BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Klifu i Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Miot u pieszczochów!
(jedno wolne miejsce!)

Nowe mutacje w zakładce "Cechy Specjalne i Mutacje"! | Zmiana pory roku już 22 września, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

30 września 2024

Od Mżawki

Wiosenny deszcz kropił z nieba, odbijając się od powierzchni wody. Słońce nie zdążyło jeszcze wstać, ale Mżawka już się obudziła. Nie mogła zasnąć z powrotem, więc wyszła na zewnątrz pooglądać świat. Od małego tak robiła. Wymykała się za plecami śpiącej jeszcze Kazimiery, aby zobaczyć, jak ostatnie gwiazdy na niebie chowają się, aby niedługo ustąpić miejsca ciepłym promieniom. Teraz wymykała się od kociaków, a nie od rodziców. Mimo faktu, że miała zagwarantowaną wolność (mogła przecież opuszczać żłobek kiedy chciała, wychodzić na spacery…), to i tak tkwiąc z maluchami całe dnie czuła się tak, jak w domu matki. Nie mogła się doczekać, aż zostanie uczennicą. Trochę krępowała ją wizja ponownego dzielenia legowiska z synami, tym razem uczniowskiego. Nie chciała, aby mieli wgląd na każdy aspekt jej życia, a to wydawało się… Trochę nieuniknione.
Przypatrywała się kropelkom uderzającym w rzeczną taflę. Zawsze lubiła ten widok, uspokajał ją. Czasem wraz z siostrami przychodziła podczas deszczu obserwować wodę w rzece czy kałużach. Bawiła się z nimi, aż nie odeszły do dwunożnych. Nie miała im tego są złe, z chęcią wtedy zrobiłaby to samo (teraz uznała, że już nie podoba jej się ta wizja, gdyż jest wbrew kodeksowi wojownika). Ale gdy spotkała je ponownie, wręcz błagała, aby przyjęły ją do siebie. Obie z zadbaną sierścią, wykarmione, zadowolone… Nie chciały jej zabrać ze sobą, bojąc się o reakcje właścicieli. Młoda Mżawka chciała tylko ciepła i bezpieczeństwa, tego, czego nie dostawała od matki i ojca.
— Dymko, nie możemy cię zabrać – wymruczała Pyzia – Naszym właścicielom się to nie spodoba.
Niebieska panicznym wzrokiem omiotła okolicę, wręcz padając siostrze do łap.
— Błagam – wychrypiała – Błagam, ja nie dam sobie rady! Oni mnie opuszczą! Tak za wami tęsknię, czemu nie weźmiecie mnie ze sobą? Coś mi się stanie, ja się ich boję!
Kotka wysunęła się jej spod pazurów, krzywiąc się.
— Proszę, nie bądź śmieszna. Wszystko będzie dobrze!
— Właśnie, posłuchaj swojej siostry – oznajmił wręcz zbyt radosny głos za nią, łudząco przypominający głos Kazimiery – Będzie nam się świetnie żyło!
Mżawka obróciła się, spoglądając na emitującą ciepłe światło postać matki. Zniknęły z niej wszystkie blizny, a jej futro było czyste, wręcz lśniące.
— Mamo! – załkała – Powiedz mi, że wszystko będzie dobrze!
— Oczywiście, dziecino – wymruczała starsza – Patrz, je też zabierzemy spowrotem! Jedzenia nam nie zabraknie, wszystko będzie idealnie – wskazała ogonem na jej siostry, które wręcz magicznie zmieniły wyraz twarzy oraz przyciągały swoimi ciepłymi uśmiechami.

— Mżawko! – z krainy marzeń wyrwał ją głos Baśniowej Stokrotki – Co ty tu robisz tak wcześnie?
— Nic takiego – odparła zmieszana i trochę zła, że koleżanka przerwała jej historię. Wolała by wrócić do tamtego, ciepłego świata.



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz