Mruknął sennie pod nosem, otrącając tykającą go łapę. Czemu mama budziła go tak wcześnie? Przecież musiał się wyspać, żeby mieć energię na zabawę. A może coś się stało? Otworzył oczy. Musiał zamrugać kilkukrotnie, żeby odpędzić resztki snu. Uniósł pyszczek, spoglądając na mentora. Kremowy kocur wpatrywał się w niego uważnie. Orzełkowi zajęło chwilę zrozumienie, że już nie jest kociakiem. Został uczniem. To zobowiązywało. Podniósł się na równe łapki. Powstrzymał się przed ziewnięciem.
- Przyzwyczaisz się do wczesnych pobudek. - zapewnił kocur. Był dość wysoki, przez co kocurek musiał zadzierał łebek. Ciekawe, czy kiedyś Orzełek będzie wyższy. Mógłby być wzrostu taty. - Jesteś głodny?
Dymny nieśmiało zaszurał łapką po ziemi.
- N-nie. Chyba nie. - miauknął.
Prawda była trochę inna. Czuł jak skręca mu się w żołądku. Nie znał jednak na tyle dość mentora, żeby się upewnić, czy będzie mu to przeszkadzać. Wolał nie ryzykować. Zje jak wróci, może nawet uda mu się podzielić zwierzyną z rodzeństwem? Rodzice mówili, że gdy wrócą z pierwszego dnia szkolenia, mają zdać relacje.
- Świetnie. Pójdziemy od razu. - ogłosił mentor. Widząc pytające spojrzenie Orzełka, uśmiechnął się lekko. - Poza obóz. Chcesz raczej zobaczyć tereny, nie?
Nie dając mu czasu na odpowiedz, skierował się do wyjścia.
Wyjścia. Wcześniej był mu ten kierunek zakazany. Nie mógł stracić okazji obejrzenia świata poza barierą obozu. W kilku susach dogonił kocura. Jabłko szedł szybkim krokiem, jakby mu się gdzieś spieszyło. Nie rozglądał się, ale jego oczy, uszy i nos zdradzały, że zachowuje czujność pod wieloma względami. Orzełek próbował go naśladować. Wyszło jednak dość koślawo.
- Wczuj się. W okolicy znajduje się mysz, rozpoznasz ją po mocnej woni. Im znajdujesz się bliżej zwierzyny, tym jej zapach staje się intensywniejszy.
Orzełek kiwnął łebkiem. Otworzył pyszczek. Jego nosek od razu lepiej wyczuł panujące wonie, wyłapując z trudem tą należącą do gryzonia.
- Zapolujemy? - zaproponował. Sokół wyjaśnił mu, czym jest to polowanie, po którym zawsze przynosił świeżą zwierzynę dla mamy. A skoro była tutaj mysz, to chyba nie zaszkodzi spróbować?
- Nie jesteśmy na patrolu łowieckim. Gdyby każdy polował, kiedy mu się podoba i nie pilnując ilości upolowanych piszczek, zabrakłoby nam pożywienia. - wymamrotał kremowy kocur.
Kierowali się w głąb terenów Owocowego Lasu. Jabłko po drodze opowiadał mu o zasadach bycia uczniem. Chociaż Orzełek go uważnie słuchał, nie mógł powstrzymać się przed obserwacją mijanych drzew oraz nasłuchiwaniu śpiewu ptaku. Przedarli się przez kilka krzewów, docierając do Ogrodzenia. Zaskoczony wpatrywał się w blokadę. Dalej pójść nie mogli. Wiedział dlaczego.
- Ogrodzenie. Zapamiętaj. Może się zdarzyć, że przyjdziesz tutaj na patrol. Trzeba kontrolować, czy lisy nie podeszły zbyt blisko. - miauknął Jabłko, machnięciem ogona dając mu znak. Posłusznie potruchtał w dalszą drogę.
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz