— Przecież sam dobrze wiesz, że jakby coś się zaczęło paprać, to klan gwiazdy tego nie zostawi. Na pewne kwestie są dosyć... wrażliwi — mówiąc to, przeszył go dreszcz na wspomnienie Strzyżyk, którą w bezchmurny dzień trafił piorun. Otrzepał się, siadając obok wnuka. No tak... Wiedział to. Ale nadal to wszystko mu się za bardzo nie podobało.
— Wiem, wiem. Tylko... co jeśli ten szczeniak rozwali klan wilka? On ma jeszcze pstro we łbie — fuknął, szurając łapą po ziemi. Igła milczał jeszcze przez chwilę, nie wiedząc zbytnio co na to odpowiedzieć. Odetchnął głęboko.
— Dlatego ty jako główny medyk powinieneś mu pomóc — miauknął spokojnie — Wiesz, pokazać drogę odpowiedzialnego lidera i takie tam. W końcu ty masz najbliższy kontakt z przodkami — rozluźnił się, gdy z pyska Trójki zniknęło niezadowolenie.
— A jak będzie trzeba... Zawsze możesz go poszczuć Tkaczem — uśmiechnął się, próbując zażartować. Sam jednak nie był przekonany do swych słów.
On? On miał mu pomóc? Przecież ten mysi móżdżek nie chciał żadnej pomocy! Dla niego to był błąd wybierać go na zastępcę, jeszcze zrzekając się władzy dla kogoś takiego. Wróblowe Serce był niedojrzały i dziwny. Nie miał pojęcia jak się dogadają. Będzie musiał chyba się do tego przymusić i wierzyć, że Klan Gwiazdy mu pomoże i nie dopuści do tragedii.
Na ostatnie słowa kocura parsknął śmiechem. Tkaczem? Czy on bał się pająków? Nawet nie wiedział. Może dziadek miał rację i powinien to przetestować, gdyby coś szło nie po jego myśli? Miał w końcu całą armię Tkaczy. Mógł podrzucić je do jego nowego legowiska, aby nieco go pokąsały. Tak dla rozumu.
- Nie wiem czy on by dał radę kotu, ale dzięki za propozycję. - miauknął do kocura. - Będę cię odwiedzał. - Otarł się łbem o jego bark, po czym ruszył wypełniać swoje obowiązki.
***
Borsuczy Krok przyszła ze swoim jedynym synem, któremu gluty z nosa leciały jak wodospad. Młodzik wyglądał na bardzo niezadowolonego. Za to medyk zastanawiał się jak złapał katar. Niedawno co się urodził, nie powinien być z dala od ciepła, chociaż jego gęste i długie futerko przeczyło tym rozmyślaniom. Miało go w końcu co grzać, jeśli matka uważała opiekę nad potomstwem za zbędną.
Szybko dał mu jakieś lekarstwa i przetrzymał dla pewności, że nie rozwinie się z tego kocięcy kaszel. Na szczęście gluty zaprzestały lecieć i dzieciak mógł udać się z powrotem do żłobka.
Po obowiązkach postanowił więc odwiedzić dziadka. Kocur przeniósł się do legowiska starszych, gdzie przebywała Świetlikowe Skrzydło. Ta kotka była tak wiekowa, że dziwił się, że jeszcze Klan Gwiazdy nie zabrał jej do siebie. Jeszcze go nawet uczyła, kiedy był małym kociakiem! Wszedł do środka słuchając marudzącej starszej, która dręczyła jego dziadka. Chyba wszedł w dobrym momencie, bo kocur skierował się do niego z nadzieją w oczach, że wybawi go od kocicy.
- Witaj Trójeczko, jak tam? - miauknął.
- A dobrze. A tam? Widzę, że masz przyjaciółkę.
<Dziadku?>
Wyleczony: Jastrząb
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz