BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

30 sierpnia 2023

Od Błotnistej Plamy CD. Kawczego Serca

 Dawno nie czuła się tak źle. I chociaż wcześniej było to spowodowane tylko nieznośnym bólem w łapie, to teraz zdała sobie sprawę z czegoś innego, równie bolesnego. Chociaż wysłuchiwała córkę, to nigdy nie brała do siebie jej słów. Myślała, że była od niej mądrzejsza? Nie, po prostu kotka dawała rady, które wydawały jej się być zbyt trudne do zrealizowania. W końcu, dbanie o siebie było terminem jej obcym. Przecież nikt nie przejmuje się byle czym. Cała ta wizja, że miałaby nagle uchodzić za "kogoś" wydawała się być niemożliwa i nie potrafiła sobie tego nawet wyobrazić, a Kawcze Serce… Chociaż była już trochę zepsuta przez Sroczy Lot, to dalej pokładała w matce nadzieje. To powodowało, że czuła jeszcze większe wyrzuty sumienia. Mogłaby chociaż spróbować się zmienić tak, by jej córka nie musiała się jej wstydzić. 
Przełknęła ślinę i pozwoliła by ostatnie łzy popłynęły po jej policzkach. Była okropna. Nie dziwiła się, że kontakt z jej dziećmi tak bardzo się zepsuł, skoro była taka słaba i żałosna. Może powinna była się jakoś… Ogarnąć? Sama już nie widziała, co ma robić, by było lepiej. Czy w ogóle mogła jeszcze coś naprawić?
- P-pójdę sama- wymamrotała tylko, odwracając wzrok. Wstała powoli i z boląca łapą zaczęła kuśtykać do legowiska medyków. Ostatni raz spojrzała na córkę. Córkę, która była wobec niej bardziej troskliwa niż powinna i nie zasługiwała na taką matkę. Siorbnęła nosem i mimo swojego strachu przed medykami, już na samym początku zasygnalizowała im problem. W końcu, tego by chciała Kawcze Serce. Nie powinna teraz panikować ani krzyczeć na pół obozu. Zresztą, nie miała teraz zupełnie głowy by rozmyślać o swojej łapie. Była dalej przejęta tym co powiedziała do niej czarna i nie krzyczała nawet kiedy usuwano jej kolec z łapy. Im dłużej zastanawiała się nad słowami córki, tym bardziej czuła się zagubiona w otaczającym jej świecie. Wszystko tak drastycznie się zmieniło i nie potrafiła do tego przywyknąć. Była wolna od Nastroszonego, miała okazję żyć jak każdy normalny kot… Jak tu nagle się przystosować, gdy jeszcze kilkanaście księżyców temu nie mogła nawet o sobie decydować?


***


Po wyleczeniu łapy naprawdę nie wiedziała od czego zacząć, by jakoś się pozbierać. Nie musiała w sumie nawet tego robić, ale czuła, że będzie lepiej, kiedy chociaż trochę przestanie być taką świruską. W końcu, na tym zależało Kawczemu Sercu. Z drugiej strony, wiedziała, iż pewnych nawyków nie zmieni. Dalej była Paskudą i to co tak głęboko się zakorzeniło w jej sercu, już po prostu nie zniknie. Mogła wyłącznie spróbować małymi kroczkami zbliżać się do normalności.
Pierwszą rzeczą, którą mogła zrobić to była zwykła kąpiel. Brzmiało to strasznie dziwnie, ale nie mogła sobie przypomnieć kiedy ostatni raz zajęła się myciem swojego futra. Nigdy nie czuła takiej potrzeby i wolała chodzić brudna. Oczywiście, zdarzało się, że zmokła na deszczu i część kurzu potrafiła z niej spłynąć, ale nie było to wystarczające by pozbyć się całej warstwy piachu i ziemi, wplątanych w jej potarganą, krótką sierść. Cieszyła się, że nie miała jej długiej, bo byłoby jeszcze gorzej. Po opłukaniu się w wodzie w pobliżu rzeki, tylko otrzepała się i szybko przemknęła do legowiska. To było… Dziwne. Nagle biel na jej futrze była bardziej widoczna. Tego właśnie chciała Kawcze Serce? Chyba naprawdę jej nie rozumiała. I tak przecież później będzie brudna. Mimo tego jak bardzo nie docierał do niej sens “dbania o siebie”, powoli wzięła się za mycie futra. Nawet nie zauważyła kiedy jej córka weszła do legowiska wojowników. Była zbyt zajęta… Tym czymś. 

<Kawka?>

Wyleczeni: Błotnista Plama

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz