BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Dla owocniaków nadszedł trudny okres. Wszystko zaczęło się od śmierci wiekowej szamanki Świergot i jej partnerki, zastępczyni Gruszki. Za nią pociągnęły się śmierci liderki, rozpacz i tęsknota, które pociągnęła za sobą najmłodszą medyczkę, by skończyć na wybuchu epidemii zielonego kaszlu. Zmarło wiele kotów, jeszcze więcej wciąż walczy z chorobą, a pora nagich drzew tylko potęguje kryzys. Jeden z patroli miał niesamowite szczęście – natrafił na grupę wędrownych uzdrowicieli. Natychmiast wyraziła ona chęć pomocy. Derwisz, Jaskier i Jeżogłówka zostali tymczasowo przyjęci w progi Owocowego Lasu. Zamieszkują Upadłą Gwiazdę i dzielą się z tubylcami ziołami, pomocą, jak i również ciekawą wiedzą.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Burzy!
(dwa wolne miejsca!)

Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)

Zmiana pory roku już 7 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

15 lipca 2017

Od Nocnej Łapy CD Złotej Łapy

- Naprawdę? - spytała kotka szeroko otwierając oczy.
- Moja mama powiedziała, że znalazła mnie w lesie, jako bezbronną piszczącą kulkę. Powiedziała, że czuć mnie było jakimś kocurem; szczerze wierzę, że to był mój ojciec.
- Twoja mama? - wymruczała zdziwiona. - Znalazła cię...?
- Nie, nie, nie! To nie tak - powiedział zażenowany, jednak cały czas z uśmiechem na pyszczku. - Mama-Fioletowa Chmura. Ja tylko na-azywam ją m-mamą. Wsumietaksamojakbladyświt - wybełkotał.
- Hm?
- O patrz, dotarliśmy do Drogi Grzmotu - powiedział na jednym wdechu.
- Dokładnie, Nocna Łapo - przytaknęła mu Biała Gwiazda. Poznajesz to miejsce? - zwróciła się do Złotka.
- T-tak. Prze-ebiegłam nią gdy wchodziłam do lasu.
- Miałaś szczęście - powiedział Lamparci Krok. - Przebiegają tędy niebezpieczne potwory. Jeden parszywy ruch i mogłabyś skończyć pod ich łapami - i wtedy jak na zawołanie jeden przebiegł Grzmiącą Ścieżką.
Złota Łapa skuliła się i syknęła wystraszona, jednak za chwilę podszedł do niej Nocek:
- Nie martw się, póki nie wejdziesz na ich teren nie zrobią ci krzywdy - powtórzył słowa swojego mentora.
- Masz rację - w oku Lamparciego Kroku błysnęła duma, jednak zdanie wypowiedział swoim codziennym, chłodnym tonem.
Złota Łapa wydawała się być trochę zmieszana zachowaniem kocura, jednak Nocek zamruczał zadowolony. Chciał mieć jak najlepsze stosunki ze swoim mentorem, dlatego cieszył się z każdej, chociażby najmniejszej pochwały z jego strony. Oczywiście tym razem była z nimi również liderka klanu, więc chciał zaprezentować się jak najlepiej.
Szli dalej wzdłuż granicy z Klanem Nocy, kiedy w pewnym momencie do nosa Nocnej Łapy dotarł znajomy zapach. Zadowolony swoim odkryciem chciał o tym powiedzieć, jednak zanim zdążył dojść do głosu, odezwała się Biała Gwiazda:
- Złota Łapo, wiesz co to za zapach? - spytała.
- Ch-chyba zając... - odpowiedziała kremowa uczennica.
Entuzjazm czarnego ucznia na chwilę przygasł, jednak po chwili wrócił ze zdwojoną siłą:
- Dobrze, wiecie może dlaczego inaczej tropi się myszy, a inaczej zające? - spytał się Lamparci Krok.
- Bo zając cię usłyszy, a mysz cię wyczuje! - powiedział dumny z siebie Nocek, a w oku jego mentora znów można było zauważyć błysk dumy.
- Nocna Łapo, pokazałbyś koleżance jak poluje się na zające?
Zdeterminowany uczeń kiwnął głową. Opadł na ziemię i zaczął powoli przesuwać się po niej, starając się, żeby nie narobić hałasu. Nieszczęśliwie nadepnął na jakąś wysuszoną gałązkę, która złamała się pod jego ciężarem. W tym momencie rzucił się do biegu, wiedząc, że z ataku z zaskoczenia nic nie wyjdzie, jednak zwierzę ostrzeżone nagłym odgłosem szybko pobiegło przed siebie uciekając do norki, przez co uczeń nie dał rady go dogonić. Zażenowany wrócił do reszty, bojąc się nagany którą za chwilę miał dostać. Tak jednak się nie stało.
- Dobrze podchodzisz zwierzynę - rzekł jego mentor bez cienia emocji. - Jednak musisz uważać, co dzieje się wokół ciebie. Gdybyś nie nadepnął na tą gałąź, prawdopodobnie udałoby ci się go złapać.
- Nie martw się - powiedziała Biała Gwiazda. - Nie od razu Klany Założono.
Ten jednak jedynie smutno pokiwał głową i podszedł do swojej koleżanki, która najwyraźniej nie widziała tej sytuacji tak jak Nocek.
- To było super! - powiedziała cicho.
- Tak - odrzekł Nocna Łapa z wymuszonym uśmiechem i sztuczną ekscytacją. - Polowanie godne pieszczocha.
- Nie mów tak! Dobrze ci wyszło, mi na pewno by się nie udało.
Kocur w odpowiedzi obdarzył kotkę ciepłym, już nie wymuszonym uśmiechem.
<Złociutka?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)