BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Nocy?
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Nowe mutacje w zakładce "Cechy Specjalne i Mutacje"! | Zmiana pory roku już 22 września, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

20 grudnia 2014

Skrzelowy Szept

 
Autor grafiki: moth_laidre_

OGÓLNE
SKRZELOWY SZEPT
*Poprzednie imiona: Skrzelik > Skrzelikowa Łapa 
Płeć: Kocur
Orientacja: Aseksualny
Przynależność: Klan Nocy
Ranga: Wojownik

- - - -

Właściciel: moth_laidre_
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Z dawnej okrągłej sylwetki została mu już półdługa sierść, która często umazana błotnistą wodą, oklapła smętnie. Tam gdzie kiedyś był zdrowy kocięcy tłuszczyk, można dostrzec ostro zarysowane kości i żylaste mięśnie. Nadal jest najmniejszym kotem ze swojego miotu jednak nie zdaje się żeby bardzo mu to przeszkadzało. Drobniejsza sylwetka bywa dużym ułatwieniem podczas skradania, a  do walki nie specjalnie mu spieszno. Na pyszczku, piersi, koniuszku ogona i łapkach można od czasu dostrzec jasne, białe futerko. Jednak spędzając tak wiele czasu na rozlewiskach, często pozostaje przykryte warstewką błota. Jego znakiem charakterystycznym pozostały wielkie zielone oczy. Mają tylko dwa tryby: rozmyte w zamyśleniu lub rozbiegane ze strachu. Zawsze szeroko otwarte, mogą wywoływać swego rodzaju niepokój lub niezręczność u innych kotów.
Cechy szczególne - Wspomniane wyżej skąpane w zieleni oczy, a także fakt, że skarpetka na prawej łapce jest nieco dłuższa od tej na lewej.
Kolor sierści - Czekoladowa jednolita z bielą
Długość sierści - półdługa
Kolor oczu - zielone
Stałe skutki chorób - Kocurek cierpi na Schizofrenię (oczywiście nie zdiagnozowana), która objawia się w tej chwili przede wszystkim omamami słuchowymi oraz paranoją. Od czasu do czasu występuje również tak zwana “sałatka słowna” tzn. zdanie potencjalnie nie mające sensu dla słuchacza (Widziałem pierzaste sprzączki wymieniające zawsze fioletowe kształty drzew, które biegały tak często). Z czasem jeśli choroba będzie się pogłębiać powszechne staną się żywe halucynacje.

CHARAKTER

Skrzelik jest cichy. I to właściwie praktycznie wszystko co większość kotów jest w stanie o nim powiedzieć. Unika spotkań, aktywności grupowych, często nawet przypadkowych interakcji. Przemyka niczym cień, a zatrzymany patrzy wszędzie tylko nie w oczy. Do tego pod wpływem stresu jego jąkanie pogarsza się. Jednak część jego kocięcej osobowości przetrwała i w ten sposób lubi spędzać długie godziny na rozmyślaniu o różnych, często prawdopodobnie dość filozoficznych, rzeczach. Nadal cierpliwy, ale zdecydowanie bardziej nerwowy. Często podskakuje nawet na najmniejsze dźwięki. Widać jak choroba odciska na nim piętno, jednak wyraźniej jego stan poprawia się w kontakcie z siostrą czy przyjaciółką. Jego nieco ciekawska i pogodna osobowość wyłazi wtedy na zewnątrz, Jednak zwietrzywszy choćby najmniejsze zagrożenie, chowa się z powrotem w mgnieniu oka. Zdecydowanie nie jest gadułą, ale zdaje się być całkiem niezłym słuchaczem.

MORALNOŚĆ

Dorastając, kocurek zaczął rozumieć, o co całe to zamieszanie z kodeksem wojownika. Wszystko bardzo wziął sobie do serca i pilnie go strzeże. Sprawiedliwość jest dla niego niesamowicie ważna. Chyba, że to oczywiście chodzi o niego. Ale przecież kto by się tym przejmował? No może Karaś. Tak, jej poczucie sprawiedliwości obejmuje chyba cały klan. 
Kocurek ze względu na swoją chorobę, jest przerażony wizją możliwości skrzywdzenia innego kota. Boi się samego siebie na równi, o ile nie bardziej co innych kotów.

CIEKAWOSTKI

- Swoją przyjaciółkę uparcie nazywa Księżniczką (nie w prześmiewczy, ale pełen podziwu sposób)
- Jest słabym pływakiem, ale za to świetnie poluje na ptaki.
- Rodzina i przyjaciele nadal mówią na niego Skrzelik
UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: IV
Słabe strony: Łapy plączą mu się nieustająco. Często zamyślony, wchodzi również w pnie drzew, lub dużo głębsze niż by się zdawało, kałuże. Jego mała, wręcz wychudzona sylwetka z pewnością nie stanowi żadnego problemu dla potencjalnego przeciwnika. Aczkolwiek udaje mu się to całkiem nieźle maskować futrem.
Mocne strony: Jest bardzo cierpliwy, a nieustająca chęć ukrycia się przed wszystkimi wykształciła w nim umiejętność przemykania niczym cień, pozostając praktycznie niezauważonym. Oczywiście o ile w trakcie biegu się nie wywróci.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Krzycząca Makrela jest niesamowicie ważną postacią w życiu kocurka. Od kiedy tylko stał się uczniem pragnął całym sercem zdobyć jego aprobatę, a przede wszystkim dumę. Czuje jednak, że nigdy nie udało mu się tego osiągnąć. Wręcz przeciwnie, przyniósł mu wstyd za tak długi okres treningowy. Marzy aby kiedyś być tak odważnym i otwartym na inne koty jak jego ojciec.
Matka - Ryjówkowy Urok. Od czasu mianowania na ucznia oddalali się od siebie bardziej i bardziej. Coraz rzadsze spotkania rodzinne, których Skrzelik tak gorąco unikał, na pewno nie pomogły. Oczywiście dalej się troszczy o swoją matkę, ale czuje brak relacji lub chociaż pozorów zrozumienia ze strony kotki. Zbyt przerażony możliwością pogorszenia sytuacji przez swoją niezdarność, oraz dziwne zachowanie nie zbliża się w okolice Ryjówkowego Uroku.
Rodzeństwo - Karasiowa Ławica - Bardzo podziwia swoją siostrę i stawia ją nieco jako wzór do naśladowania. Dawne czasy dokuczania między rodzeństwem zdają się być zamierzchłą przeszłością. Bo chodź ta dwójka nie spędza ze sobą jakoś wybitnie mnóstwo czasu, to można gołym okiem zauważyć silną relację jaka ich łączy. Wie, że siostra jest jednym z nielicznych nocniaków, którzy rzeczywiście próbują walczyć z dyskryminacją jakiej doświadcza. Jest niesamowicie wdzięczny i tylko czasem się zastanawia, czy to nie aby trochę strata czasu.
Krabowe Paluszki - Jako, że siostra charakterem zbliżona jest bardzo do ich matki, stara się unikać jej również. Podczas gdy siadają razem rodzinnie do tak rzadkiego dzielenia języków, spogląda na nią z niewielką obawą. Po swojemu ją kocha, ale zdecydowanie woli to robić na odległość.
Partner - ///
Potomstwo - ///

INNE

Algowa Struga - Chyba mógłby nazwać ją drogą sercu przyjaciółką. Kotka pomogła mu częściowo odbudować poczucie własnej wartości, przez co relacja ta zdecydowanie pozytywnie wpływa na rozwój i stan psychiczny kocura. Myśli o niej nieco jak o młodszej siostrze i boi się poruszać z nią trudniejsze tematy. Jednocześnie bardzo szanuję jej wiedzę oraz umiejętności. Czuje się opiekuńczy w stosunku do księżniczki jednak nie okazuje tego na zewnątrz.
Muszlowa Łapa - Ah piękna istota, którą spotkał na jednym ze Zgromadzeń. Bardzo chciałby ją kiedyś znów zobaczyć. Może tym razem byłby nieco odważniejszy?
Mandarynkowe Pióro - Kocura absolutnie przeraża cała postać Mandarynkowego Pióra. Unika jej jak ognia, a mimo wszystko ma wrażenie, że nieustająco na nią wpada. Nieprzyjemne komentarze i szepty wystarczająco wiele powiedziały mu o nastawieniu księżniczki do jemu podobnych. 
Szyszkowy Zagajnik - Dla Skrzelika jest trochę jak przybrany dziadek. Kiedy jeszcze jego głównym zadaniem było wymienianie mchu w legowisku starszyzny, często przysiadał i z zapartym tchem przysłuchiwał się opowiadaniom starszego kocura. Chodź teraz kiedy został mianowany na wojownika, ma łapy pełne roboty, wpada od czasu do czasu, żeby podrzucić srebrzystą płotkę czy jakiegoś tam małego gryzonia.

SZKOLENIE

Mentor -  Krzycząca Makrela 
Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - ///
HISTORIA

Urodzony w klanie podczas panowania Sroczej Gwiazdy. Jak młody kociak chodź bardzo cichy i niepozorny był względnie neutralnym członkiem klanu. Jednak wraz z dorastaniem w kocurku zaczęły przebijać się dziwne cechy. Pierwszy zauważył je Krzycząca Makrela. Zaniepokojony dziwnymi, czasem nieco przerażającymi zachowaniami syna milczał żeby chronić swoje dziecko. Pomimo tego w końcu do reszty klanu zaczęły dobiegać szepty i plotki. Ktoś wspomniał jak widział Skrzelika przez godziny wpatrującego się w taflę rzeki, ktoś inny zauważył z jakim niepokojem odnosi się do ryb, a ktoś jeszcze przysięgał że widział w nocy jak jego oczy świecą na czerwono. Ile z tego było bujdą a ile prawdą ciężko określić. Sam kocurek, przyciśnięty nieprzychylnymi spojrzeniami nocniaków, coraz bardziej unikał ściślejszych kontaktów z klanem. W tym czasie mocno schudł i stracił wiele ze swojej kocięcej niewinności. Sytuacja uległa poprawie kiedy po raz pierwszy skrzyżował swoje ścieżki z jedną z księżniczek. Algową Łapą. Ta relacja chodź nieoczekiwana dodała kocurkowi nieco pewności siebie, a także jakże potrzebnej nadziei. Poczucie przynależności i desperacka chęć wykazania się jako uczeń na nowo urosły w jego sercu. Mimo to niepokojące znaki dalej występowały. Szepty w głębi ucha, cienie w kąciku oka… To wszystko sprawiało że kocurek zdawał się wiecznie zastraszony. W końcu jednak, gdy zdał ostatni z testów swojego mentora dostąpił zaszczytu mianowania. Więc może… będzie miał dobre zakończenie?
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)