BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 16 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

29 stycznia 2014

Płomykówkowa Łapa


OGÓLNE
PŁOMYKÓWKOWA ŁAPA
*Poprzednie imiona: Płomykówka
Płeć: trans kotka
Orientacja: panseksualna i panromantyczna
Przynależność: Klan Burzy
Ranga: Uczeń

- - - -

Autor: Pianka#3071
Upomnienia: Postać NPC
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Kremowa kotka pokryta prążkami na całym ciele. I to w sumie tyle - Płomykówka nie ma zbyt wielu cech, które ją wyróżniają, może prócz męskich cech. Odrobinę wyższa niż zwykle, z krótką sierścią i łapkami (nie)skorymi do buszowania po całym obozie. Długie, białe wąsy, jasnozielone oczy, różowy nosek - to ona.
Cechy szczególne - długie wąsy, odrobinę wyższy wzrost
Kolor sierści - kremowy pręgowany tygrysio
Długość sierści - krótka
Kolor oczu - zielone

CHARAKTER

Płomykówka to kociak, o którym marzy każda karmicielka. Zdrowy, rozbrykany (ale nie do szaleństwa) i nie sprawiający większych problemów wychowawczych. Trzeba przyznać, w części jest to prawda. Mała jest słodkim kocięciem, który pozornie nie różni się od innych w jej wieku. Prawda jest jednak inna. Kotka ma niską samoocenę. Bardzo, ale to bardzo niską. Nie podoba jej się to, że rude koty są wyżej w hierarchii niż nierude. Ona twierdzi, powinno na odwrót i teraz powinna zadośćuczynić wszystkich przykrości. Stara się też być jak najspokojniejsza i najmądrzejsza w grupie. Towarzystwo ciekawskich, skaczących po wszystkich kątach rówieśników ją przytłacza. Oczywiście, nie powie tego na głos, ale jest introwertykiem, którego głośne towarzystwo męczy. Po każdym dniu czuje się być wyładowaną. Nie ma na nic siły, włóczy nogami za sobą ze zmęczenia, a potem zatapia się w legowisku i własnych łzach. Dlaczego nie może być jak inni, nienawidzieć nierudych, kochać zabawy i chcieć być wiecznie w gronie znajomych? Boi się przeklęcie, że ktoś to odkryje. Zostanie pośmiewiskiem. Dlatego ukrywa swoje prawdziwe uczucia, lęki, zmartwienia, poglądy, wszystko przed innymi. Kroczy w cieniu reszty jako ich kręgosłup moralny, przestrzegający przed niebezpieczeństwem, wyśmiewając nierudych by znaleźć przyjaciół w rudej części Klanu Burzy. Po prostu się im podporządkowała i służy jako posłuszny piesek innych.

MORALNOŚĆ

Zabić? Płomykówka z wielkim bólem poluje na zwierzynę, a co dopiero pozbawić życia czującej istoty. Gdyby zabiła prawdopodobnie nie wytrzymałaby presji i sama zrobiłaby ze sobą to samo. Nie wierzy w Klan Gwiazd, ale jest agnostykiem i przestrzega zasad kodeksu. Uważa go za całkiem sensowny.

CIEKAWOSTKI

brak

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: - (chce iść drogą medyczki, ale czuje, że inni woleliby, aby została wojownikiem. Dlatego zrobi właśnie tak. Nie spojrzy nawet na zioła i wymarzone życie).
Poziom wojownika: -;
Słabe strony: niezdarność, siła
Mocne strony: zwinność, skok, ukrywanie emocji

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Indyczy Jazgot [*]
Matka - Fretkowy Bieg - z nią relacja jest bardziej skomplikowana. Z jednej strony kotka ją kocha i nie chciałaby aby ta kiedykolwiek odeszła. Z drugiej jednak każdym razem gdy słyszy jej podnoszący się głos ma wrażenie, że matka chce ją za coś skarcić. Dlatego jej unika, jednocześnie obwiniając się o takie kiepskie relacje z rodzicielką.
Rodzeństwo - Gronostajowa Łapa, Lisia Łapa, Tropiąca Łapa - kocha ich wszystkich tak samo.
Partner - Marzy o dniu, w którym pozna tego jedynego. Albo tą jedyną?
Potomstwo - szczerze nie chciałaby. Po pierwsze dlatego że jak miałaby te dzieci stworzyć ze swoim męskim ciałem, po drugie uważa je za zbyt głośne, ruchliwe, niebezpieczne. Byłyby dla niej ciągłym stresem.

INNE

Bliscy - brak
Wrogowie - brak
SZKOLENIE

Mentor - Sójczy Szczyt
Uczniowie obecni - brak
Uczniowie dawni - brak
HISTORIA

Urodzona ze związku Fretkowego Biegu oraz Indyczego Jazgotu, nie wie jednak że część jej rodzeństwa jest tak na prawdę przyrodnia i pochodzi od samotnika - Heńka. Sama cieszy się tym kim jest. Szybko poznała swoją prawdziwą płeć i przekonała inne koty, że jest samicą. Wciąż część kotów patrzy na nią spod wilka, ale inni akceptują to.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)