BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja eventu Secret Santa! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 15 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

13 września 2024

Od Mgiełki CD. Jeżyny

Mgiełka spojrzała na małą burą bicolorkę. Pomarańczowe oczka wpatrywały się w nią uważnie. Hmmmmm…. Jaki listek pasowałby jej do oczu… Pomarańczowo-złocisty. Z pewnością. Pani… zachichotała.
- Nie jestem żadną “panią”, mam na imię Mgiełka i jestem uczennicą! A wracając do twojego pytania… Myślę że do twoich ślicznych oczu pasowałby liść w kolorze złocisto-pomarańczowym. - Uśmiechnęła się do puchatej koteczki.
Spojrzała jak wybiera ze swojego stosu listek we wskazanym kolorze i się mu przygląda.
- Oooo też masz swoją kolekcję! - krzyknęła zauważając zbiór najróżniejszych skarbów w kącie żłobka. - Ja zazwyczaj zbieram kwiatki i robię z nich bukiety, albo coś nimi przyozdabiam. Aaaa i takie pytanie… Jak masz na imię jeśli można spytać? - spytała kotkę i znowu się uśmiechnęła.
- Mam na imię Jeżyna! - odpowiedziała entuzjastycznie Jeżyna po czym kontynuowała. - Może potem razem pójdziemy poszukać skarbów? Jeśli oczywiście chcesz…
- Oczywiście że chcę! - odpowiedziała szylkretka, mrużąc złociste oczka.

***
- Jeżynko… chcesz się pobawić w śniegu? - spytała się przyjaciółki. Łatwo było jej się zaprzyjaźniać z innymi kotami, już z paroma kotami jej się udało.
- Czemu by nie? - odpowiedziała młodsza. - A co zrobimy?
- Może coś ulepmy! Spróbujmy na razie coś wymyślić i zacznijmy, a potem zobaczymy o z tego wyjdzie!
- Tak! - odpowiedziała jej podekscytowana bura.
Wzięły się do roboty. Mgiełka na początku nie wiedziała co zrobić, chwilę pomyślała, miała wiele pomysłów, ale żaden jakoś szczególnie jej się nie spodobał, więc z braku lepszego pomysłu zaczęła toczyć kulę. Najpierw od niechcenia jedną łapą, a potem, jak zrobiła się większa, pchała ją już dwiema, a kula robiła się coraz większa i większa… W końcu przestała ją toczyć, odsunęła się kawałek w tył i przypatrzyła. Wyglądała jak… kula. Duża śniegowa kula. W tym czasie obok niej przetoczyła się kula pchana przez Jeżynkę, którą ta po chwili namysłu wepchnęła na kulę Mgiełki. W sumie fajnie to wyglądało. Odgrzebała parę patyków z pod śniegu i wbiła je w kule, ich dzieło zaczynało coś przypominać.
- To coś wygląda jak kot! - stwierdziła Jeżyna.
- Ej, no! Kot jak prawdziwy! - pisnęła Mgiełka. W sumie fajnie wyszło. Tylko czegoś tutaj brakowało. Tylko czego?
- Zróbmy oczy! - krzyknęła. - Może z kasztanów? Zostało mi kilka zebranych jesienią! Chyba nawet jeszcze za bardzo nie wyschły - stwierdziła, po czym pobiegła do legowiska uczniów, chwyciła kasztany i wróciła na dół do Jeżyny i śnieżnego kota. Wcisnęła je w miejsce oczu. Cofnęłą się i przyjrzała ich wspólnemu dziełu. Coś jej przypominało. A raczej kogoś.
- Cudnie wyszło! - skwitowała, po czym wróciła do swoich przemyśleń kogo jej to przypomina. - Trochę przypomina Jarząb… - stwierdziła. Kot ze śniegu był biały tak samo jak starsza albinoska, która niedawno zmarła. W sumie tylko oczy trochę się różnią, poza tym jest dosłownie jak prawdziwa Jarząb. Fajnie im wyszła, podobało jej się, ma nadzieję że nie zrobi się zbyt szybko ciepło i śnieżna Jarząb im się nie rozpuści.

< Jak ci się podoba nasza Jarząb Jeżynko? >
[452 słowa]
[przyznano 9%]
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)