Dlaczego? Dlaczego niemalże każdy kociak musiał być aż tak upierdliwy. Lśniące Słońce już tysiąc razy w myślach przeklinał te małe purchawy, nie inaczej było tym razem. Z drącą się i wydającą co najmniej dziwaczne odgłosy Głuszką, która notabene nie chciała ułatwić ku pracy, wszedł do leża medyka, po czym postawił chuderlawe kocię na ziemię, wzdychając z nie małą ulgą. Koteczka drżała lekko, a z jej pyszczka uciekał odgłos przypominający świergot ptaka zmieszany z rzężeniem. Liliowy kocur skrzywił się niezadowolony. Na Klan Gwiazdy, co on takiego w życiu zrobił, co?
Niechętnie polizał małą za uchem, chcąc ją jakoś uspokoić. Ta popatrzyła na niego wielkimi, szklanymi oczami, miaucząc ciszej. Na gwiezdnych, jak tak dalej pójdzie, to nabawi się migreny. Potrząsnął zaraz szybko głową, skupiając się na swojej pracy. Miauknął głośno, a z głębi wyszła szylkretowa kotka z kilkoma liśćmi w pyszczku. Popatrzyła lekko zdziwiona to na Lśniące Słońce, to na Głuszkę, po czym odłożyła rośliny i podeszła bliżej.
— O co chodzi? Kocięcy katar? — spytała zatroskana, przyglądając się małej z nienaganną uwagą. Głuszka niepewnie podeszła do medyczki klanu klifu, po czym nieśmiało położyła jej łapkę na nosie, na co Różany Kwiat zaśmiała się perliście. Dlaczego on nie mógł mieć takiego kontaktu z dziećmi? Ułatwiłoby mu pracę o stokroć! Chociaż... Kto wie? Może kiedyś się zaprzyjaźni z córką Żądlącego Języka? Przecież on i Pszczele Żądło nie lubili się od razu, a teraz? Było niemalże nierozłączni, szczególnie po tym, jak Lśniący stracił rodzeństwo. A więc jest nadzieja.
— Nie, nie — zaprzeczył szybko, mimo iż pewne było, że jego była mentorka zauważyła, że to nie był powód, dla którego zaciągnął tu małą — Tylko zobacz Różany Kwiecie, ona ledwo chodzi. Jest strasznie chudziutka! Za to Jaszczurka jest jak mały klops... — ostatnie zdanie częściowo zdusił w gardle, bojąc się o własny ogon. Żądlący Język była nieprzewidywalna, a on sam nie chciał, by ktoś skopał mu kitę.
— Je?
— Żądlący Język mówiła, że tak. Zapewniła mnie o tym, jednakże mam pewne wątpliwości. Wystarczy tylko na nią popatrzeć, sama skóra i kości! — na słowa kocura, mała Głuszka pisnęła, chowając pyszczek między swoimi łapkami. Kocięta... Też coś... — Myślałem nad tym, by daj jej trochę epimedium, czyśćca wełnistego, może jeszcze trochę szczawiu i macierzanki — mruknął, spoglądając kątem oka na nerwowo rozglądające się kocię — Chociaż te na uspokojenie, Różany Kwiecie, błagam — szepnął, a końcówka jego ogona nerwowo drgała.
— Na razie zostanie u nas na noc na obserwacji, może to po prostu kwestia genów, pamiętam przecież, że Żądło za kociaka też była drobniutka. Czy była to Wschodzik... Zresztą, nie ważne, na razie wygląda w miarę dobrze. Dam jej tylko coś na uspokojenie, bo młoda zaraz nam tu na zawał zejdzie — rzuciła kotka, podchodząc do skalnej półki i sięgając jedno z ziół wcześniej wymienionych przez Lśniącego. No tak, nie dało się ukryć, że calico była potwornie nerwowa, a słysząc zdanie "Zostanie u nas na noc" zaczęła wydawać z siebie coraz to bardziej przeraźliwie piski. Jeszcze tego brakuje, żeby przylazła tu jej matka i posądziła medyków o znęcanie się nad nią.
< Głuszka? >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz