BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 3 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

20 czerwca 2019

Od Wilczej Łapy C.D. Błękitnej Cętki

Na polecenie Błękitu, uniosłem głowę podobnie jak ona i „wymaszerowałem” z obozu wraz z Zajęczą Łapą. O dziwo nie wyszli daleko.
— Po co tu przyszliśmy, Cętko? — zapytałem z wyraźnym zaskoczeniem w głosie.
— No jak to po co? Po trening! — miauknęła, a ja przyjacielsko pacnąłem ją w ucho, śmiejąc się.
— Nie o to mi chodzi, Zajączku! — powiedziałem.
— Hej, Wilcza Łapo — zastępczyni zwróciła na siebie uwagę.
— Taak...? — spytałem cicho, już spodziewając się nieprzyjemnych uwag na reakcję co do Zajęczej Łapy.
— Podobno lubisz walkę, mam rację? — uszy jakby same stanęły, a ja otworzyłem pyszczek radośnie by odpowiedzieć.
— Oczywiście, Błękit! Wręcz uwielbiam!
— A co powiesz na trening walki? — spytała, a moje oczy zaświeciły się z radością i determinacją, pokazując wielkie zachęcenie. Siostra wydawała się lekko przeciwko temu, ale się zgodziła kiwnięciem głowy.
— A więc pierw zacznie Zajęcza Łapa, dobrze? — miauknęła i zawołała do siebie szylkretkę. Kotki odeszły gdzieś trzy... dwa... Lisie ogony ode mnie, a błękitna zaczęła coś do niej mówić. Po chwili ze schowanymi pazurami rozpoczęły bitwę. Ja zaś patrzyłem z niedowierzaniem na to wszystko. Unik... Atak... Unik... Atak... Moja siostra była w tym naprawdę dobra! Kiedy Zajęcza skończyła swoją lekcję, potruchtałem w stronę zastępczyni.
— A ja zrobię to lepiej! — miauknąłem.
— No dobrze, a więc pamiętaj, aby robić uniki oraz nie zdradzać wzrokiem gdzie atakujesz. — poradziła. Kiwnąłem głową i czekałem na jej rozkazy.
— Wyobraź sobie, że jestem z... — zacięła się na chwilę — Klanu Klifu! Pokaż, jak byś mnie zaatakował.
Najszybciej jak umiałem, wybiłem się w jej stronę i już miałem się na nią rzucać, gdy nagle kotka odskoczyła.
— Spróbuj atakować szybciej! — dodała, a ja najszybciej jak mogłem, a nie było to na tyle szybko w porównaniu do wojowniczki. Chciałem wbić się w jej ramię, ale ta odskoczyła, ponownie. Prychnąłem na samego siebie.
— Może powinienem spróbować uników? — miauknąłem, dysząc.
— No dobrze... Gotowy?
— Oczywiście! — potwierdziłem swoje słowa, a kotka rzuciła się w moją stronę. Już miała udawać drapanie po boku, gdy nagle odskoczyłem. Nie wiem jak, nie wiem kiedy, ale było blisko.
— Bardzo dobrze! Spróbujmy jeszcze raz — pogratulowała i skoczyła w moją stronę. Nie wiedziałem, co się dzieje i nie wiedziałem jak. Patrzyłem w szoku, jak cętkowana przybija mnie do ziemi.
— Na pewno chcesz dzisiaj trenować walkę? Nie wyglądasz w formie... — mruknęła kotka, schodząc ze mnie, a ja posmutniałem.
— Skoro tak myślisz, to chyba tak jest... — westchnąłem i poczłapałem się w stronę Zajęczej Łapy.
— Ale Wilczku! Nie miałam tego na myśli... — zaczęła wołać.
— To nie ma sensu... Jestem w nie formie, to jestem w nie formie. — wyszeptałem z całkiem stanowczym głosem — Chodź Zajączku, wracajmy do obozu.

~Skip time to the kary od mentorki~

Leżałem na swoim strzępku mchu, rozpaczając nad własną przyszłością. Wstałem i postanowiłem zapytać kogoś o radę. Tylko kogo...? Momenty spędzone z błękitną mówiły tylko jedno — Błękitna Cętka. Tylko ona by mi teraz pomogła. Pobiegłem ile sił w moich szarych łapach do legowiska wojowników. Na Klan Gwiazdy, jak dobrze, że zastałam tam ją!
— Tak, Wilczku? — zaczęła z uśmiechem.
— Co mam zrobić, żeby być taki jak ty? Takim wspaniałym kocurem o tak wysokiej randze? Co jest ze mną nie tak? Czy ja w ogóle tu pasuję? — zalałem ją lawiną pytań o dość dziwnym znaczeniu. Spojrzałem na nią błagalnym wzrokiem.

< Błękitna Cętko? Jakby co on chyba obecnie jest po szlabanie od mentorki. >
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)