BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

13 stycznia 2022

Od Jałowego Pyłu CD Rozżarzonego Płomienia

- Jesteś wojownikiem czy bachorem Marchewkowego Grzbietu?
Najeżył sierść w gniewie, a krew zagotowała się w chudym ciele. 
- Jesteś wojownikiem czy bachorem Piaskowej Gwiazdy? 
Nie dane mu było dokończyć zdania, bo pysk zamknęła mu szarża Żara i przewalenie na bok. Rudy wbił nienawistnie pazury w cienką skórę Jałowego, który prychnął cicho z bólu. 
- A żebyś wiedział, że nie.
Zagłębił szpony w ciele niebieskiego, który warknął i szybko się podniósł, przez co mała rana zamieniła się w duży ślad po ostrych jak brzytwa pazurach młodszego wojownika.
Zamachnął się łapą i przydzwonił nią w policzek Żara, który cofnął łeb i się lekko odsunął, jednak nie na długo. Rudy wojownik skoczył oraz bez problemu dobił Jałowego do ziemi. Niebieski syczał, warczał, kopał w brzuch, jednak nie potrafił go odepchnąć. Nie miał na to siły, był zbyt zmęczony ostatnio by dobrze walczyć.
- Co tam Pyłku? A może jednak?
Zwężyły mu się źrenice gdy ten próbował ugryźć jego gardło.
On jest niepoważny czy właśnie próbuje go zabić?
Zebrał w sobie resztki siły, przestrachu i odwagi by kopnąć mocniej przeciwnika oraz wyrwać się z uścisku.
Spojrzał krwawym wzrokiem na rudasa przygotowanego do ataku. Skoczył na niego nim ten mógł zaatakował pierwszy. Zamienili się w zlepioną kulę z futer, z szczyptą nienawiści. Kopali się nawzajem po brzuchach, rozdzierali sierść pazurami i gryźli to, co im się podwinęło pod pyski. Poczuł smak krwi na języku, gdy wgryzł się w szyję przeciwnika. Zaraz po tym dostał w nos łapą.
Warknął z bólu, gdy rozdzielili się i zanurkował w trawie na suchej i twardej ziemi. Poczuł gruchotanie w kościach. Nie miał sił na dalszą walkę.
- Co, słabizno? Umarłeś?
- Zamknij dupę Żar. 
Zanim rudy kocur zdążył przekalkulować coś w mózgu niebieski zastrzygł uszami. Jakiś burzak się zbliżał.
Wzdrygnął się, próbując wstać. Jego przednia łapa okropnie bolała. Podniósł się chwiejnie. Rozżarzony Płomień również poczuł, że ktoś idzie. 
Na horyzoncie pojawiły się błękitne i białe futra, a po gruncie przeturlała się niedawno złapana zdobycz w postaci jakiegoś ptaka. 
- Na Klan Gwiazdy, co was poturbowało? - miauknął Wrzos. 
- Nie twój interes.
- Jesteśmy w tym samym Klanie, więc to chyba oczywiste..
- Zamknij mordę!
- Zamknij pysk! - prychnęli prawie w tym samym momencie wrogowie. 
- Pobiliście się?
Przewrócił oczami.
- Ten gość.. - zaczął Jałowek.
- Ten gość stwierdził, że przeprowadzimy drobny trening walki, aby polepszyć nasze umiejętności...
- ..I się wymknęło spod kontroli. Nic nadzwyczajnego.
Obaj nie wyglądali na specjalnie przekonanych, jednak nie dopytywali o szczegóły. Na szczęście, bo Jałowy nie był mistrzem w wymyślaniu bujd. 
Stanął na sprawnej nodze i podniósł się chwiejnie z ziemi. To samo zrobił Żar, który miał coś nie ten teges z tylnią łapą. Wrzos zaproponował mu pomoc, jednak bez wahania ją odrzucił. Szary domyślił się, że to przez nierudą barwę sierści kocurka.
- Wszystko dobrze? - spytał Ostrzeń. 
- Tak, dam sobie radę. - mruknął Jałowek, po czym niemal się wywrócił próbując wstać. Cholera.
- Jesteś pewny?
- Oczywiście.
Mimo wszystko biały podszedł do rannego, tak, by ten mógł się o niego oprzeć. Czuł się jak dzieciak prowadzony za rączkę, ale przynajmniej się nie wywracał co drugi krok. Niepewnym krokiem powrócili do obozu, spiekając się w świetle słońca. Nie marzył o niczym innym niż zioła, które go naprawią. A ziół nienawidził w każdej postaci. 

***

- A wam co się stało? - miauknęła z wręcz znudzeniem Wiśniowa Iskra, witając w swoich progach nowych gości. 
- Trening walki wyrwał się spod kontroli. 
- Jeżowa Ścieżko! 
Czekoladowy wyłonił się z ciemności legowiska medyków, z garścią białych i żółtych kwiatków w pysku.
Jego matka wychodziła akurat z opatrzoną łapą, patrząc się na niego z zaciekawieniem, jednak nic nie powiedziała. 
- Zajmij się Żarem, Wiśniowa Iskro. - miauknął spokojnie stary uzdrowiciel, po czym zwrócił się do zielonookiego. - Skręcona łapa?
- Chyba. 
Kocur szybko nastawił w bólu młodziakowi skręconą łapę, opatrzył rany skrzypem oraz nawłocią, a potem za pomocą powoju, liści bzu i patyka unieruchomił nogę. Nie żeby wiedział, co to za zioła. Dla niego wszystko było pokręcone, bez sensu. Podziwiał medyków za to, że potrafili spamiętać wszystkie rodzaje roślin, kwiatów, chwastów, liści czy jeszcze innych wytworów natury. A potem co leczy co, jak się aplikuje, gdzie znaleźć, o mieszankach nie wspominając. To było.. imponujące.
- Będziesz musiał spędzić jakiś czas w legowisku medyka.
- Jak długo?
- Póki się nie zrośnie. Coś koło księżyca. 
Spędzanie księżyca w tym miejscu. O nie. On już miał dość tego smrodu i widoku kaszlących kotów. 

Robiło się już ciemno. Powoli kładł się do spania w tym obskórnym miejscu. Jego szczere nadzieje na spokój zaburzyła wpadająca do legowiska z prędkością światła Marchewa, szukająca swojego partnera po dowiedzeniu się co się stało.
- Tu jesteś, Pyłku! - miauknęła stykając się nosami z niebieskim. - Wszystko dobrze? Źle się czujesz?
- Wszystko ze mną dobrze. Nie musisz mnie niańczyć. 
- Chyba niedobrze, skoro jakimś cudem tu trafiłeś. - powiedziała, patrząc na opatrzoną łapę.
- Skręcona, czy jakoś tak. Życie. 
Rozżarzony Płomień kaszlnął, odwracając wzrok od pary. 
- Nie podoba ci się coś? - warknęła ruda, a Jałowy już wiedział że ani szybko nie zaśnie, ani ona stąd szybko nie wyjdzie. - Połamałeś Jałowego Pyła! Mam uwierzyć, że to było przez przypadek? - bicolorka podeszła do rudasa z wrogością. 

<Rozżarzony Płomieniu? Przepraszam za babę>

Wyleczeni: Szemrzące Szuwary, Rozżarzony Płomień

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz