BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Burzy!
(dwa wolne miejsca!)

Znajdki w Klanie Klifu!
(trzy wolne miejsca!)

Miot w Klanie Nocy!
(trzy wolne miejsca!)

Na blogu zawitał nowy event wielkanocny! || Zmiana pory roku już 20 kwietnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

09 grudnia 2017

Od Biegnącej Łapy

Słońce chyliło się ku zachodowi, a tereny Klanu Wilka powoli zaczęły się przyciemniać. Wiosenny, zimny wiatr szeleścił młodymi listkami, pojawiającymi się na drzewach i krzewach. Niedaleko obozu znajdowały się dwie kotki.
  - Spróbuj jeszcze raz, Biegnąca Łapo. - rzekła zachęcająco Szepczący Wiatr - Trening czyni mistrza. 
Mała, czekoladowa koteczka spojrzała zmęczonym wzrokiem na swoją mentorkę, jednak kiwnęła pyszczkiem. Spróbuje jeszcze raz, teraz na pewno polowanie powinno się powieść! Ćwiczyła przecież cały dzień! Nie było innej możliwości.
Biegnąca Łapa przybrała pozycję łowiecką, schylając się ku ziemi. Nastawiła swoje zaokrąglone uszy i otworzyła pyszczek, by lepiej móc wyczuć kolejną ofiarę. Na szczęście, nie musiała zbyt długo na nią czekać. Zza krzewów wyłoniła się szara polna mysz, niewielka i tłuściutka.
Biegnąca Łapa bezgłośnie oblizała się, powolutku przybliżając się do ofiary. Postawiła bezszelestnie jeden krok krok do przodu. Zdobycz jeszcze jej nie wyczuła. Bardzo dobrze. Po chwili wykonała drugi, potem trzeci. Uczennica była już blisko ofiary. Nagle myszka przestała obgryzać swoje nasionko, podnosząc maleńkie uszka ku górze. To był ten moment. Pointka napięła wszystkie mięśnie, po czym skoczyła na swoją upatrzoną zdobycz. W locie wysunęła swoje małe pazurki, chwytając nimi mysz. Jednak, przez rosę, która już była na źdźbłach trawy Biegnąca Łapa poślizgnęła się, upadając na ziemię. Lekko poraniona ofiara usiekła między drzewa.
Biegnąca Łapa syknęła cicho, rozglądając się dookoła. Nie mogła dostrzec nigdzie Szepczącego Wiatru, jednak wiedziała, że jest niedaleko. Otrzepała swoje czekoladowe futerko, wygładzając je na swoim grzbiecie. Nagle usłyszała dziwny dźwięk. Lecz nie zdążyła się dowiedzieć, do kogo lub czego należy. Zdążyła tylko spojrzeć w górę.
Z wielką siłą i szybkością coś runęła w dół, chwytając Biegnąca Łapę za kark ostrymi jak brzytwa szponami. Koteczka pisnęła głośno, zaciskając swe błękitne oczęta z bólu. Nagle stwór uniósł ją i siebie w górę, używając do tego ogromnych, brązowych skrzydeł. Olbrzymi ptak pewnie odleciał by gdzieś daleko z małą koteczką, gdyby nie Szepczący Wiatr. Skoczyła na stwora, gdy ten nie był wystarczająco wysoko, by uciec. Po krótkiej chwili Biegnąca Łapa uderzyła o ziemię. I tyle tylko pamiętała...

---~~~---


Gdy Biegnąca Łapa otworzyła swoje oczy, księżyc już od dawna był widoczny na niebie. Jego blade promyczki wlatywały do legowiska Lawendowego Płatka i Burzowej Łapy. Uczennica chciała podnieść swój pyszczek, lecz momentalnie przeszył ją okropny ból na szyi, która była okryta pajęczynami. Z dala słyszała głos Lawendowego Płatka. Była ona przed wejściem do swojego legowiska. Rozmawiała z rodzicami pointki i jej starszą siostrą.


Borsuczy Gońco? Milcząca Gwiazdo? Szepczący Wietrze?
Posted by
.

2 komentarze:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)