Wracał z polowania z niczym. Poświęcił tyle czasu na złapanie czegokolwiek, ale wszystkie myszy czy ptaki zdawały się już zostać wyłapane przez innych wojowników. Poczuł surowe spojrzenie lidera, gdy wszedł do obozowiska. Nie musiał widzieć jego pyska, żeby wiedzieć, że jest zły.
— Kwaśny Języku.
Ciało wojownika mimowolnie zadrżało. Spojrzał niechętnie na Miętową Gwiazdę, który coraz bardziej przypominał mu ojca niż znanego mu rudzielca.
— T-tak?
Lider machnął ogonem, pokazując mu, że ma iść za nim. Kwaśny niepewnie podążał za nim. Niepokój urósł w nim, gdy postawili łapę poza obozowiskiem. Szli jeszcze kawałek aż zatrzymali się przy ośnieżonych paprociach.
— Musisz skończyć z tą dziecinadą. — zaczął surowo lider.
Czarny nie rozumiał o co chodzi.
— Nie udawaj, że nie wiesz o co chodzi, Kwaśny Języku. Nie jesteś tak głupi jak matka. — warknął rudy.
Niegdyś zielone ślipia teraz pobrązowiałe wpatrywały się w niego z obrzydzeniem.
— Przynosisz wstyd swojej rodzinie, jak i Klanowi Klifu. Jak myślisz dlaczego Iskrzący Krok jest taka przygnębiona? Jest rozczarowana tobą i twoją błazenadą. Obrzydzona jak reszta klanu gdy pleciesz głupstwa z tym Zimorodkowym Blaskiem. — kontynuował lider.
Wojownik poczuł jak łzy zbierają mu się w ślipiach. Pokręcił łbem. To nie mogła być prawda. Iskrzący Krok nie była taka. Przecież kochała go całym sercem.
— Nie musisz mi wierzyć, wronia strawo. Zakłamuj rzeczywistość jeśli wolisz. W końcu całe życie byłeś tchórzliwym kawałkiem mysiego gówna. — Miętowa Gwiazda złapał go za pysk i wbił w niego pazury. — Ale od dziś nie zamierzam tego dłużej tolerować, rozumiesz? Jeśli nie zerwiesz kontaktu z tym ułomek Zimorodkowym Blaskiem i nadal będziesz zachowywać się jak skończona mysia strawa to uwierz mi, twój kochaś poczuje konsekwencje twojego zachowania. — prychnął, wypuszczając zapłakanego wojownika na ziemie.
Kwaśny upadł na ziemię. Szybko się z niej zebrał i nawet nie patrząc na lidera, zaczął biec przed siebie. Nie potrafił przetrawił słów, które właśnie usłyszał. Wyrzucał je z łba, ale one wciąż powracały. Niczym klątwa. Biegł przed siebie próbując zgubić słowa lidera po drodze. Nie wyszło. Wpadł do obozowiska. Tam przerażony udał się nieprzytomnie do legowiska medyków. Może oni coś zaradzą.
Może to wszystko jest snem?
— Kwaśny Języku, twoja łapa. Na Klan Gwiazd, czemu nie przyszedłeś wcześniej? — miauknął Bluszczowe Pnącze, widząc odmrożoną poduszkę wojownika. — Siadaj zaraz się tobą zajmę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz