BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 16 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

29 stycznia 2014

LEŚNY POŻAR

Autor grafiki: Wierzba#9005 (discord)
OGÓLNE
LEŚNY POŻAR
*Poprzednie imiona: Pożar > Leśna Łapa > Pszczółka > Leśna Łapa
Płeć: Kocur
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Klan Burzy
Ranga: Starszy

- - - -

Autor: barnathebarnuch@gmail.com (Wierzba#9005)
Upomnienia: 0/3
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Wielkością przypominający raczej piszczkę, aniżeli kota, Pożar niezwykle chlubi się swoim wyglądem. Pierwszym co przychodzi na myśl, patrząc na barwę jego sierści są płomienie. Ciepłe pomarańczowe barwy, oplecione przez ciemniejsze, przypominające ogniste języki pręgi, domknięte rozjaśniającym się rudym na brzuchu, piersi i pyszczku. Ostre rysy pyska i przeszywające, dumne spojrzenie pomarańczowych ślepi - obraz ten ociepla jednak uroczy, ciepło-różany nosek. Ten sam kolor możemy znaleźć na poduszeczkach jego łap i okolicach brzucha, gdzie futro nie zdążyło się jeszcze zagęścić.
Cechy szczególne - Blizna na pysku po poważnym oparzeniu przez ogień.
Kolor sierści - ruda pręgowana klasycznie
Długość sierści - długa
Kolor oczu - pomarańczowe


CHARAKTER

Powiedzenie, że Szczypiorkowa Łogdyga wydała na świat rozarbiakę byłoby jak nazwać niedźwiedzia myszą. Pożar jest połączeniem zdecydowanie najlepszych cech swoich rodziców. Przekonanie o własnej wyższości, duma i olbrzymie ego Rozżarzonego Płomienia oraz uszczypliwość, ciętość i sarkastyczność Szczypiorkowej Łodygi to tylko pierwsza warstwa tego, co kryje się pod rudą szatą. Kocurek już od pierwszych dni świadomości postrzega siebie jako wyższą istotę. Perfekcyjne stworzenie, o nieskazitelnie rudym futrze i pięknych płomiennych ślepiach. Dba o swoje atuty, a każde, nawet przypadkowe, pobrudzenie jego sierści uznaje za obrazę majestatu. Pożar to pijawka, która przy dobrych wiatrach wypije z ciebie wszystko, co masz do zaoferowania. Swoje ofiary jednak dopiera niezwykle pieszczotliwie. W końcu nie każdy może zasłużyć na zaszczyt w postaci jego obecności. A w szczególności nie-rudzi. Nienawiść do koloru futra innego niż o barwie płomienia, kocur wyssał z mlekiem matki. Spijał z jej ust każdą obelgę, każde, nawet najmniejsze przekleństwo na plebs z jej strony. Rozpuszczony, zepsuty do najmniejszego włoska na ciele, nie szczędzi sobie wrednych komentarzy czy zaczepek. Kto zabroni pierworodnemu synowi Szczypiorkowej Lodygi zrobić cokolwiek? Co ciekawe, w gronie kotów, na których uwadze mu rzeczywiście poniekąd zależy, malec to najprawdziwszy aniołek. Grzeczny, idealnie ułożony i elokwentny młodzieniec. Dobrze bowiem wie, że jeśli znakomicie wypadnie, to może oczekiwać nie małej nagordy prędzej czy później.

MORALNOŚĆ

Zepsute ideały to i zepsuta moralność. Jak sam rozpowiada, gdyby miał okazję, z radością by pozbawił wszystkich nierudych życia. Oczywiście, być może są to tylko kocięce przechwałki czy wyolbrzymienia, jednak kto wie co z tego szkraba wyrośnie.

CIEKAWOSTKI

Jedynym kolorem futra akceptowalnym przez niego jest rudy. Tylko i wyłącznie ten prawdziwy, czysty rudy. Nie przepada nawet za szylkretami czy kremowymi, jednak znosi ich towarzystwo w “wyższych sferach”.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: -;
Poziom wojownika: III
Słabe strony: Nie należy do najszybszych kotów. Ma delikatną skórę, podatną na zadrapania i bliźnienie.
Mocne strony: Zdecydowanie siła. Maluch ma sporo pary w swoich łapkach, a w połączeniu z wytrzymałością, kocurek może się długo spierać fizycznie.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Rozżarzony Płomień - nie ma pojęcia, że kocur jest jego ojcem. Szczypiorkowa Łodyga jednak ciągle powtarza, że ich tatą jest wspaniały wojownik, więc malec bardzo liczy na spotkanie z nim i nie może się doczekać, aż go pozna.
Matka - Szczypiorkowa Łodyga - zwykle jadowita kotka jest zadziwiająco dobra w roli matki. Kocica w razie potrzeby broniłaby swojego potomstwa jak lwica, dlatego Pożar wie, że może na niej polegać. Kotka bardzo go rozpieszcza, dzięki czemu jest jedną z niewielu szylkretek które Pożar toleruje w swoim otoczeniu.
Rodzeństwo - Płomień i Wyrwa - dwie siostry. Dla obu wredny i uszczypliwy, wcale nie z miłości, Popiół [*] - brat którego nigdy nie poznał, nie wie, że się z nimi urodził
Partner - Jeleni Puch
Potomstwo - Piasek, Lew, Iskierka

INNE

Bliscy - brak
Wrogowie - brak
SZKOLENIE

Uczniowie obecni - brak
Uczniowie dawni - brak
HISTORIA

Urodzony przez Szczypiorkową Łodygę w Klanie Burzy. Podczas wojny z Klanem Wilka zdradził swoich by uratować swojego ukochanego, Jeleni Puch. Pod koniec podpalił tereny Wilczaków kończąc z szeroką blizną po oparzeniu na pysku. 
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)