BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

16 września 2021

Od Drżącej Ścieżki

 Źle się czuł. Od rana, gdy tylko się obudził, trawiła go gorączka. Nie miał sił się podnieść, a co dopiero wyjść na polowanie. Czyżby morderca znów zaatakował i podał mu jakąś trucizne? Dreszcz przebiegł mu po grzbiecie. Musiał dostać sie do wujka... musiał. 
Zmusił swoje kończyny do dźwignięcia bardzo ciężkiego ciała. Zachwiał się, ale dał radę utrzymać równowagę. Powoli, krok za krokiem, brnąc przez śnieg, dotarł do legowiska medyka. Dojrzał tam Wiśniową Łape,  która zajmowała się segregacją ziół. 
Jeżowa Ścieżka na jego widok, przerwał to co robił. Nie przyglądał się czym był tak pochłonięty. Chciał tylko dostać coś co go uratuje, przed zbliżającym się zgonem. 
- Co się stało? - zapytał, podchodząc do kremowego.
- Źle się czuję - miauknął, siadając na mchu. Och jaka ulga. Mimo to, nie poczuł się lepiej. 
Wujek zaczął go oglądać, dopytywał czy coś go boli, co jadł. Odpowiedział mu na wszystko najlepiej jak umiał. W końcu kocur przejrzał go i znalazł martwego kleszcza.
- Rozumiem już co ci dolega - to powiedziawszy, chwycił jakieś zioła i mu je podał. Zjadł bez gderania, kładąc później pysk na mchu. 
Okazało się, że ta gorączka była wynikiem właśnie tego insekta. Yh... że też go nie zauważył... Ale takie małe robaki trudno było wypatrzeć w sierści. 
Znużony zamknął oczy, zapadając w niespokojny sen. Na szczęście, gdy się ocknął, czuł się nieco lepiej. Od razu kamień spadł mu z serca. Dostał jeszcze szansę poodychać powietrzem. 

*** 

Widząc co zrobiła jego matka żałował, że wtedy nie umarł. Ona... zabiła Muszy Lot. Sama kiedyś zmusiła ich do zrobienia kociąt... a teraz? Zabiła ją, bo ta chciała jej przylać? Tak samo było z Płaczącą Wierzbą. Najpierw zrobił córkę, a później ta ją zamordowała. Czy i on będzie następny? Nie mógł patrzeć na to obrzydliwe okrucieństwo, do którego zostali zmuszeni medycy. Oddalił się, powstrzymując odruch wymiotny, gdy zapach krwi dotarł do jego nosa. To nie było normalne. Nie było. Żałował, że był jej synem... Nie chciał mieć z nią nic wspólnego. Już nigdy... 
Nie martwił się teraz tym, że mógł zostać zaatakowany przez mordercę. Chciał udać się najdalej od tego, co miało miejsce. Nie chciał tego pamiętać. Ani słyszeć. A o to było trudo, ponieważ krzyki było słychać nawet poza obozem. 
Przyspieszył kroku, wręcz zmuszając się do biegu. Przekroczył granicę Klanu Burzy, kierując się na nieznane tereny. Tam przynajmniej śpiewały ptaki. Ptaki w Porze Nagich Drzew. Najwidoczniej nie wszystkie opuściły to zapomniane przez Klan Gwiazdy miejsce. 

*** 

Wrócił do obozu, próbując nie patrzeć na zakrwawiony śnieg. Panowała cisza. Było po wszystkim. Nie unosił wzroku. Słyszał szepty. Głowa Muszego Lotu... nabita... nie, nie. Nie patrz! Nie chciał! Wzrok wbijał w łapy. Szedł tak, aż nie zderzył się z kimś. 
- Uważaj jak łazisz! - Czarne futro znalazło się tuż koło niego. 
Kamienna Agonia... albo Łapa... nie interesował się jej imionami. Ostatnio dużo razy miała je zmieniane.
- Przepraszam... - miauknął. - To okropne... to co się stało... Ona ją zabiła... zabiła... tak jak naszą córkę... Myślisz, że opętała ją Mroczna Puszcza? Zachowuje się gorzej niż za mojej młodości. 

<Kamień?> 

Wyleczony: Drżąca Ścieżka
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)