Od Niebiańskiego Kwiatu Cd Pyskatki (Kamiennej Łapy)

 Słuchała bratanicy uważnie, może trochę mniej uważnie, gdy zaczęła rozmyślać po kim ma charakter, bo na pewno nie po jej rodzinie. Po zadanym pytaniu zawahała się, nie wiedziała, co powiedzieć. Z ojcem nie rozmawiała od jakiegoś czasu, nie, tyle że się obraziła to czasu nie posiadała za wiele. Może powinna do niego pójść niedługo w i uzyskać odpowiedź?

– Nie wiem, zakładam, że nie jest za nią. Orlikowy Szept jest cudownym kotem, poza tym tylko jakieś dziwne chore koty, które nie są rude są za Piasek. – Zerknęła na reakcje kotki, nie była zadowolona jednak nie była też bardziej zła. – Wiadomo, kiedy twoja kara się skończy? Czy kochana liderka ma zamiar cię tutaj trzymać do śmierci i jeden dzień dłużej?

– Nie wiadomo. – fuknęła. – Nie podoba mi się siedzenie tutaj.

– Naprawdę mi też, chce cię wziąć na spacer wreszcie. – westchnęła. Może za kilka księżyców kara czarnej się skończy? I wróci do uczniów, a z czasem do wojowników? Pomimo swojej nadziei wiedziała, że kotka znowu coś zrobi i wróci do żłobka, gdy tylko kara się skończy musi są szybko gdzieś zabrać.

– A ja chcę, stąd wyjść.

– A ja chcę, by moja mama żyła, skoro mamy marzenia. – odpowiedziała. Brakowało jej trochę Cętkowanego Kwiatu, Czaplego Potoku, Tuptające Łapy, czy nawet Mokrej Gwiazdy. Wszyscy odchodzą zbyt szybko.

– A ja chcę normalny klan.

– Eee chce by moja siostra żyła. – mruknęła w odpowiedzi. Po chwili zdała sobie sprawę, że się zasiedziała chyba, bo musiała iść. – Przepraszam Cię, ale muszę iść już, błagam nie wpadnij w żadne kłopoty.

***

Jej brat, jedyne żywe rodzeństwo zmarł. Obserwowała ciało białego, zaciskając powieki, mogła być lepszą siostrą. Zawiodła. Nie poświęcała mu tyle czasu, ile mogła i on odszedł, jak Tupot, zostało po nim tylko ciało i dzieci. Nie chciała myśleć co muszą czuć jego kociaki i te duże i te małe. Spojrzała ze smutkiem na Kamienną Łapę, oby się pozbierała po tym. Musiało ją to zaboleć, nieważne jak kotka by się zapierała, że nie.

– Żegnaj barcie, baw się dobrze z resztą rodziny klanie Gwiazdy.– szepnęła, podchodząc do czuwających kotów.

***

Patrzyła na tereny swojego klanu, powódź. Nie mogła nawet sprawdzić manier Zajęczego Nosa! Może późno, ale dowiedziała się, że Gliniane Ucho ma partnera, czuła się zła na siebie, że z niebieskim nie spędzała tyle czasu co z Kamienną Łapą jednak co miała poradzić? Musiała to naprawić, zanim i on odejdzie. Przypomniała sobie po chwili co miała robić, sprawdzić czy z bratanicą wszystko w porządku. Glinę widziała, jak szedł, więc zakładał, że wszystko z nim jest dobrze, a zmartwienie niedawno przywróconą do rangi uczennicą ją martwiło – miała niesamowitą zdolność do sprawiania kłopotów klanowi. Zauważyła czarne futro na polanie niedaleko bratanka. Podeszła do kotki, przyglądając się jej, wydawała się zdrowa.

– Kamień? Wszystko w porządku?

– A jak ma być. – fuknęła młodsza.

– Normalnie, spokojnie, źle, niezadowalająco nudno, ciekawie, okropnie i mogę dalej mówić.

– Źle, kolejne problemy w tym klanie.

– A myślałam, że się cieszysz, że jesteś uczennicą, jak tylko będzie sucho zabieram cię na polowanie i wyścig. – mruknęła, chwaląc się swoim planem. – Masz może kogoś?
<Kamień? Ciocia daje niewygodne pytania>