BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Klifu i Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Znajdki w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 30 marca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

30 grudnia 2018

Od Falka CD Tuni

  Falek zmarszczył nosek, gdy doleciał do niego silny i zupełnie obcy mu zapach. Spojrzał do góry na nieznajomą kocicę. Z pewnością pachniała dziwacznie, kompletnie inaczej niż wszystkie znane mu koty. Nawet wygląd miała cudaczny.
  - Szept - odezwała się nagle, a gdy Falek podążył jej wzrokiem i odwrócił się, zobaczył zbliżającą się matkę. Szybko podbiegł do niej, a Płomień i Gąska stanęli obok, zaciekawieni sytuacją i dziwnym przybyszem.
  - Tunia... - miauknęła Szepczący Wiatr, a jej głos był dziwnie szorstki i chłodny. - Co ty tu robisz?
  Krótkołapa kotka wydawała się być zdziwiona jej reakcją, a po chwili lekko spochmurniała.
  - Przyjechałam właśnie do domku na skraju lasu. Nie mogłam się powstrzymać, żeby nie wejść na chwilę między drzewa i jakoś trafiłam tutaj... Ach, cieszę się, że cię widzę.
  Bura szylkretka zmrużyła błękitne oczy i uderzyła lekko ogonem o ziemię.
  - A te rany?...  - syknęła. - Nie, nie musisz mówić. Ryk opowiedział mi co się stało. Co prawda nie pochwalam tego, że Leśny Strumień od tak próbowała cię zabić, ale to chyba ci pokazało, że nie powinno cię tu być. Las to nie miejsce dla takich jak ty. Nie powinnaś się tu zapuszczać.
  Tunia wbiła wzrok w ziemię.
  - Dobrze wiem. Niedługo będę wracać... jeśli mi pozwolicie. Gdy mój pan i pańcia zauważą, że mnie nie ma, pewnie zaczną się o mnie martwić.
  Nagle usłyszał za sobą odgłos kroków.
  - Znasz tę pieszczoszkę, Szepczący Wietrze?
  Zarówno obie kocice jak i trójka już zaczepiających się nawzajem kociąt, odwróciła pyski w stronę podchodzącej Borsuczej Gwiazdy i Ryczącej Burzy.
  - Mhm... Borsucza Gwiazdo, pamiętasz, gdy wiele księżyców temu zniknęłam z klanu? Dwunożni porwali mnie i wzięli do swojego legowiska, gdzie mieszkała również właśnie ona. - Wskazała ogonem na Tunię. - Dlatego też wiem, że nie trzeba jej się obawiać. Nawet gdyby chciała nie byłaby w stanie ukraść ani jednej myszy z naszego terytorium. I raczej wystarczy powiedzieć jej raz, by już tu nie wracała, a posłucha.
  - W takim razie jutro albo pojutrze patrol odprowadzi ją na granicę - miauknął lider, przyglądnął się uważnie niskiej kotce od łap po po uszy, po czym odwrócił się i odszedł. Rycząca Burza za to mrucząc głośno otarł się o partnerkę i polizał ją w policzek, a potem szepnął jej coś na ucho (choć szeptem trudno to było nazwać) i również oddalił się.
  - To... wasze kocięta, prawda? - zapytała pieszczoszka patrząc na bawiącą się obok trójkę. - Są śliczne... I podobne do ciebie.
  Pysk Szepczącego Wiatru wyraźnie złagodniał, gdy patrzyła na swoje dzieci.
  - Wiem.

<Tunia?>

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz