Od Przepiórki CD. Czernidłaka

Kilka księżyców temu, kiedy jeszcze Puma i Czernidłak byli uczniami

- Ja nie! - pisnęła od razu liliowa. Jestem słaba w szukaniu.
- Ale za to bardzo dobra w chowaniu. - jęknął czekoladowy - Zawsze jak się bawimy, to nie mogę cię znaleźć!
- Ja mogę! - mruknął czarny. - Czemu nie?
- Dobra! Tylko pójdę powiadomić Przypływ.
- To ja i Czernidłak tu zostaniemy, i poczekamy.
- Do zobaczenia za chwilę!

Chwilę później

- Przypływ, czy mogę iść pobawić się w chowanego z Czernidłakiem i Pumą w Owocowym Lasku?
- Dobrze. Ale skoro dzisiaj się bawisz, to jutro trening, okej?
- Dobrze! Dziękuje! Chłopaki! - pisnęła Przepiórka - Mogę, ale jutro nici z zabawy, mam trening. 

- My też mamy jutro się uczyć, więc raczej nic cię nie ominie.
- Super! Kto pierwszy w Owocowym Lasku! - mruknęła zadowolona, biegnąc w stronę wyjścia. Oczywiście wygrała wyścigi i to z dużą przewagą.
- To niesprawiedliwe! Ty jesteś lżejsza! - mruknął zaczepliwie zdyszany Puma.
- Nikt nie powiedział, że będzie sprawiedliwie! - Zamiast odpowiedzi, pomarańczowooka dostała czułe liźnięcie między uszami.
- Dobra dobra, nie przyszliśmy tu, żeby tak stać i nic nie robić. Ja już zaczynam! Jeden, dwa, trzy, cztery...
"Gdzie się ukryć?! Ostatnio byłam tu dosyć dawno! Ojeju! Może wejdę na drzewo! Tak! To moja jedyna nadzieja!" - Liliowa odbiegła od niebieskookiego na tyle daleko, aby tylko słyszała jak on liczy, a następnie zaczęła wspinaczkę. Wybrała dąb. Wyglądał solidnie, i widziała w nim drogę powrotną. Powoli zaczęła wspinaczkę. Okazało się, że gałęzie są rozmieszczone dalej, niż myślała, jednak zdeterminowana nie przestawała. Zwinnie poruszała się po drzewie, jednak w pewnej chwili osłupiała.
- Dziewięć, dziesięć! Kto się nie schował, ten zgniła myszka! - słysząc tę nowinę, cofnęła się o dwie gałęzie, na najgrubszą i najbezpieczniejszą kryjówkę.
- Zaraz was znajdę! - krzyknął czarny, zaczynając poszukiwania. 

Przepiórka już widziała swojego brata, który podążył jej śladem i wspiął się na drzewo, ale to była brzoza i to dosyć cienka oraz niska. W pewnym momencie uczennica usłyszała niepokojący trzask, a następnie coś dużego huknęło przeraźliwie. Natychmiast siostra Pumy zaczęła drzeć imię czekoladowego, pędząc na dół, a następnie zeskakując, z bezpiecznej odległości.
- Pumo! Nic Ci się nie stało?! - pisnęła przerażona liliowa. Przy braciszku znajdował się już czarny, najwyraźniej równie przerażony, jak kotka.
- Nic mi nie jest. - jęknął. - Gałąź się pode mną załamała...
- Na pewno?! - zawtórowaliśmy z przyjacielem.
- Tak... Możemy wracać do domu? Nie mam ochoty na zabawę... - jęknął znowu Puma, jednak pomarańczowooka wiedziała, że jednak nie jest tak, jak mówił. 

Widziała, że boli go nos i na pewno kręci mu się w głowie od upadku, bo kiedy próbował wstać, to zaraz upadł z hukiem. Poprosiła Czernidłaka o zostanie przy brązowookim, żeby odszukać coś na zawroty głowy, bo nie było mowy o udźwignięciu brata, nawet, z pomocą przyjaciela.
"Na zawroty głowy, dobre będzie nieco maku, ale dla pewności dam mu jeszcze bez czarny. Hmm... Jeżeli znajdę jeszcze czyściec wełnisty, to będzie super. Wtedy powinniśmy dać sobie z nim radę."

Po upływie kilku minut

Po niedługim czasie, Przepiórka była z siebie dumna. Znalazła czyściec wełnisty, mak, a nawet jastrzębiec leśny, w celu poprawienia humoru bratu. Bzu znalazła mało, ale jednak go znalazła.
- Jestem! - mruknęła do kocurów z pyskiem pełnym ziół.
- To dobrze, bo od tych zawrotów głowy chyba zaraz zwymiotuję... - jęknął czekoladowy, otwarcie przyznając, że jednak nie jest "dobrze".
- Puma. Jesteś w stanie przeżuć zioła, czy podać ci już papkę? - zamiast odpowiedzi, uczennica dostała śmiertelne mierzenie wzrokiem, mówiące: "A jak myślisz?"
- Dobrze... - mruknęła czule, a potem po kolei zaczęła przeżuwać zioła. Na pierwszy ogień poszedł czyściec. Podała papkę na liściu, a czekoladowy posłusznie zlizał.
- To doda ci siły. Przynajmniej do czasu, aż nie znajdziemy się w obozie... - następnie na kolejnym liściu, już chwilę potem wylądowały dwa ziarenka maku. Na sam koniec, papka z jastrzębca z odrobinką bzu.
- Teraz lepiej się czujesz? - zapytała uczennica z obawą, że coś jej się pomyliło i otruła brata.
- Tak. - Czernidłak odetchnął z ulgą, a potem pomógł wstać brązowookiemu uczniowi. Uczennica Przypływ też mogła odetchnąć.
Po dotarciu do obozu, Przepiórka z niechęcią poszła do Witki, powtarzając w głowie, "Robię to dla Pumy" , podczas tłumaczenia, co się stało i co mu podała. Kocica chyba starała się jej pogratulować, ale nie do końca jej to wyszło i oficjalnie jedyne co usłyszała od byłej mentorki, to "Okej." Przez zamartwianie się o brata, mimo potwierdzeń Murmur oraz medyczki, że Pumie nic nie jest, liliowa w ogóle nie zasnęła tej nocy.

<Czernidłaku?>

[688 słów]

[przyznano 14%]