BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Jeszcze podczas szczególnie upalnej Pory Zielonych Liści, na patrol napada para lisów. Podczas zaciekłej walki ginie aż trójka wojowników - Skacząca Cyranka, która przez brak łapy nie była się w stanie samodzielnie się obronić, a także dwoje jej rodziców - Poranny Ferwor i Księżycowy Blask. Sytuacja ta jedynie przyspiesza budowę ziołowego "ogrodu", umiejscowionego na jednej z pobliskich wysp, którego budowę zarządziła sama księżniczka, Różana Woń. Klan Nocy szykuje się powoli do zemsty na krwiożerczych bestiach. Życie jednak nie stoi w miejscu - do klanu dołącza tajemnicza samotniczka, Zroszona Łapa, owiana mgłą niewiadomej, o której informacje są bardzo ograniczone. Niektórym jednak zdaje się być ona dziwnie znajoma, lecz na razie przymykają na to oko. Świat żywych opuszcza emerytka, Pszczela Duma. Miejsce jej jednak nie pozostaje długo puste, gdyż do obozu nocniaków trafiają dwie zguby - Czereśnia oraz Kuna. Obie wprowadzają się do żłobka, gdzie już wkrótce, za sprawą pęczniejącego brzucha księżniczki Mandarynkowe Pióro, może się zrobić bardzo tłoczno...

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja eventu Secret Santa! | Zmiana pory roku już 5 stycznia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

12 grudnia 2024

Od Iskrzącej Łapy CD. Rysiej Łapy

*przed mianowaniem Rysiego Tropu ( ćwierć księżyca temu)*

Wyszłam cichutko z legowiska uczniów, i skierowałam się do łoża swojej mentorki. Słońce dopiero wstało, jednak nie mogłam spać, ponieważ ciągle myślałam o tym, że obydwie moje siostry zostały już wojowniczkami, i tylko ja siedzę w tyle. Dlatego chciałam nadrobić zaległości, i dużo bardziej starałam się na treningach, i zamiast 100, chciałam dać 200% siebie.
-Makowy Nowiu. - Szepnęłam zachrypniętym głosikiem. Ona zamiast odpowiedzi otworzyła jedno oko, i pytająco wykrzywiła pyszczek.
- Możemy już iść poćwiczyć? Proszę! 
Ona w odpowiedzi usiadła, i bez słowa położyła mi ogon na pyszczku, a następnie wskazała na wejście.
Pokierowałam się tam już nic nie mówiąc, a ona zdążyła za mną. 
- Iskrząca Łapo co ci jest? Chcesz obudzić wszystkich w obozie o tak wczesnej porze? 
- Nie. Po prostu chce być najlepszą wojowniczką, więc muszę dużo ćwiczyć. Możemy pójść na jakiś patrol, albo iść poćwiczyć? - Wychrypiałam.
Kocica wzdychnęła, i podkręciła głową.
- Dobrze. Teraz pójdziemy na patrol łowczy, a potem możemy poćwiczyć, ale nie mam zamiaru znów patrzeć jak mi mdlejesz dobrze?
Zamiast odpowiedzi podskoczyłam ze szczęścia, i wesoło kiwając ogonem stanęłam przy zastępczyni naszej nowej liderki, i czekałam na to, aż Jadowita Żmija powie mi i mojej mentorze z kim pójdziemy na patrol łowczy.
- Makowy Nowiu, ty będziesz prowadzić, do tego Iskrząca Łapa, do was dołączą Jaskółcze Ziele i Lodowa Sałatka, oraz Gronostajowy Taniec i Rysia Łapa.
Bardzo ucieszyłam się słysząc skład naszego patrolu. Zawsze chciałam mieć więcej przyjaciół, a Rysia Łapa wydawała się być bardzo fajną kotką. Oprócz tego chciałam pokazać siostrom że nie jestem wcale taka beznadziejna, i że coś umiem.
- Ty idź po Rysią Łapę, a ja pójdę po resztę. - Mruknęła Mak odchodząc w stronę legowiska wojowników. Ja natomiast skierowałam się w podskokach po koleżankę z legowiska. 
- Hej, jestem Iskrząca Łapa! - Wychrypiałam i usiadłam na przeciwko przeciągającej się koleżanki. - Idziemy razem na patrol łowiecki, chodź! - Uśmiechnęłam się w jej stronę, czekając na odpowiedź.
- Nie musisz mi się przedstawiać... Ale tak, Hej Iskrząca Łapo! 
- Chodź, bo Makowy Nów nie lubi długo- Przerwałam, ponieważ nie mogłam przez chwilę nabrać powietrza, jednak nie chcąc, żeby nowa koleżanka miała jakikolwiek powód do nielubienia, poczekałam aż będę mogła wziąć wdech, i dokończyłam. - Sorki, chciałam powiedzieć, że Makowy Nów nie lubi długo czekać. Chodź!
Zamiast odpowiedzi niebieska mnie wyminęła i szturchnęła zachęcająco. Pobiegłam wesoło za Ryś, i dotrzymując jej kroku dotarłam do mentorki swojej, kotki, oraz swoich sióstr. Przywitałam się z nimi, i nie wiedząc jak zacząć konwersację, po prostu szłam niedaleko  licząc, że zacznie któraś z nich, jednak one jak na razie chyba wolały gadać że sobą nawzajem...
Trochę mnie to zasmuciło, jednak je rozumiałam. Bo w końcu po co gadać z siostrą która tylko ciągle jest chora, i nawet nie jest wojowniczką, jeśli ma się innych przyjaciół... Z zamyślenia wyrwała mnie Makowy Nów, która ogonem zasygnalizowała wyjście. Ryś pokiwała głową.
- To czego mamy tak właściwie tu wypatrywać? 
Nie za bardzo wiedziałam co odpowiedzieć. 
- Jesteśmy na patrolu łowieckim Rysia Łapo. 
Chciałam dokończyć, ale Makowy Nów mi przerwała. 
- Iskrząca Łapo, możesz iść zapolować z Rysią Łapą koło ciernistego drzewa. Jaskółcze Ziele pójdzie z wami. Ja pójdę z Lodową Sałatką i Gronostajowym Tańcem. Spotykamy się za niedługo. Jaskółcze Zielę będzie was pilnowała.
Rysia Łapa skrzywiła pyszczek, jakby nie podobała jej się myśl wspólnego polowania. Jednak kiedy wyczuła mysz, od razu się uśmiechnęła, i przyjęła pozycję łowiecką. 
Od razu poczułam zapach myszy, jednak dałam szansę młodszej koleżance, z resztą, poczułam coś innego, co dużo bardziej mnie interesowało. Szpaka. Przez chwilę ją obserwowałam, jednak potem zajęłam się szpakiem. Musnęłam siostrę ogonem, a następnie wskazałam zwierzę. Od razu zrozumiała. Powoli podkradłam się z jednej strony zwierzęcia, i chciałam krzyknąć, żeby go wystraszyć, jednak zamiast tego usłyszałam świst, a zaraz potem dostałam czymś w ogon. Obejrzałam się i zobaczyłam uśmiechającą się Ryś, szpak się wystraszył, i wpadł prosto w łapy mojej siostry, więc wszystko było dobrze. Z resztą, nie miałam zamiaru się na nią złościć czy coś. Uśmiechnęłam się szeroko, i rzuciłam w nią liśćmi.
- Choć! Ścigamy się do tamtego krzaka! - Wychrypiałam i przyjęłam pozycję do gdzie wskazałam.
Chciałam powiedzieć start, jednak niebieska już popędziła do krzaka, prześlizgnęła się pode mną, i dotarła do miejsca docelowego.
- Wygrałam!
- Hej! - Zachichotałam i pacnelam ją delikatnie w ucho. To że jestem starsza, nie znaczy, że jestem wolniejsza, nie powiedziałam start! - Przestałam mówić, i zaczęłam kaszleć, jednak szybko zdusiłam kaszel. 
-Jeszcze raz! - Teraz tam! - Krzyknęłam i zerwałam się do biegu, tym razem przewidując ruch szylkretki i odepchnęłam się z całej siły, skacząc i robiąc obrót, lądując idealnie obok drzewa, które było metą.
- Widzisz? - Mruknęłam, i uśmiechnęłam się szeroko w jej stronę. Chwilę później dodałam trochę nieśmiało.
- Chcesz się zaprzyjaźnić?
- Oczywiście! Chwila... A my nie miałyśmy polować?
- Tak, mieliśmy, choć! Spróbujemy złapać coś razem, tylko musimy iść do mojej siostry, żeby się nie martwiła, bo Makowy Nów powyrywa jej uszy. - Zachichotałam, jednak zaraz później dostałam atak kaszlu, gorszy niż ostatni. Chwilę mi zajęło, zanim go zdusiłam. Ryś dziwnie się na mnie spojrzała. Tak... Pytająco. Ja tylko się uśmiechnęłam, jednak coś w jej oczach mi mówiło, że to nie wystarczy.
- Jesteśmy! Uśmiechnęłam się do koleżanki, i poszłam w stronę siostry, a ona usiadła i czekała. 
- Yhm... Hej Jaskółcze Ziele. Nie rozmawiałyśmy od kiedy zostałaś wojowniczką...
- Taak... Jak się trzymasz?
- Dobrze, ale chciałabym już zostać wojowniczką... Wszyscy moi przyjaciele i rodzina są już wojownikami, tylko nie ja! Boje się że Syczkowy Szept nie będzie chciał się ze mną już przyjaźnić...
- Nie mów tak! Na pewno dalej Cię lubi! Po prostu ma więcej obozwiązków od kiedy przestał być uczniem. Zobaczysz że wam się polepszy. Z resztą ty też za niedługo zostaniesz wojowniczką. 
- Na prawdę? 
- Na prawdę.
- Yhm... A czy mogę iść polować z Rysią Łapą?
-Dobra, tylko nie idzie za daleko! I przynieście cokolwiek!
- Dobrze Jaskółcze Ziele. Do zobaczenia. - Mruknęłam w stronę siostry i mruczałam chwilę zaplatając ogon wokół niej.
Chwilę później podeszłam do kompanki polowania.
- Hej! Mam pomysł, a może będziemy sobie nawzajem wymyślać imiona? W sesie te jak już będziemy wojowniczkami!
- Sama nie wiem! Może Rysi Sen? - Rysia Łapa wydawała się energiczna, więc nie wiedziałam czemu chce mieć imię związane ze snem.
- Hmmm, ja to mam tyle pomysłów na swoje imię, że któreś z nich na pewno wybierze Sosnowa Gwiazda! Ale tak w ogóle, co o niej myślisz? Ja uważam, że jest trochę straszna. Wolałam Wieczorną Gwiazdę... Ona była jakaś taka... Milsza, i w ogóle...
-  Ciii! Bo ktoś cię usłyszy! Pamiętasz co się stało z no wiesz z kim...
- Ahh, no tak... To wracając do imion, ja tobie bym dała Rysie Szczęście, albo Rysia Dolina ... Coś fajnego i delikatnego Rysi Kwiat... A ja... Ja bym chyba chciała... Może ty najpierw mi coś wymyśl!
- Iskrząca Nadzieja? Świecąca Iskra? - Mruknęła. - Ja bym szczerze nazwała się czymś ani mocnym ani złym. Bardziej tropiącym.. Czy coś w tym stylu..
- Hmm, ja chciałabym się nazywać Iskrząca Nadzieja, Iskrzące Spojrzenie albo... Iskrzące Wspomnienie. - Mruknęłam, a następnie dodałam zachrypniętym głosem.
- Chodź! Pójdziemy rzeczywiście zapolować. - Zaczęłam znowu kaszleć, i schyliłam się w odruchu wymiotnym, jednak po prostu nie mogłam nabrać powietrza. Starałam się uspokoić, ale zajęło mi to trochę czasu. Wyprostowałam się i po chwili zaczęłam skupiać się na otoczeniu. 
- Czuję... - Mój puchaty ogon aż wystrzelił ze zdziwienia. - Królika... A nawet dwa. Chyba śpią... Chodź, nasi mentorzy się zdziwią! Może... Może nawet nas pochwalą?  
Rysia Łapa może nie dzieliła się takim samym entuzjazmem, ale widziałam, że bardzo się starała. Spojrzała na mnie, a ja pokazałam jej ogonem gdzie mam iść. To polowanie jest dosyć trudne, ponieważ to dwie zdobycze na raz, ale stwierdziłam, że zawsze jest nadzieja. Podkradlam się z jeden strony na puchate istotki, które niczego nieświadome skubały sobie trawę. Zauważyłam kątem oka mignięcie szykretkowego futra przyjaciółki. Uszami wskazałam jej jedno że zwierząt. Ewidentnie jeden z królików był w średnim wieku, a drugi był jeszcze mały. Stwierdziłam że chcę sprawdzić, czy rzeczywiście już nie jestem taka zwinna, więc wybrałam dla siebie młodszą ofiarę. Czekałam w pozycji łowieckiej, i kiedy upewniłam się że Rysia Łapa jest gotowa, skoczyłam na puchate stworzenie. Wylądowałam idealnie przed nim, tak jak chciałam, i zwinne odwróciłam się, aby następnie jednym szybkim ukąszeniem, zakończyć cierpienia króliczka. Ryś natomiast zaczepiła i jakiś liść ogonem, i zasygnalizowała jednocześnie, gdzie jest. Ofiara oczywiście zaczęła uciekać. Pobiegłam na pomoc przyjaciółce, ale trzymałam się trochę dalej, aby ich okrążyć, a następnie wyskoczyłam z zarośli z przeszywającym wrzaskiem. Oczywiście zadziałało, przerażony królik odwrócił się zapominając o tym że ktoś go goni, i wpadł idealnie w łapy młodszej szylkretki. Uśmiechnęłam się w stronę niebieskiej, kiedy jednym ruchem łapy złamała mały kręgosłup. 
- Dobrze ci poszło, Rysia Łapo! Świetnie się z Tobą poluje! - mruknęłam do niej. 
Ona uśmiechnęła się ze zdobyczą w pyszczku, a potem pobiegła w stronę mojego królika. 
Kiedy czekaliśmy w ustalonym miejscu na moją siostrę, spojrzałam na Ryś, i zobaczyłam że tak jak ja nie jest zmęczona. Chciałam zacząć rozmowę, ale w tej chwili za nami usłyszałam stukanie o drzewo. Niebieska też to chyba usłyszała. 
- Mam pomysł! Nigdy tego nie testowałam, ale to może być ciekawe. Chcesz podjąć ryzyko? - Szepnęłam z Iskrą w oczach. 
Zamiast odpowiedzi dostałam łobuzerski wyraz pyszczka przyjaciółki. Dzięcioł niczego nie świadomy spokojnie, ale szybko pukał w pień dębu. Dzięki temu nie dość, że ciężko było mu coś zauważyć, to jeszcze zagłuszał ewentualne dźwięki jakie mogłybyśmy stworzyć. Wspieramy się na drzewo, i przyjęłam w miarę możliwości bezpieczną pozycję na gałęzi nad ptakiem. Poczekałam, aż ofiarą rozłoży skrzydła, aby odpocząć, i skoczyłam. Wiedziałam, że nie dałabym rady złamać mu tam karku, dlatego potrzebowałam Rysiej Łapy. Wyciągnęłam pazury i wykrzywiłam pyszczek w grymasie i podrapałam skrzydła zwierzęcia. Przerażone stworzonko spadło na dół, gdzie czekała Ryś, która miała złapać go aby nie rozpłaszczyć się na ziemi, i zakończyć jego cierpienia. W tym czasie zeszłam zwinnie gałąź po gałęzi i zobaczyłam przyjaciółkę, która patrzyła na mnie z uśmiechem. Kawałek dalej za nią stała moja siostra.
- No, brawo, Iskrząca Łapo. Ty też sobie świetnie poradziłaś, Rysia Łapo. Idealna praca zespołowa! 
Obydwie zażenowane pochwałą od Jaskółczego Ziela podreptałyśmy po resztę rzeczy. 
- To były bardzo udane łowy. Mysz, szpak, dwa króliki i dzięcioł. Zobaczymy co przyniesie druga część patrolu. 
Kiedy wojowniczka to powiedziała, usłyszałam druga część patrolu łowieckiego. Chwilę później zobaczyłam na czele moją mentorkę, która trzymała wiewiórkę w pysku. Zaraz za nią dreptał Gronostajowy Taniec, który ciągnął za sobą zająca, na końcu szła jeszcze Lodowa Sałatka, z trzema myszami wystającymi z jej pyska.
- Widzę, że nie tylko nam się poszczęściło - mruknął mentor Ryś.
- Wracajmy do obozu odłożyć zdobycz, a potem tak jak obiecaliśmy z Gronostajowym Tańcem, poćwiczymy jeszcze walkę w parach.

*W obozie*

Makowy Nów jako pierwsza przeszła przez wejście do obozu, zaraz za nią wszedł mentor Rysiej Łapy, ciągnąc za sobą swojego zająca. Następnie moje siostry, najpierw Lodowa Sałatka, ze swoimi myszami, a potem Jaskółcze Ziele ze szpakiem. Ja i moja szylkretowa kompanka podzieliłyśmy się następująco: Ryś wzięła jednego królika, a ja ciągnęłam drugiego oraz dzięcioła. Odłożyłyśmy wszystko na stertę zdobyczy, a następnie podeszliśmy do swoich mentorów. 
- Możecie coś zjeść. Dobrze się spisałyście... Byle szybko, bo jak ja i Gronostajowy Taniec skończymy jeść, idziemy na trening! 
- Dobrze Makowy Nowiu, dzięki - mruknęłam i obok niebieskiej ruszyłam z powrotem do sterty.
 Wybrałam sobie dzięcioła, który był jeszcze odrobinę ciepły, a następnie nieśmiało spojrzałam na przyjaciółkę.
- Chcesz się nim podzielić? Sama nie dam rady go zjeść - wychrypiałam, zduszając atak kaszlu.


<Rysia Łapo?>
[1996 ]

[przyznano 40%]

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz