BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Znajdki w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Znajdki w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 14 września, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

05 grudnia 2014

Sterletowa Łuska

Autor grafiki: urfavmaj4

OGÓLNE
STERLETOWA ŁUSKA
*Poprzednie imiona: Łuska >> Sterletowa Łapa
Płeć: Niebinarne (zapach kotki) – korzysta z zaimków on/jego i oni/ich
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Klan Nocy
Ranga: Wojownik (Książę)

- - - -

Właściciel: Postać NPC
Autor: well.done.enlighteen.me (dc)
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Co jak co, ale Łuski żadnym prawem nie można nazwać brzydkim czy choćby przeciętnym. To piękne, długonogie stworzenie czasem nawet mogłoby być uznane za cud natury… Czego on sam zdaje się nie dostrzegać. Smukłe łapy, zgrabna sylwetka i łagodne rysy pyska tworzą kompletne już ciało, które okryte jest długim, czarnym futrem, gdzieniegdzie poprzetykanym jaśniejszymi pasmami i w które wplecione są rybie łuski. Na sierść wpłynęła mu jednak jeszcze dziwnym trafem biel, jak gdyby za pomocą nieplanowanego ruchu ręką artysty, która perfekcyjnie wręcz dopasowała się do dymnej części twarzy, spłynęła po piersi i ochlapała jedną z przednich łap. Królewska czerwień lśni mu na czole oraz pod prawym okiem, gdzie Murena namalowała mu (po wielu namowach) inny znak, jak gdyby miał go do niej upodabniać. Obrazu dopełnia wieniec z liści z wplecionymi w niego błękitnymi kwiatami, które spływają mu kaskadą na jedno z pomarańczowych ślepi i łabędzie pióro wetknięte za ucho.
Cechy szczególne - Biała połowa pyska, wieniec, krwiste znaki na pysku, łabędzie pióro za uchem, rybie łuski w futrze
Kolor sierści - Czarny dymny z bielą
Długość sierści - Półdługa
Kolor oczu - Pomarańczowe
Problemy zdrowotne - ///

CHARAKTER

Kojarzycie ten typ, który na pierwszy rzut oka wydaje się idealny i nic mu nie stoi na drodze do szczęścia, a w rzeczywistości jest totalnie złamany i samotny? Macie już pewien obraz Łuski. Dumny, wyrafinowany. Kroczący niczym model na wybiegu, z wybujałym ego i pewnością siebie, uśmiechający się jak głupi do aparatu. Niezłomny w swoich postanowieniach, o ponadprzeciętnej inteligencji i perfekcyjnej wręcz sylwetce. Jest to pewna jego maska, którą budował przez wiele dni - jednak jak widać - „maska” to słowo klucz. Sam nienawidzi tej części siebie - na siłę tworzącej dystans, skupiającej na sobie wzrok wielu i pomocnej pod głupim pretekstem dobroczynności. Jednak… Jak niby ma się jej pozbyć i przetrwać w obozie, który jest tak niebezpiecznym miejscem jak gniazdo szerszeni? Musi tańczyć, jak mu zagrają. Bo przecież pochodzenie z królewskiego rodu zobowiązuje, bo jak zwykła powiadać jego matka: „Powinieneś świecić przykładem”. Chodzenie od kota do kota, pytanie o samopoczucie, na siłę pokazując, jak sztuczny jest jego uśmiech, ciągłe oferowanie pomocy… Ma już tego dość. Zdążył już nawet sobie zbrzydnąć w swoich oczach, narodzić tę upragnioną pogardę do samego siebie. Bo skąd ktokolwiek ma wiedzieć, jak ciężki okres przechodzi? Kto mógłby zauważyć, że każdy moment w jego życiu jest dla niego coraz cięższy? No właśnie. Czuje się samotny, odrzucony, niewystarczający… A jego największym pragnieniem jest zdobyć przyjaciela. Bo choćby mógł spędzać całe dnie na dumaniu nad wodą i tworzeniu w myślach złudnego obrazu samego siebie, odważnego, lubianego, i uśmiechniętego, z kimże miałby później się podzielić swoimi doświadczeniami? Pragnie ucieczki. Jego prawdziwe „ja” jest wrażliwe, podatne na zranienia, pełne nadziei na lepsze jutro i uśmiechem do drugiego, który z każdym dniem blednie. I mogłoby to zabrzmieć głupio, ale uwielbia marzyć i wpatrywać się w swój uśmiech uwieczniony na tafli wody, wzbudzać w sobie nadzieję, że w końcu da radę pokazać tym wszystkim którzy wymagali od niego perfekcji, kim naprawdę jest. Kto przez księżyce się ukrywał skrupulatnie pod warstwą kłamstw. Czyli… Prawdziwy on. I co najważniejsze: wystarczający dla samego siebie…

MORALNOŚĆ

Od małego nieraz słyszał opowiastki o Gwiezdnych (ale oczywiście nie od rodzicielki), matka jednak nie omieszkała wtrącać historyjek o powstaniu świata czy kocich maści. Jego moralność jest więc skierowana w tę właśnie stronę, a samodzielnie krok po kroku próbuje odkryć, co jest dobre, a co złe, gdzie stoi granica.

CIEKAWOSTKI

- Bardzo lubi roztrząsać różne idee, poezja go fascynuje, natura przyciąga, a krew, choćby nawet zwierzyny - odpycha. Bliskość drugiego kota… Jego największy koszmar. Ma strach przed dotykiem, jest dla niego bardzo stresujący, bolesny i niezręczny. Znosi także bardzo ciężko przebywanie w tłumie.
UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: IV
Słabe strony: Ma kiepski słuch, bardzo łatwo ulega rozproszeniu
Mocne strony: Pływanie, zwinność, dobry wzrok
RELACJE

RODZINA

Ojciec - biologiczny: Syriusz, przybrany: Bursztynowy Brzask (*)
Matka - Mandarynkowe Pióro - To dla matki stara się być idealnym dzieckiem. To jej zdanie jest dla Łuski najbardziej istotne… Dla niej tak się stara. Chce jednak okazać jej, jak bardzo jest dla niego ważna.
Rodzeństwo - Czyhająca Murena (Ukochana siostra. Jest jego oczkiem w głowie, zobrazowanym ideałem, do którego tak usilnie dąży. Za nic w świecie nie wyobraża sobie życia bez niej i jest dla niego najważniejszą duszą kroczącą po tej ziemi.), Szałwiowe Serce (Stara się trzymać na dystans. Bardzo szanuje radosne usposobienie brata, ale… No. Nie wydaje mu się, żeby z jakiejkolwiek relacji z nim wynikło cokolwiek dobrego), Błękitna Laguna (głupi książę), Pierzasta Kołysanka (Gardzi nią, przynajmniej to sobie wmawia. Kierunkowskaz [czytaj: Mandarynkowe Pióro] skręca jego życiem w inną, bardziej zadowalającą stronę.)
Partner - brak
Potomstwo - Rozpędzona Łapa

INNE


SZKOLENIE

Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - ///
HISTORIA
Krótko mówiąc, kocięta powstały z nieszczęśliwego romansu, który nie miał prawa kiedykolwiek powstać. Między Mandarynkowym Piórem, a Skowronim Odłamkiem coś zaiskrzyło już od pierwszego spotkania. Młodzi, urzeczeni swoim towarzystwem, zaczęli spotykać się coraz częściej i oczywistym było, iż nie wyniknie z tego nic dobrego. Bo w końcu, kto to widział, aby księżniczka z Klanu Nocy wchodziła w romanse z czekoladowym medykiem Klanu Burzy. A jednak, miłość między nimi zaiskrzyła i nawet chęć urwania kontaktu czy groźby od Klanu Gwiazdy, nie były w stanie ich powstrzymać.  
Nie dziw jednak, że ich beztroska relacja nie mogła trwać wiecznie. Mandarynkowe Pióro, za namową Tuptającej Gęsi, postanowiła dorobić się kociaków z, wcześniej poznanym samotnikiem, Syriuszem. Po całym zdarzeniu, księżniczka zaczęła żałować i pędzona paniką, zatrzymała się na Kolorowej Łące, pozwalając sobie na płacz. Tam też znalazł ją Skowroni Odłamek, który, jak co noc, czekał na nią przy granicy i zwabiony płaczem swojej wybranki, niesionym po trawiastych połaciach, przekroczył granicę. Para leżała więc wtulona w siebie, a księżniczka Klanu Nocy została odpowiednio pocieszona przez medyka. Łatwo się domyślić, czym się to skończyło. Gdy tylko Mandarynka doszła do siebie, szybko pozbierała się i odprowadziła kocura z powrotem na tereny Klanu Burzy, a sama wytarzała się w ziołach, aby ukryć zapach srebrnego. 
Wkrótce po Klanie Nocy rozeszła się wieść, że Mandarynkowe Pióro spodziewa się kociąt. Nikt nie miał jednak pojęcia, kto ich ojcem, a już na pewno nikt nie domyślał się, iż będzie nim nie tylko przystojny, czarno-biały samotnik, ale również czekoladowy medyk. Większość Nocniaków za tatę kociąt uważa Bursztynowy Brzask.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)