BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

10 grudnia 2023

Od Piórolotkowej Łapy do Kazarki

 Zdobył po dzisiejszym treningu dwie rzeczy. Guza i śmieszny patyk. Dlaczego śmieszny? Bo obrośnięty! Drzewo wyglądało na całkiem suche, dokładniej to zbiór drzew iglastych, których gałązki kruszyły się od mocniejszego nacisku. Jednak nie to go interesowało, a śmieszny narost, który występował na tych gałązkach. Taki miętowy, szary, jakby grzyb. Dowiedział się, że nazywa się go pustułką. Nie miał pojęcia czemu ktoś wpadł na pomysł, by nazwać grzyba naroślowego jak ptaka, ale niezbyt długo się nad tym zastanawiał. Ważne, że podobał mu się kształt, kolor i fakt, że wyglądało śmiesznie. Niemniej nie trzymał patyka bezpośrednio za gałązkę (na końcu nie miała narośli, więc śmiało można by było ją tam złapać), a przez wcześniej zebranego liścia. Jakoś już po dotyku mógł stwierdzić, że nie ma ochoty mieć zmiętej sensoryki po dotknięciu tego suchego czegoś pyszczkiem. Dopiero w obozie siadł, położył patyczek na ziemi i zaczął myśleć, co by z nim zrobić. Wyglądał ładnie, więc jakby powbijał wszystkie takie obrośnięte kawałki w ziemię i udawał, że to zaczarowany las? Albo dał jeden na środek i zwykłe dookoła, żeby ten jeden był jakimś specjalnym drzewkiem, chronionym przez resztę wielkiego, starożytnego boru? Tylko czy jemu się chciało robić to samemu? Niezbyt by mu to przeszkadzało, fakt, szczególnie, że nie widział jakoś specjalnie nikogo, kto by był skłonny do pomocy… chociaż? Mignął mu gdzieś mały kształt, który to wyraźnie próbował wyjść ze żłobka i jak się okazało, próby te nie były całkiem marne, bowiem zaraz potem opuścił linię ostatnich sumaków, widocznie chcąc iść gdzieś dalej. 
- Hej, hej, psst - Piórolotek spróbował zwrócić na siebie uwagę kotki, lekko przycupnięty przy ziemi, ściszonym głosem - Chcesz ze mną zbudować teren mistycznego boru? 
- Tak! - padła zaraz odpowiedź, chyba nawet bez większego namysłu, na co Lotek się lekko rozpromienił. 
- Dobra, to słuchaj, pokażę ci nasze specjalne drzewo. Będzie ono centrum naszego boru - tu się obrócił, by zaprowadzić kotkę lekko na bok, nadal szepcząc, po czym wskazał dumnie na porost - To jest najważniejsze drzewo matka - przedstawił. 
- Oooo, a po co szepczemy? Mogę to zjeść? - Spytało kocię, również schodząc do cichszego tonu. 
- Nie możemy mówić głośno, bo możemy wystraszyć duszki które- Ej, NIE, zostaw - Przerwał swoją wypowiedź, gdyż szylkretka zamiast siedzieć w miejscu, wyraźnie nie czekając na odpowiedź skierowała się w stronę patyczka. Wstał więc, wyciągając łapę by zatamować jej ruch. Chociaż, może nie chciała tego wcale zjeść? Może to po prostu mylne połączenie kropek przez Piórolotka? - Nie można jeść świętych drzew! - Obruszył się jakby lekko zrezygnowany, zapominając o szepcie, przez co kotka uniosła na niego wzrok. 
- Teraz już na pewno się przestraszyły - powiedziała cichszym tonem - Tym śmiesznym falbankom wyrosną nóżki i uciekną. 
- Bo chciałaś je zjeść. Też bym uciekł na ich miejscu! Ale bez dodatkowych nóżek… Nie chcę kolejnych - mruknął niemrawo, odkładając łapę na ziemię, tym samym znosząc blokadę Kazarki. - Musimy znaleźć normalne patyczki i je powtykać - poinstruował, mając w głowie już plan. Ten z całym mistycznym lasem wykluczył, w końcu kocięta nie mogą wychodzić poza obóz, by poszukać specjalnych porostów - Albo użyć liści sumaka, wtedy będzie bardziej kolorowo.


[496 słów]
<Kazarka?>
[Przyznano 10%]

Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)