BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Klifu i Klanie Burzy!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Znajdki w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 30 marca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

29 grudnia 2020

Od Iskry cd. Szyszki

 Iskra uśmiechnęła się delikatnie, po raz kolejny mimowolnie powtarzając gest szacunku. Szyszka jej imponowała. Jeśli ktoś z nich się zmienił, to na pewno ona. Dorosła. Stała się prawdziwą Matką.
Podeszła do szylkretki i usiadła.
- Chcesz tu zostać?
Kocica przyjrzała jej się podejrzliwie. Analizowała. Szukała pułapek.
- Co musiałabym zrobić?
- Poprosić o to Szyszkę.
Brązowe ślepia wpatrywały się w nią ze złością.
- I mogłabyś powiedzieć, jak masz na imię. To by dużo ułatwiło. - Uśmiechnęła się.
Odpowiedziało jej milczenie. Widziała, jak kotka analizuje wszystkie za i przeciw, widziała jak szuka podstępów i pułapek. Wreszcie miauknęła.
- Dlaczego mi to proponujesz?
- Polubiłam cię - odparła zgodnie z prawdą. - Przeszłyśmy razem długą drogę, nawet jeśli nie obok siebie. Chciałabym, żebyś nie musiała iść nigdzie dalej.
- Przyszłam tutaj ukraść jedzenie - warknęła. Dlaczego mieliby pozwolić mi zostać?
- Żebyś już nie musiała kraść. Będziesz miała swoje miejsce do spania i zwierzyny pod dostatkiem. Jeśli tylko zostaniesz.
- W zamian za…? - miauknęła gorzko.
Iskra uśmiechnęła się lekko.
- Że nie będziesz kraść. I upolujesz coś od czasu do czasu.
Ogon szylkretki bił wściekle na boki. Wpatrywała się w Iskrę, jakby próbowała przeniknąć jej myśli i poznać wszystkie ukryte intencje. Czekoladowa patrzyła jej śmiało w oczy, uśmiechając się lekko.
- Jeśli będziesz chciała, możesz odejść w każdej chwili. Tylko nie będziesz mogła już nigdy wrócić.
Zapadła cisza.
- Jedynka - miauknęła kotka. - Mam na imię Jedynka.
Wędrująca uśmiechnęła się szeroko.
- Szyszko? Mogę cię prosić na słowo?

*teraźniejszość*

Obserwowała, jak Kudłacz i Jedynka udają, że ich nie ma, w cieniu wielkiej jabłoni. Leżący pod nią śnieg dobrze ukrywał ich przed wzrokiem ciekawskich, pozwalając spędzać tej dwójce czas samotnie. Uśmiechnęła się.
Oboje wciąż nie przyzwyczaili się do tego miejsca. Widziała to w pytających spojrzeniach Kudłacza, widziała w nerwowości Jedynki. Żyli ze wschodu słońca na wschód słońca, ciągle tylko na chwilę. Tak minęła Pora Zielonych Liści, Pora Opadających Liści i tak mijała Pora Nagich Drzew. Wciąż oczekiwali.
- Szyszko? - znalazła liderkę na jej zwykłym miejscu. - Możemy porozmawiać?
- Tak. O co chodzi, Iskro? - Uśmiechała się, ale w jej oczach widoczna była troska.
Pokręciła głową.
- Przyszłam cię o coś prosić. Minęło tyle czasu, a myśli Kudłacza wciąż są po drugiej stronie ogrodzenia. Chciałabym, żeby choć spróbował zrozumieć to miejsce. Szyszko - spojrzała kotce w oczy - moje przewodnictwo mu nie wystarczy. Chciałabym, żebyś wyznaczyła mu mentora. Kogoś stąd, kto pokaże mu świat po tej stronie, żeby mógł ruszyć dalej sam.


<Szyszko? Kudłacz się nie zasymilował i Iskrze się to nie podoba xD>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)