BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Klifu i Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Znajdki w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 30 marca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

21 września 2021

Od Wilczej Łapy CD. Pyskatki (Kamiennej Agonii)

*przed poronieniem*

Serce kotki biło jak oszalałe. Miała ochotę przepaść. Zniknąć. Umrzeć. 
Pyskatka nadal do niej mówiła. Z każdym uderzeniem serca wiedzy jak bardzo tamta ją gardzi Wilcza czuła jak traci panowanie w łapach. Chciałaby móc tego nie okazywać. Naprawdę. Chciałaby umieć tego nie robić. Wiedziała. Wiedziała, że to tylko jeszcze bardziej irytowało Pyskatkę. Że przez to jeszcze bardziej nią gardziła. Nienawidziła.
Ledwo pokręciła łbem z cudem rozumiejąc słowa dawnej wojowniczki. 
— Dokładnie. — mruknęła kotka. — Mi też jest ciężko, bardzo, i nie ryczę jak bóbr, a medyk nie musi się mną opiekować co dwie sekundy. Swoim istnieniem pokazujesz, że nierudzi nie są niezależni. 
Łzy zalały ślipia Wilczej Łapy. Wiedziała to. Wiedziała jak wiele kłopotów sprawia. Jak bardzo nią gardzą. Jak wielką hańbę im sprawia. Była nieudacznikiem. Ciężarem. Kłopotem. Powinna przepaść. Zniknąć, żeby nie robić wszystkim jeszcze większych problemów. Chciała przestać istnieć. Przestać oddychać. Przestać gnić na tym świecie. Była wrzodem. Pasożytem.
Paskudną i bezużyteczną wronią strawą jak powtarzała jej Piaskowa Gwiazda. 

* * *
*po śmierci Muszego Lotu*

Wraz z ostatnimi wydarzeniami w Klanie Burzy Wilcza Łapa ledwo zmuszała się do opuszczenia legowiska. Strach i terror rósł każdego dnia. Morderstwa, próby morderstw. Rudzi, nierudzi, wszyscy byli przerażający w ślipiach zlęknionej kotki. Na drżących łapach była zmuszana do treningów z Orlikowym Szeptem, który z każdym wschodem słońca coraz bardziej tracił cierpliwość do siwiejącej kotki. Spanikowana uczennica straumatyzowana poronieniem i jego konsekwencjami nie potrafiła skupić się na treningach. Nie potrafiła myśleć. Wchodziła w koty i przedmioty nawet tego nie zauważając. Żyła, ale tak naprawdę nie istniała w tym świecie. 
Dopiero Ona jej pomogła. Dała jej ciepło i miłość, której zawsze tak łaknęła. Zrozumienie i czułość, której wiecznie jej brakowało przez przedwczesną stratę matki. Była aniołem. Prawdziwym darem od losu. Wilcza nie wierzyła, że to działo się naprawdę.
Z jej pomocą wszystko stało się łatwiejsze. 
Nadała sens w życiu. Pokazała co ważne. Kogo się wystrzegać. Na kogo się zamykać. Dawała cele. Misje, za których spełnienie czy chociażby próbę wychwalała i nagradzała. 
Wzrok Wilczej Łapy utkwił w znajomej czarnej sylwetce. Ciarki przeszły przez ciało kotki. To nie było łatwe. Wciąż pamiętała słowa Kamiennej Agonii. Jej krzyk. Jej wrzask. Zawód i pogardę. Niepewny krok. Posiwiała łapa zbliżyła się do wojowniczki. Nie musiała długo czekać na jej reakcje. Para pełnych gniewu na wszystko ślip spojrzała na nią. 
— Czego? 
Wilcza Łapa położyła uszy. 
"Dasz radę" odezwał się głos w jej głowie. "Nie bój się, agresją zakrywa się największe smutki i lęki. Niczym się tak naprawdę nie różnicie." 
— J-ja... — zaczęła zachrypniętym głosem. 
Czuła jakby zaraz miała wyrzygać własne wnętrzności. Ciężko połknęła ślinę, wpatrując się w drżące łapy. Nie mogła, nie mogła Jej zawieść. 
— J-ja... j-j-ja... j-ja... chcia-... c-chciałabym... s-stać... s-sta-... s-stać s-się... ta-... t-taka... s-silna jak t-ty. — wydusiła z siebie z zaciśniętym ślepiem. 

<Kamienna?> 
Posted by
.

1 komentarz:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)