BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja eventu Secret Santa! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 15 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

12 września 2024

Od Śnieżnego Wichru CD. Cisowego Tchnienia

*Dawno*

"Twoja matka ma poważne problemy psychiczne, a tego już nie mogę wyleczyć", powiedziała Cisowe Tchnienie, wywołując u niego chwilowe zdziwienie. Nie wiedział sam, co powiedzieć. Wcześniej już podejrzewał, że jego matce coś musi dolegać, jednak nie spodziewał się akurat tego. Zdziwienie jednak szybko opuściło jego pysk. Największym jego zmartwieniem było samo to, że będzie musiał jakoś się zająć matką, jak to robił do tej pory. Nawet jak jej nienawidził i miał jej to wszystko za źle, musiał to zrobić dla sióstr. One by chciały, by zajął się Ważką. A nawet sam nie chciał być jak Ważkowe Skrzydło, co tylko jeszcze bardziej wzbudziło u niego jakieś emocje. Kątem oka spojrzał na liliową pacjentkę, leżącą na jednym z posłań. Westchnął cicho. Może i ona go nienawidziła, ale on nie zamierzał zrobić tego samego, co ona mu. Wzrok znów przeniósł na medyczkę i pokiwał głową.
- Dziękuję Cisowe Tchnienie – powiedział – Mam ją zabrać z powrotem? Może tylko przeszkadzać w takim stanie... Tam przynajmniej nic nie rozwali.
- Musi być pod nadzorem. Nie wiem, co dokładnie dzieje się w jej głowie, więc cały raport ułatwiłby mi wymyślenie rozwiązanie – oznajmiła Cisowe Tchnienie.
- Zajmuje się nią od dawna, mogę ci coś powiedzieć na ten temat – zaoferował Śnieżek, już przypominając sobie każdą sytuację z matką. A było tego trochę, przecież kotka nie od dziś miała problemy. Medyczka, zamiast zaciekawiona porozmawiać o tym, strzepnęła ogonem z irytacją.
- Więc czemu nie przyszedłeś wcześniej? – prawie warknęła. Śnieżny Wicher lekko się odsunął, nie spodziewając się takiej reakcji ze strony kotki.
- Nie miałem pojęcia, że coś takiego się jej dzieje! Gdy coś zaczynało być nie tak, była u medyka, więc myślałem, że była pod nadzorem – wyjaśnił szybko. Skąd miał wiedzieć? Jasne, zachowywała się dziwnie, ale przecież wcześniej była pod opieką. A Szczurzy Cień też czasem tak miał...
- Zaranna Zjawa i Naparstnicowa Kołysanka ją leczyły? – zapytała Cisowe Tchnienie, już nieco spokojniej.
- Po walce trafiła do nich i już niedługo po tym się zaczęło. Na początku jakby po prostu była zmęczona, czy coś tego typu.
- Moje mentorki nie miały wystarczających umiejętności, by ją wyleczyć – odparła Cis, stwierdzając fakt. Śnieżny Wicher tylko pokiwał głową, starając się sobie to wszystko poukładać.
- Chcesz, bym ci opowiedział? – zapytał nagle, wracając do początku. Chciał już mieć to wszystko z głowy. Medyczka kiwnęła głową, na znak, że kocur może mówić – Początkowo to wszystko wyglądało jak zwykle zmęczenie, ale już wtedy Ważka wierzyła, że moje siostry żyją... Później było tylko gorzej, ale to raczej było widać. Zaczęła mówić sama do siebie, mówiąc, że to Lawenda, czy Gryka. Potrafiła zobaczyć jakiś kwiat na środku tafli lodu. Widziała różne rzeczy, a mówiła już czasem kompletne bzdury. Jakby kompletnie oderwała się od rzeczywistości.
- O ile będzie w obozie, chyba nic nie powinno jej się stać – oceniła Cis i wróciła do innych czynności. Wojownik dalej stał na swoim miejscu, nie wiedząc, co powiedzieć. Naprawdę to tyle? W końcu jednak się poruszył. Ostatni raz spojrzał na swoją matkę i wyszedł z legowiska.
 
***
*Kilka dni po śmierci Szczurzego Cienia*
 
Jego ojciec umarł. Nie wiedział, co się stało. Nie umiał tego pojąć. Nie znał się z ojcem za dobrze, jednak to on był mu najbliższy z rodziny, po śmierci sióstr. Dlaczego on musiał zginąć?
Siedział w legowisku, wycierając łapą ostatnie łzy. Od śmierci Szczurzego Cienia minęło kilka wschodów słońca. Śnieżek nie wiedział, co ze sobą zrobić. Czuł się strasznie, jakby to wszystko się nagle zawaliło. Przynajmniej Ważkowe Skrzydło siedziała w legowisku starszych, nie sprawiając problemów. W końcu kocur się podniósł i powolnym krokiem wyszedł na polanę. Musiał się czymś zająć i zacząć funkcjonować. Przecież był wojownikiem, musiał wykonywać swoje obowiązki. Jednak pierwszą rzeczą, którą chciał zrobić, było udanie się do stosu zwierzyny, po posiłek. Gdy tylko znalazł się obok, zobaczył Cisowe Tchnienie. Kotka również ruszyła w stronę stosu.
- Witaj – przywitał się smętnie kocur, szybko łapiąc jakąś mysz.

<Cis?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)