— Czemu ta pani nic nie mówi? — miauknął Irysek któregoś dnia.
Czarna nawet nie liczyła, ile świtów minęło od gwałtu. W żłobku czuła się, jakby każde uderzenie serca było wiecznością.
— Nie interesuj się, skarbie. Pewnie o czymś myśli — miauknęła Szybka Łania, obmierzając dawną zastępczynię długim spojrzeniem, nim znowu skupiła się na swoim synie.
I dobrze. Nie chciała, by inni się nią interesowali. Nie chciała wzbudzać uwagi. Już nigdy więcej.
Groźby tyranki rozbrzmiewały w jej głowie mocniej z każdym biciem serca. Była niepewna. Sztywna. Nie chciała wiedzieć, co Piasek byłaby w stanie zrobić. Nie chciała wiedzieć, czy gwałt to wszystko, co była skłonna poczynić w zemście.
Nie chciała wiedzieć, co mogłoby się stać.
Powiew wiatru. Kroki. Zimny oddech.
Futro zielonookiej momentalnie stało dęba w niektórych miejscach na jej ciele. Nie była w stanie podnieść wzroku. Gapiła się pusto w przestrzeń przed nią. Czekała, aż ten, kto przybył, odezwie się.
Nie chciała usłyszeć głosu Zajęczej Gwiazdy. Bez względu na to, czy spokojny jak on, czy chłodny i cyniczny jak Piaskowa Gwiazda, która w nim siedziała.
Ale nie usłyszała tego głosu.
Usłyszała inny głos.
— Kamienna Agonio? — Jałowy Pył. Od razu go rozpoznała. Co tu dalej robił? Myślała, że ich ścieżki już dawno się rozeszły.
— Nie obchodzi mnie to. — odparła beznamiętnie. Nie było w jej głosie poirytowania. Tkwiła w nim tylko pustka.
— Chcę z tobą o czymś porozmawiać.
— Nie mam o czym z tobą rozmawiać. — miauknęła cicho.
— Ale ja mam.
Odwróciła się w jego stronę. Spojrzała na niego słabym wzrokiem. Wycieńczonym. Jak nigdy wcześniej.
— Więc czego chcesz?
— J-ja wiem, że się rozeszliśmy w inne strony, ale widzę, że coś jest nie tak. — miauknął, patrząc jak Szybka i Irysek wychodzą, a raczej jak ruda prowadzi malca na zewnątrz. Nie chciała tego słuchać. Tłumaczyła małemu, że to sprawy dorosłych i ich to nie dotyczy. — Jakim cudem to się wydarzyło? Skończyłaś w kociarni z brzuchem, a obok Zająca siedzi przy władzy sama Splotka? - powiedział. — Sasanek... — ściszył głos mówiąc o bracie — też nie zginął tak sobie. Wiesz o tym.
Zapadła krótka, lecz odbijająca się po kątach cisza.
— Na Klan Gwiazdy, co tu się dzieje? Chyba mi nie powiesz że nagle znalazłaś chłopaka i rzuciłaś bycie sobą, co?
Czarna milczała. Przez dobre parę sekund wpatrywała się zamglonym spojrzeniem w górę.
"Nie uciekniesz ode mnie, Kamienna Agonio".
Nie mogła zaufać komuś takiemu, jak Jałowy Pył. Nie mogła.
— Daj spokój. Powiedz coś. Zmieniłaś się.
— Wszystko jedno. Nieważne, co powiem. Nie mógłbyś mnie zrozumieć.
— Nigdy bym nie uwierzył, że ta sama Kamienna Agonia chciałaby mieć kocięta.
Przełknęła nerwowo ślinę, przypominając sobie Piaskową Gwiazdę. To niemożliwe, by kotka dała radę usłyszeć taką rozmowę, gdy jej przy nich nie było. A jednak irracjonalna obawa wypełniała jej umysł. Obawa, że Piasek zemści się za o jedno słówko za dużo. Jak nie na niej, to na pozostałości z jej rodziny. Na tych, których kochała i na których jej zależało.
— Jeśli takiej odpowiedzi oczekujesz — wychrypiała. — Tak. Masz rację. Nigdy nie chciałam mieć kociąt. Ani partnera. Ani zakładać własnej rodziny.
Jałowy Pył liczył pewnie, że powie więcej. Ale po dokończeniu wypowiedzi tylko zamilkła. Nie uwierzyłby jej. Może nawet wyśmiał. A jak nie wyśmiał, to komuś wygadał. Może Koperkowi. Widziała, że spędzał z nim więcej czasu.
Gdyby te plotki dotarły do uszu Piaskowej Gwiazdy, nie miałaby już żadnych wątpliwości co do tego, kto mógłby przez nią ucierpieć. Kolejny raz.
W legowisku zapadło ponure milczenie. Jałowy Pył spojrzał na jej marną sylwetkę.
— Um, przynieść ci trochę mchu? Jesteś głodna?
Kotka westchnęła i położyła brodę na swoich łapach.
— Jak chcesz.
<Jałowku?>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?W Klanie Nocy
Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.
W Klanie Wilka
Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).
W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
Mioty
Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz