BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Sprawa znikających kotów w klanie nadal oficjalnie nie została wyjaśniona. Zaginął jeden ze starszych, Tropiący Szlak, natomiast Piaszczysta Zamieć prawdopodobnie został napadnięty przez samotników. Chodzą plotki, że mogą być oni połączeni z niedawno wygnanym Czarną Łapą. Również główny medyk, przez niewyjaśnioną sprawę został oddalony od swoich obowiązków, większość spraw powierzając w łapy swojej uczennicy. Gdyby tego było mało, w tych napiętych czasach do obozu została przyprowadzona zdezorientowana i dość pokiereszowana pieszczoszka, a przynajmniej tak została przedstawiona klanowi. Czy jej pojawienie się w klanie, nie wzmocni już i tak od dawna panującego w nim napięcia?

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Srocza Gwiazda wprowadza władzę dziedziczną, a także "rodzinę królewską". Po ciężkim porodzie córki i śmierci jednej z nowonarodzonych wnuczek, Srocza Gwiazda znika na całą noc, wracając dopiero następnego poranka, wraz z kontrowersyjnymi wieściami. Aby zabezpieczyć przyszłe kocięta przed podzieleniem losu Łabędź, ogłasza rolę Piastunki, a zaszczytu otrzymania tego miana dostępuje Kotewkowa Łapa, obecnie zwana Kotewkowym Powiewem. Podczas tego samego zebrania ogłasza także, że każdy kolejny lider Klanu Nocy będzie musiał pochodzić z jej rodu, przeprowadza ceremonię, podczas której ona i jej rodzina otrzymują krwisty symbol kwitnącej lilii wodnej na czole - znak władzy i odrodzenia.
Nie wszystkim jednak ta decyzja się spodobała, a to, jakie efekty to przyniesie, Klan Nocy może się dowiedzieć szybciej niż ktokolwiek by tego chciał.
Zaginęły dwie kotki - Cedrowa Rozwaga, a jakiś czas później Kaczy Krok. Patrole nadal często odwiedzają okolice, gdzie ostatnio były widziane, jednak bezskutecznie

W Klanie Wilka

klan znalazł się w wyjątkowo ciężkiej sytuacji niespodziewanie tracąc liderkę, Szakalą Gwiazdę. Jej śmierć pociągnęła za sobą również losy Gęsiego Wrzasku jak i kilku innych wojowników i uczniów Klanu Wilka, a jej zastępca, Błękitna Gwiazda, intensywnie stara się obmyślić nowa strategię działania i sposobu na odbudowanie świetności klanu. Niestety, nie wszyscy są zadowoleni z wyboru nowego zastępcy, którym została Wieczorna Mara.
Oskarżona o niedopełnienie swoich obowiązków i przyczynienie się do śmierci kociąt samego lidera, Wilczej Łapy i Cisowej Łapy, Kunia Norka stała się więzieniem własnego klanu.

W Owocowym Lesie

Zapanował chaos. Rozpoczął się wraz ze zniknęciem jednej z córek lidera, co poskutkowało jego nerwową reakcją i wyżywaniem się na swoich podwładnych. Sprawy jednak wymknęły się spod całkowitej kontroli dopiero w momencie, w którym… zniknął sam przywódca! Nikt nie wie co się stało ani gdzie aktualnie przebywa. Nie znaleziono żadnego tropu.
Sytuację pogarsza fakt, że obaj zastępcy zupełnie nie mogą się dogadać w kwestii tego, kto powinien teraz rządzić, spierając się ze sobą w niemal każdym aspekcie. Część Owocniaków twierdzi, że nowy lider powinien zostać wybrany poprzez głosowanie, inni stanowczo potępiają takie pomysły, zwracając uwagę na to, że taka procedura może dopiero nastąpić po bezdyskusyjnej rezygnacji poprzedniego lidera lub jego śmierci. Plotki na temat możliwej przyczyny jego zniknięcia z każdym dniem tylko przybierają na sile. Napiętą atmosferę można wręcz wyczuć w powietrzu.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Nowa zakładka z maściami została wzbogacona o kolejną już aktualizację! | Zmiana pory roku już 18 maja, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

27 grudnia 2018

Od Śniegusa

W moim pustym brzuchu zaburczało głucho. Znowu. Leniwie uniosłem się z posłania skleconego przeze mnie z kolorowych liści poprzedniego wieczora. Aktualna pora nie należała do najcieplejszych, jednak ułożenie się, po odpowiedniej stronie drzewa pozwalało, na chociaż minimalną ochronę przed dmuchającym tęgo nocnym wiatrem. Tym sposobem wegetowałem przez jakiś czas, chroniąc się przed zmarznięciem. Przeciągnąłem się, lustrując otoczenie swoim jednym, jedynym okiem. Na moją śnieżnobiałą łepetynę spadł liść. Ten był rudy, z nalotami czerwieni po bokach. Uśmiechnąłem się pod nosem. Lubiłem podziwiać piękno jesieni, jednak z zachwytu wyrwał mnie pomruk. Tak, to brzuch przypominał o swojej niemalże dobowej pustce już kolejny raz dzisiaj. Prychnąłem. Z mamą i Bryzą byłoby to niedopuszczalne! Bardzo za nimi tęskniłem. Nie chciałem dopuścić do sytuacji, kiedy znowu zrobi mi się smutno, więc postanowiłem zająć się czymś pożytecznym. W tym momencie najbardziej logicznym byłoby wyruszenie na polowanie. Wszakże trzeba coś jeść. Z lekkimi wątpliwościami co do moich umiejętności udałem się na pobliską polanę, gdzie matka zwykła polować przy bardziej sprzyjających warunkach. Do miasta pójść się bałem z wiadomych powodów. Trochę niezgrabnie wspiąłem się na niskie drzewo na środku polany, skąd wypatrywałem zdobyczy, balansując swoim przydługim ogonem. Byłem cierpliwy. Znając życie, okazja na napełnienie brzucha nie nadejdzie zbyt prędko. Zdziwiłem się, kiedy po kilku minutach dogłębnej obserwacji spostrzegłem burego nornika. Szybko przemykał między źdźbłami trawy, więc czasu na reakcję nie było wiele. Intuicyjnie skoczyłem w jego stronę. Kątem oka spostrzegłem, że z pobliskich zarośli wyskakuje inny kot - ciemniejszy i większy ode mnie. Typowo nie trafiłem w zdobycz, lądując plackiem na ziemi, a tajemniczy przybysz pochwycił nornika w pysk po ówczesnym przytrzymaniu gryzonia łapą. Wzdrygnąłem się. Uniosłem głowę niepewnie, aby przyjrzeć się myśliwemu. Wyglądał, jakby również był w szoku. Oboje otrząsnęliśmy się i jakby synchronicznie wykrzyknęliśmy:
- Przepraszam, nie widziałem cię!
Odskoczyłem jak porażony, orientując się, że kot zbliża się do mnie, z zaciekawieniem przekrzywiając głowę. Skuliłem się.
- Zrobię wszystko, tylko mnie nie bij - rzuciłem profilaktycznie.

Czapli Potoku?

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz