BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Znajdki w Klanie Wilka!
(dwa wolne miejsca!)

Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 26 października, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

01 września 2014

BUKSZPAN

Autor grafiki: ayaya._.yaya
OGÓLNE
BUKSZPAN
*Poprzednie imiona: Popiół
Płeć: Kocur
Orientacja: Panseksualny
Przynależność: Samotnik > Owocowy Las
Ranga: Więzień

- - - -

Właściciel: Postać NPC (autor: ayaya._.yaya)
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Bukszpan to elegancki kot. Jego proporcje jak i ulizane futro wydają się niemal idealne. Każdy krok, każdy kosmyk sierści. Nad wszystkim panuje i stale monitoruje. Bardzo dba by zawsze wyglądać zjawiskowo. Często naciera się różnymi ziołami, by jasne futro nie brudziło się tak prędko. Więc towarzyszy mu także przyjemny zapach mięty. 
Cechy szczególne - duże ślipia, dłuższe futro na polikach
Kolor sierści - niebieski srebrny pręgowany klasycznie bicolor 
Długość sierści - półdługa
Kolor oczu - żółte
Problemy zdrowotne - bruceloza

CHARAKTER

Bukszpan przyciąga spojrzenia. Jego nienaganna szata, pełen dumy krok i czarujące spojrzenie. Wszystko idealnie wyćwiczone. Nie ma miejsca na błędy. Przedstawienie trwa i nie można go zatrzymać, czy czegoś wymazać. Lata młodości spędzone na ulicy nauczyły go, że nic nie liczy się bardziej niż ładna buźka. Jest narcyzem i perfekcjonistą. Swój sukces mierzy liczbą zdobytych serc. Nie liczy się dla niego płeć czy status kolejnego wielbiciela. Pragnie być pożądany i wychwalany. Mało kiedy jest sam. Nienawidzi samotności. Mierzenia się ze własnymi myślami i obawami. Jego zachowania często są przerysowane, reaguje zirytowaniem, gdy coś nie idzie po jego myśli. Wysławia się w dość specyficzny sposób. Lubi używać niecodziennych słów. Przyciąga tak uwagę. 

MORALNOŚĆ

Najważniejsze jest jego dobro i samopoczucie. Nieważne jaką ceną dla innych. 

CIEKAWOSTKI

- Nie lubi pieszczotliwych imion skierowanych w jego stronę. Czuje się wtedy jak kocię. 
- Niegdyś lubił wplatać w sierść kwiaty póki nie spotkał się z niezbyt tolerancyjnym samotnikiem
- Mówi, że nie ma swojego typu, ale najchętniej „poluje” na naiwne kotki
UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: I [wie co ładnie pachnie]
Poziom wojownika: IV
Słabe strony: egocentryk, zbyt duże przywiązanie do wyglądu, nie chce mieć blizn, nie lubi się brudzić
Mocne strony: naturalnie kłamie, wytrzymałość fizyczna, charyzma

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Paproch (nieistotny pachołek) 
Matka - Polisa (ukochana matka, która opuściła ten świat za szybko, był jej ulubieńcem i zawsze mu powtarzała, że daleko zajdzie)
Rodzeństwo - Proch (jego paskudna siostra, pies jej odgryzł ogon i zmarła niedługo później)
Partner - *brak płak płak*
Potomstwo - Wiciokrzew (nie przyznaje się do ojcostwa), Ostróżka, Przytulia, Szarota (nie wie o ich istnieniu)

INNE

Ambrowiec - jego najlepsza przyjaciółka. Obydwoje próbowali się podejść, ale szybko odkryli, że są podobni do siebie. Od tego czasu trzymają się razem.
Cierń - nie można jej uznać za jego eks-partnerkę, ale przez chwilę była jego, co wystarcza jego ego, żeby zaliczyć kotkę jako sukcesywnie poderwaną. 
Szafa, Zorza, Wina - trzy wspaniałe kotki, z którymi miał przyjemność spędzać czas...
Przypływ - eks-partnerka, na którą jest dozgonnie wściekły. Nie dość, że z nim zerwała, TO JESZCZE UKRADŁA MU CHŁOPAKA I NAWET NIE ZAMIERZAŁA SIĘ Z TYM KRYĆ. Uważa ją za bezczelną złodziejkę. 
Oblaczek - eks-partner, którego równie nienawidzi. Nadal nie rozumie, czemu nakrycie ich przez Przypływ od razu musiało oznaczać koniec związku i jakieś wielkie sympatie w stronę kotki. Jego ego nie może znieść także faktu, że kocurowi udało się poderwać Przypływ w przeciągu tak krótkiego czasu, podczas gdy on musiał spędzić KSIĘŻYCE na robieniu tego samego.


SZKOLENIE

Mentor - Polisa, Przypływ
Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - ///
HISTORIA

Urodzony na ulicy ze związku dwóch zagubionych kotów. Od zawsze ulubieniec matki. Szybko stracił rodzinę. Część umarła, część porwali Dwunożni. Przez ciężkie środowisko wyrósł na zaburzonego kota. Dołączył do Owocowego Lasu wraz ze swoją przyjaciółką, Ambrowiec, i nie zrezygnował do końca z poprzedniego życia, a na pewno nie z uwodzenia: wpierw udało mu się (nawet jeśli nieco nietrzeźwą i tylko na jedną noc) poderwać Cierń, później swoją mentorkę Przypływ, a następnie i samotnika o imieniu Oblaczek. Choć żadna z tych relacji nie trwała za długo (a dwie z nich skończyły się wielką frustracją), Bukszpan żył dalej bez żadnych refleksji. Ważnym wydarzeniem w jego życiu było wygnanie Ambrowiec – kocur bezsłownie przyłączył się do niej, by wieść żywot samotnika. Przez te kilka księżyców często wybywał na spotkania ze swoimi "koleżankami". Całkiem mu się to podobało... Niestety jednak w końcu głód dał im się we znaki i powrócił wraz ze swoją grupą do Owocowego Lasu. Od tamtej pory Bukszpan nosi miano więźnia.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)