BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

03 października 2020

Od Konwaliowego Serca cd. Nieba(Niebiańskiej Łapy)

 *Trochę temu*

Usłyszałam, jak ktoś woła moje imię, a właściwie była to Cętka, moja przyjaciółka. Pokuśtykałam pędem do niej. W burym pyszczku zwisał kociak młodej matki. Posłałam zmartwiony uśmiech.
- Konwalio, bolą ją uszka. - miauknęła młodsza, ocierając się z pozdrowieniami o moje ciało. Odstawiła Niebo na ziemię.
- Tak? Zraz to sprawdzimy, poczekaj tutaj, dobrze, Cętkowany Kwiecie? - spytałam się kumpelki. - Nie martw się.
Chwyciłam za kark kociaka i przeniosłam ją na duży kamień pośrodku schowka medyka. Przyjrzałam się małej, liliowej, była podobna do ojca dzieci. Mały słodziak...
- Słoneczko, stój spokojnie. - mruknęłam, zagradzając drogę ogonem niebieskookiej. - Grzeczna. Teraz opowiedz mi, co nabroiłaś, że bolą cię uszka? - spojrzałam się na nią z sympatią i śmiechem.
- J-ja... Apsik! Deszczyk b-byl i bawiłam się w nim, przemokły mi chyba u-uska... - zadrżała.
- Uszka? Bolą cię, tak? - zapytałam się córeczki mojej przyjaciółki.
Koteczka pokiwała głową. 
Podeszłam do następnego kamienia, na którym znajdowały się zioła. Wybrałam kilka z nich na ból uszów i wróciłam do Nieba. Na pewno to jej pomoże.
- Proszę. - podałam koteczce roślinki. Zjadła je w mgnieniu oka. Uśmiechnęłam się, jedną z najpiękniejszych radości na świecie, jest radość z leczenia chorych kotów. - I jak?
- Lepiej. - odpowiedziała niepewnie liliowa.
Pokiwałam głową, głośno mrucząc. Odstawiłam dziecko na ziemię.
- Możesz już wracać do swojej mamy, jak dalej będzie cię boleć, to przyjdź, mów śmiało co i jak. Nie bój się. - miauknęłam, odsyłając młodą.
***
Czas szybko leciał. Kwiatów już nie było, liści też. Wszystko było takie czarno-białe, takie smutne, jak życie. Nic ciekawego się nie działo, a ja musiałam całe dnie siedzieć w legowisku medyka pilnowana przez Orlika, albo inne koty. Czapli Potok umarł, niespodziewanie. Zniknął tak szybko jak jeden płatek śniegu na ciepłej, kociej łapie. Nie było go już, nie było. Nie ukrywam, był dla mnie ważnym kotek, dzięki niemu trafiłam do Klanu Burzy. Tu był jednak błąd, byłam tylko kulą u łapy. Wyobrażałam sobie co musi czuć teraz Cętkowany Kwiat, albo jej dzieci lub partner. Okropieństwo. Życie ciągle dawało w kość i nie zamierzało przestać. 
Nocne czuwanie przy ciele zmarłego. Postanowiłam dołączyć, okazać jakoś szacunek. Córka Czapli przez ten cały czas płakała, nikt nie zasnął, ale nie byliśmy na nią źli. To w kocu jej ojciec, trudno, żeby się cieszyła.
Wiedziałam, że brązowooka chciała usłyszeć: ''Wszystko będzie dobrze'', ale... Nie potrafiłam, nie mogłam kłamać, nie będzie wszystko dobrze, będzie źle, jest źle. Wtulona w partnera płakała. Jak tamtym razem kiedy zginęła jej siostra. Postanowiłam dołączyć do uścisku, jakoś tak mi się zebrało...
***
Spoglądałam na bawiące się w śniegu młode koty. Była tam jedna z moich córek - Burzowa Łapa, a oprócz niej dzieci Cętki i Orlika. Przypatrywałam się im przypominając sobie czasy kiedy byłam w ich wieku. Łezka spłynęła mi po policzku. Strzepnęłam ogonem, widząc podchodzącego do mnie niebieskookiego. 
- Spokojnie, nie ucieknę, nie mam nawet gdzie... - rzekłam.
Biały pokiwał głową.
- Nie chciałabyś dołączyć do zabawy? - spytał się z uśmiechem na jasnym pyszczku.
- Za stara jestem na takie rzeczy.
- Oj tam! Nigdy się nie jest za starym no i Jeżowa Ścieżka powiedział, że rozrywka może ci pomóc.
- W czym niby? Życie nagle się stanie piękniejsze? - powiedziałam zirytowana tymi gadkami. 
Skrzywił się.
- Możesz chociaż spróbować, dla mnie, dla Burzy i młodego pokolenia.
Westchnęłam.
- Tylko raz.
- Raz. - podkreśliłam. - Tylko jeden raz.

<Niebiańska Łapo?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)