BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

10 stycznia 2022

Od Plusk

Pierwszy dzień treningu w Klanie Burzy


Plusk spała, pogrążona w tysiącach różnych myśli. W tym momencie przeważały jednak te miłe i pozytywne. Coś w śnie podeszło do niej, ciepłym głosem zaszeptało do rudych uszu, załaskotało puchatym ogonem. Oj, jak cudowne to było!
- Plusk! Czy ty zamierasz wstać? - piękny sen przerwał jej warkot.
To była Błysk.
- C-co się dzieje? - medyczka podniosła głowę, poczuła na sobie lekki, świszczący wiatr.
- Budzę cię i budzę, powinnaś już na nogach. Zaczynasz trening w Klanie Burzy!
- To... już dzisiaj? - ziewnęła, rozglądając się z niedowierzaniem.
Kotka skinęła głową, wyglądała na zdenerwowaną.
- Przecież jeszcze jest ciemno... - przeciągnęła się, bardzo nie chciała teraz iść do Klanu Burzy. Mimo niezbyt wygodnego legowiska, po prostu chciała dalej drzemać.
- Zrobi się widno bardzo szybko. Niedługo nadejdzie Pora Zielonych Liści, wschody słońca są coraz szybsze. Zanim dojdziesz będzie jasno, ruszajmy więc.
Ruda wstała, podążała za liderką. Jej ogon nerwowo powiewał w powietrzu. Widać, że bardzo przejmowała się sytuacją w Owocowym Lesie. Ten cały atak dwunożnych, ta śmierć wielu kotów... Wówczas liderka podeszła do niezbyt starannie zrobionych legowisk na nowym terenie, zajrzała do środka mrucząc do kogoś. Z posłania wyskoczył znajomy, czekoladowy kocur.
- Blask zaprowadzi cię na teren Klanu Burzy. Myślę, że go pamiętasz - na samym początku miał ciebie szkolić. - powiedziała bura kotka.
- Ta, zaprowadzę... - warknął kocur.

***


Medyczka i wojownik stali w tym momencie przed długą rzeką, graniczącą ich tymczasowy teren a teren klanu, do którego zmierzała kotka. Wodę przecinały kamienie w rozmaitych kształtach. Jedne wydawały się być ostre i niebezpieczne, a inne płaskie i śliskie. Kotka nie skłaniała się ku przejściu. Nie cierpiała wody, nie znosiła.
- Mógłbyś... proszę przejść...pierwszy? - zapytała nieśmiało Plusk.
- Chyba śnisz, przejdź pierwsza. - syknął, cofając się jednocześnie.
- Boisz... się? To nic złego...
Jego futro nieco się zjeżyło. Widać było, że był pewny siebie, jeśli chodzi o tą czynność. Nie mówiąc nic więcej, zaczął stawiać łapy na kamieniach, za chwilę był już po drugiej stronie.
- Teraz ty, pośpiesz się... - rzekł i jednocześnie zabrał się do dalszej drogi.
Złotooka spojrzała podejrzliwie na rzekę. To ta sama, co wczoraj. Mdlała w środku, na myśl co by się stało, gdyby wpadła. Ostrożnie wyciągnęła łapę w kierunku najbliższego kamyka, zaczepiła się o niego pazurami. Tak zrobiła również z pozostałymi, aż w końcu przeszła niebezpieczny odcinek. Potrwało to dłużej, niż w przypadku Blasku.

***


Było już całkiem widno. Liderka miała rację.
- Jesteśmy już blisko, już możesz iść sama. - zasugerował chrapliwym głosem. - Jakbyś nie mogła kawałku przejść sama!

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz