Milcząca Gwiazda przez chwilę siedziała w ciszy i zastanawiała się nad wagą słów płomienno-rudego kocura. Sądzi, że nadciąga wielka wojna z samotnikami? Brzmiało to trochę jak jakaś kiepska opowieść dla wścibskich kociaków. Niebieskawa kocica zastanawiała się, czy aby na pewno mu wierzyć. Po kilkunastu uderzeniach serca, jednak stwierdziła, że to przyszły ojciec jej kociąt. Musi mu wierzyć.
- Dobrze, spróbuje Ci pomóc. - westchnęła ciężko liderka Klanu Wilka, poprawiając ogon.
W żółtych ślepiach Płomiennej Pręgi zaiskrzyła radość. Wtulił się w jej krótkie, niebieskawe futerko i wdychał jej słodki aromat. Kotka zrobiła to samo, przeciągle liżąc go po czole. Potem spojrzała na niego z czułością w swoich niebieskich, przenikliwych oczach.
- Dziękuje Ci, Milcząca Gwiazdo. - skinął już poważniej łbem. - Czas mnie goni. Kiedy możemy się spotkać?
Przywódczyni nie znała dokładniej daty narodzin jej kociąt, ani nie wiedziała, kiedy będzie miała jakikolwiek czas. Zmrużyła swe oczy w szparki, głęboko myśląc. W końcu dała niepewną odpowiedź.
- Za cztery wschody słońca, będę w tym samym miejscu, o tej samej porze.
Zastępca Klanu Nocy skinął jej rudym łbem, po czym poruszył uważnie uszami. Kocica też usłyszała nawoływania, zapewne kotów z jego Klanu.
- Muszę już lecieć... - szepnął do jej niebieskawego ucha, które leciutko drgnęło.
Milcząca Gwiazda po raz ostatni zanurzyła się w jego gęstym futrze. Jej serduszko nadal biło tylko dla tego kocura, chociaż wiedziała, iż ich miłość, czy też raczej jej miłość to nic. Płomienna Pręga nadal nie odwzajemniał gorących uczuć kotki, więc tylko przyjacielsko liznął ją po pyszczku. Następnie zniknął zza krzewami bzu i ruszył ze swoim patrolem do obozu. Natomiast niebieskawa kocica nadal stałam w tym samym miejscu, mocno zaciskając swoje krystalicznie niebieskie oczy. Nadal to ją bolało, ale nie chce już więcej psuć związku Płomiennej Pręgi. Musi go wywlec ze swego serca, nawet siłą.
/-/
Leżała w ciepłym żłobku, ze swoją trójką różnokolorowych dzieci. Pewna siebie Rdzawa, próbowała na ślepo raczkować po całej jamie, a później nie wiedząc jak wrócić, piszczała gdzieś w kątach. Widać było tylko jej lekko rdzawy, malutki ogonek, który ciągle się ruszał. Natomiast Szepcik, próbowała też podążać za siostrą, ale raczej zawsze trzymała się bliżej matki. I w końcu jedyny syn, Płomień, tak podobny do ojca. Milczącej Gwieździe łzy naszły do ślepi. Był najspokojniejszy i najcichszy, zawsze leżał przy swej rodzicielce i grzecznie pił mleko.
Kiedy liderka ponownie chciała zapaść w sen, usłyszała ciche miauknięcie przy wejściu do żłobka. Była to jej najwierniejsza przyjaciółka, Liliowa Łodyga. Biała kocica miała być zastępczą matką tych kociąt, a przywódczyni miała wrócić do swoich dawnych obowiązków i schadzek z Płomienną Pręgą. Sama Liliowa Łodyga, również była w ciąży, więc z miłą chęcią chciała wychować też te niecodzienną trójkę.
- Dziękuje, że się nimi zajmiesz. - rzuciła na odchodne Milcząca Gwiazda, wychodząc ze żłobka.
Szybko podyktowała Pustułkowemu Dziobowi plan dnia i prośby co do mentorów uczniów, po czym orzekła, że wychodzi i przyjdzie pod wieczór. Szarawy zastępca o nic nie pytał, tylko z rozwagą pokiwał łbem, na którym umiejscowiony był jego długi pysk.
Gdy wyszła z obozu, natrafiła jeszcze na poranny patrol. Szybko ich pozdrowiła i poprosiła, aby zawrócili i sprawdzili inne tereny. Nie chciała, by zobaczyli liderkę ze zastępcą Klanu Nocy, bo cóż oni mogą wtedy o niej pomyśleć?
I truchtała, przez cichy, zaśnieżony las. Starała się nie drżeć z zimna, ale było to wyjątkowo trudne. Słyszała tylko ciche śpiewanie ptaka, do którego zaraz doszedł odgłos kroków. Niebieskawa kocica stanęła w miejscu.
Czy były to kroki Płomiennej Pręgi, czy kogoś innego?
Nasłuchiwała tak przez krótką chwilę, gdy zza zarośli wyłoniła się rudo-pręgowana postać. Kotka westchnęła z widoczną ulgą. To tylko on, nikt więcej.
Podeszła do niego, przyjaźnie mrucząc, otarła się o kocura i w końcu usiadła. Ignorowała wilgotny tył, i topniejący śnieg, tam gdzie siedziała.
- Masz trójkę cudownych dzieci. - zaczęła z uśmiechem.
Zastępca Klanu Nocy zaniemówił. W jego ślepiach widać było mieszankę strachu, radości oraz niepewności. W końcu zalał ją gradem pytań.
- Ile jest kotek, a ile kocurów? Jak mają na imię? Pytał się ktoś o ich ojca? - pytał z wyraźnym przestrachem, chociaż też widocznym szczęściem.
- To dwie kotki, i jeden kocur, czyli Rdzawa, Szepcik i Płomień, tak jak Ty. - widać był, że rudy kot niezwykle się rozczulił. - Nikomu nie powiedziałam, kto jest ich ojcem.
Płomienna Pręga powoli pokiwał łbem.
- Czyli co robimy z tymi samotnikami? - spytała w końcu, przerywając niezręczną ciszę.
- Musimy iść ich tropem, na który wpadłem wczoraj wieczorem. - zarządził kot, wpatrując się w przestrzeń przed sobą.
- Prowadź. - odparła tylko Milcząca Gwiazda, podążając za kotem.
Szli przez zaśnieżony las, a śnieg cichutko skrzypiał pod ich łapami. Otaczał ich piękny krajobraz, nagie drzewa i przez czyste niebo, co raz przelatywał jakiś niewielki wróbelek. Gdy ptaki skończyły swój cichutki koncert, nastało głębokie milczenie. Cisza była zatrważająca, po chwili Milczącej Gwieździe w gardle zaczęła rosnąć gula. Bała się.
<< Płomienna Pręgo? >>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?W Klanie Nocy
Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.
W Klanie Wilka
Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).
W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
Mioty
Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz