Spędzał w żłobku wiele uderzeń serca, za każdym razem gdy miał chociaż chwilę oddechu od codziennych obowiązków, a tych pod rządami Borsuczej Gwiazdy nie brakowało. Przynajmniej jego kara dobiegła końca. Nieśmiały niebieski kocur uwielbiał przesiadywać w kociarni i spędzać czas ze swoimi jedynymi wnukami. Na początku jedynie je obserwował, ale gdy kocięta zaczęły chodzić i seplenić, zapraszały dziadka do swoich zabaw. Puchaty ogon Króliczego Serca zaliczył już kilka wyrwanych włosków sierści, jednak wojownikowi to nie przeszkadzało. Obserwowanie radości na pyszczkach tych dwóch spokrewnionych z nim kuleczek sprawiało, że czuł się spokojny i zadowolony.
Dzisiaj również przesiadywał w kociarni. Później spędzi trochę czasu ze Zwinkowym Ogonem. Partnerka przebywała poza obozem na polowaniu, powinna wrócić przed zachodzącym słońcem. Kocur uśmiechnął się na myśl o niej, a później podskoczył z zaskoczenia, gdy Stokrotka wskoczyła na jego grzbiet, wbijając w niego małe, ostre pazurki. Lekko skrzywił się z bólu, jednak nie odebrał wnuczce przyjemności. Koteczka wdrapała się aż na głowę kocura, spoglądając z góry na mieszkańców żłobka.
- Ej, Bażant, ty na pewno tak nie umiesz! - wystawiła język bratu.
Bażant zmrużył pomarańczowe ślepka, poruszając gniewnie ogonkiem.
- Nieprawda! Mylisz mnie z innymi kociakami!
- Nie-e. Przekonajmy się. - koteczka zeskoczyła z grzbietu dziadka, rzucając się na brata.
Dwójka kociąt poturlała się po ziemi, wzniecając trochę kurzu. Wreszcie Stokrotka przycisnęła kocurka do ziemi z zadziornym uśmieszkiem i pewnym spojrzeniem. Bażant prychnął.
- Oszukiwałaś, jeszcze raz.
Królicze Serce westchnął. Charakterami rodzeństwo się od siebie różniło, jednak widział w nich zgrany duet i cieszyło go to. Sam był jedynakiem, jednak wierzył, że rodzeństwo powinno na siebie liczyć w każdej sytuacji. Zawsze powtarzał tak swoim synkom.
- Dziaaadku! - Bażant zepchnął z siebie siostrę i podszedł do kocura, siadając naprzeciwko niego. - Opowiesz coś? Ale tylko mi, Stokrotka nie zasłużyła.
- To on nie umie przegrywać. - prychnęła czarno-biała koteczka, przysiadając się do kocurów. Przeniosła wzrok na ojca Szałwiowego Szlaku. - Opowiedz o tym, jak pokonaliśmy Klan Klifu!
- O tak! Nie mieli szans z Klanem Nocy!
Króliczek spoglądał z jednego kocięcia na drugie. Niezbyt lubił wracać do tego strasznego wydarzenia. Bitwa rozegrała się niedługo po śmierci Aroniowej Gwiazdy. Pamiętał czarno-białego lidera wręcz za dobrze. Teraz pewnie wiedzie spokojny żywot w Klanie Gwiazdy. Nie mógł jednak odmówić kociakom.
- N-no dobrze. - odchrząknął. - Gdy Jesionowa Gwiazda został przywódcą, postanowił pomścić odejście do Klanu Gwiazdy poprzedniego lidera, Aroniowej Gwiazdy.
- Co mu się stało? - przekrzywiła łebek Stokrotka.
- Został niemiło potraktowany przez Klan Klifu w wyniku czego nie mógł już być liderem. - niebieski pominął to, że kocur wtedy został zabity. Jego zdaniem kocięta były zbyt małe, by wdawać się w tak tragiczne szczegóły. - Jesionowa Gwiazda poprowadził Klan Nocy do bitwy z Klanem Klifu, na którego czele stała Berberysowa Gwiazda.
- A kto jest obecnie przywódcą w Klanie Klifu? - ponownie spytała Stokrotka.
- Miętowa Gwiazda. - odpowiedział krótko wojownik. - W każdym razie klany stanęły do bitwy. Trwała jeden dzień i została zakończona sukcesem Klanem Nocy. Zdobyliśmy ogromny odcinek terytorium, dzięki czemu nie byliśmy głodni podczas Pory Nagich Drzew.
Kociaki po opowieści postanowiły wrócić do zabawy, wciąż pod czujnym spojrzeniem Króliczka.
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?W Klanie Nocy
Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.
W Klanie Wilka
Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).
W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
Mioty
Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)
19 września 2021
Od Króliczego Serca
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz