Liliowa aż podskakiwała ze szczęścia, mówiąc mi o swoim domniemanym, prawdziwym bracie. Na jej ciepłe i chaotyczne słowa ściskało mnie w brzuchu.
-Pewnie też go niedługo spotkasz i zobaczysz, że to najlepszy kocur, który wygląda jak ja!
Zakończyła swój słowotok, energicznie machając ogonem, który wznosił kurz w powietrze.
Ruszyłem niespokojnie łapą, grzebiąc nią w ziemi. Położyłem po sobie uszy, na chwilę marszcząc nos, jednak na nowo ukryłem swoją zazdrość o jej brata.
- Chętnie go spotkam - zapewniłem ją, machając na lewo i prawo ogonem, bo nie wiedziałem co mam robić, by nie domyśliła się, że bolały mnie jej słowa.
Chociaż dlaczego? Przecież znalazła to czego szukała- rodzinę. Ja mam Szuwarka i Deszczowy Poranek, a jednak czułem spore rozczarowanie na jej jakże piękne słowa o pewnym liliowym kocurze z Klanu Klifu.
- Kiedyś go przyprowadzę! Albo lepiej - ty pójdziesz ze mną! - Polizala swoją klatkę piersiową, a ja zwróciłem uwagę na jej plamkę. O nią było tyle szumu?
Jej matką była Księżycowy Płatek, córka mojej drogiej, straconej mentorki?
- Cieszę się, że znasz imię swojej rodzicielki - Mruknąłem najspokojniej jak potrafiłem, siadając. To oczywiste, że w moich słowach było odniesienie do tego, że ja nawet imienia mojej nie znam.
Kotka pokiwała wesoło głową, a ja na widok błysku jej oczu posmutniałem. Może wymyślam i nie mam powodu do zazdrości, ale uczucie odepchnięcia towarzyszyło mi cały czas, gdy wracałem w jej towarzystwie z polowania. Natknęliśmy się na Szuwarka, kocur machnął na nas ogonem i minął, idąc do swojego mentora.
Gdy liliowa odeszła ode mnie na chwilę, skorzystałem i odnalazłem Zakręcone Ucho. Nieśmiało podszedłem, nie chcąc mu przeszkadzać.
- Przepraszam? - Zacząłem, a kocur zaprzestał czyszczenia swojego ogona. - Czy znałeś może Księżycowy Płatek?
Mentor na moje pytanie wręcz zachłysnął się śliną. Nie odpowiedział mi, a w jego oczach dostrzegłem ciekawość, jak i wyraz taki, jakby chciał mi powiedzieć, że nie powinienem drążyć tematu. Opuściłem ogon z lekkim smutkiem.
- Nie znam nikogo takiego. - Oznajmił po chwili. Skinąłem głową, oddalając się. Liliowa siedziała niedaleko, patrząc na mnie wyczekująco.
Podszedłem do niej, ocierając pyszczek o jej szczękę. Otarłem ogonem o swoje łapy, patrząc na miękkie futro siostry.
- A...jaki on jest z charakteru? - Zapytałem.
- Huh? Taki trochę nieogarnięty ale jaki fajny! - Odparła z uśmiechem.
- Myślisz, że będzie świetnym wojownikiem, co? - Zagadnąłem, przypominając sobie jej słowa z wcześniej.
- Pewnie, a końcu to mój brat - była szczerze szczęśliwa.
Naprawdę starałem się ją rozumieć, postawić na jej miejscu i polubić postać Zlepka. Zacisnąłem zęby, machając głową. Nie mogę jej ranić swoim samolubnym myśleniem. To jej rodzina.
- Ale...ja też jestem twoim bratem. - Wysunąłem pazur, drapiąc nim w ziemi. Zauważyłem, że robiłem tak, gdy nie wiedziałem co począć lub powiedzieć.
- Czy...on jest lepszy niż ja, bo jest twoim prawdziwym bratem? - Zapytałem z wyrzutem, patrząc przed siebie. - Przecież też cię kocham! I ja cię znam od małego, a on nie i nagle jest najwspanialszy...
Spojrzałem na nią z bólem, powstrzymując kolejne słowa, pchające mi się na język. Nie chciałem mówić zbyt wiele.
<Niezapominajko? To wybuchł ;-;>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz