Od Szelestu CD Miodowej Łapy

Dopiero po dłuższej chwili Szelestowi znudziła się ta zabawa. Miodowa Łapa nie przestawała jednak machać liściem, przez chwilę więc wciąż za nim biegał, bo nie chciał, by kotce było przykro. Ta jednak nie zatrzymywała się, w końcu więc sam przystanął, ciężko dysząc.
- Zmęczyłeś się? - zapytała kotka odłożywszy liść. Kocurek nie odpowiedział, ani nawet nie pokiwał głową, tylko poczekał kilka uderzeń serca głęboko oddychając. Tyle wystarczyło, by wróciła mu pełnia energii. Wstał chcąc znów skoczyć na siostrę, nagle jednak usłyszał dziwny skrzek, przestraszony więc schował się między łapami Miodowej Łapy.
- Nie martw się, to tylko zwykły ptak. - miauknęła zerkając na niego. - Ale faktycznie, chyba powinniśmy już wracać. Nie jesteśmy daleko od obozu, ale jesteś jeszcze zbyt mały na długie wycieczki. Chodź.
Wzięła zioła w pyszczek po czym zrobiła kilka kroków do przodu, jednak, gdy spostrzegła, że Szelest nie idzie za nią, odwróciła się i położyła liście z powrotem pod swoje łapy.
- Co jest, Szeleściku?
Kocurek tylko zaczął kiwać szybko łepkiem w prawo i w lewo. Nie chciał wracać. Mama będzie przecież wściekła! Na pewno skończy się gorzej niż trzepnięcie tylko raz po łbie! Kocurek bał się tym bardziej, gdyż pamiętał gniew matki, gdy Dąb po raz pierwszy się wymknął. Ziewająca Łasica wyżywała się wtedy nie tylko na nim, ale również i na jego rodzeństwie, Dąb jednak dostał taką nauczkę, że wszystkim wydawało się, iż nigdy już nie będzie chciał się jej sprzeciwiać. Już trzy dni później znów się wymknął, a z każdą taką ucieczką królowa jakby nudziła się krzyczeniem na niego. Szelest jednak nigdy jeszcze nie uciekał, bał się więc, że skończy się to jeszcze gorzej niż za pierwszym wymknięciem się jego brata.
- Nie chcesz wracać do Ziewającej Łasicy, tak? - zapytała Miodowa Łapa domyślając się. Pokiwał łebkiem, choć nie musiał nawet odpowiadać, by kotka wiedziała, że ma rację. - Jak chcesz możesz posiedzieć ze mną i Dryfującym Obłokiem w naszym legowisku i pomóc nam układać zioła.
Szelest uradowany skoczył ku niej i szedł, wyprzedzając kotkę o kilka jego małych kroczków, a ta podążała tuż z anim, ie spuszczając z niego wzroku. Pamiętał drogę którą przyszli, chciał więc się tym teraz pochwalić i sam poprowadzić starszą siostrę. W końcu zza liści ujrzał wejście do obozu, podbiegł do niego, lecz nie wszedł, a odwrócił się, czekając na Miodową Łapę. Ta gdy podeszła uśmiechnęła się i weszła, a kocurek podążył tuż za nią, idąc jednak w taki sposób, by gdyby Ziewająca Łasica szukała go wychylając łeb ze żłobka, nie widziała go.
W końcu doszli do legowiska medyków, a przez ten czas nikt ich nie zatrzymał. Szelest wypuścił wstrzymane wcześniej powietrze.
Miodowa Łapa pewnym krokiem weszła do dziupli w starym dębie i odłożyła zebrane liście. Kocurek podreptał za nią i rozglądnął się. Było tam zupełnie inaczej niż w kociarni, nie tylko ze względu na poukładane wszędzie jakieś dziwne rośliny, których nie znał. Nie było czuć woni mleka, który zawsze wypełniał żłobek, lecz w powietrzu unosiło się wiele, bardzo wiele różnych zapachów, których kocurek nie znał. Było również ciemno, a światło wpadało jedynie przez wejście i choć dla kotów nie stanowiło to żadnego problemu i różnicy, tak Szelesta zafascynowała ta niby drobna różnica, tak jak kociaka fascynuje każda nowość, nawet zobaczenie kamyka o ciekawym kształcie.
- Dryfujący Obłok wyszedł do Rozżarzonej Łapy, który zranił się na treningu, musimy więc zająć się tym sami - odezwała się nagle Miodowa Łapa. - Pomożesz mi?
Szelest pokiwał łepkiem i podszedł do niej. Uczennica zaśmiała się.
- Jesteś bardzo pomocny i usłuchany. Nie boisz się ziół, a uwierz mi, są koty które tylko je widząc krzywią się. Nie chciałbyś może w przyszłości zostać medykiem?
Szelest pokiwał łebkiem stanowczo zaprzeczając.
- Ja będę wojownikiem - powiedział. - Muszę umieć bronić siebie i innych przed mamą. A jak będę silny to nie będzie mogła na mnie krzyczeć, ani nic mi zrobić i nie będę musiał się już bać. I inni też nie będą musieli, bo ich obronię, a mama nikogo już nie skrzywdzi. Nie pozwolę jej.

<Miodowa Łapo?>