Od Lamparciej Plamy C.D Słonecznego Deszczu

Wróciłam do obozu z dwoma upolowanymi nornicami. Nikt mnie nie zaczepiał, wiec od razu jak poczułam ciepło legowiska wojowników, ułożyłam się wygodnie i poczekałam aż usnę. Obudziłam się z samego rana, najwcześniej ze wszystkich, no tak przynajmniej myślałam póki nie wyszłam i nie napotkałam Czystej Gwiazdy wpatrzoną gdzieś daleko. Zachowałam się naturalnie, bo dziwne by było jakbym się skradała. Spróbowałam nawet nawiązać z nią jako taki kontakt, chociaż to zdawało się niezwykle trudne, bo spoglądała chłodno na wszystko i wszystkich.
- Dzień dobry Czysta Gwiazdo! – przywitałam się ze naturalnym uśmiechem, usiadłam niedaleko niej – dzisiaj też się zapowiada dosyć paskudna pogoda nieprawdaż?
Ona jedynie coś tam odchrząknęła na wzór „tak”. Rany, czy ona kiedykolwiek jest uśmiechnięta, chyba tylko wtedy jak ma nowych członków ewentualnie… jak kogoś zabija. Nie! Nie wolno mi tak myśleć, nawet jeśli ma zamiar zabić wszystkich liderów, zastępców. Jej wizja zdawała się być szalona i niewykonalna ale ona zdawać się w to wierzyła całą sobą, a wiara czyni cuda. Nie! Halo! Przecież ja i jeszcze zapewne inni Strażnicy mamy ją powstrzymać ale jak my to zrobimy? I jeszcze są Wybrańcy! A ja nie znam tożsamości żadnego z nich. Bardzo chciałabym się dowiedzieć kim oni są, ale wtedy skupiłabym się na ochronie Ich a nie klanów. Cóż, teraz raczej ostrzegłam jeden klan a pozostały jeszcze trzy! Przecież oprócz mnie i Oślinionego Futra musi być ktoś jeszcze, na pewno. Świta mi coś, kto może mieć jakiś związek ze strażnikowaniem, ewentualnie ochroną klanów.
- Czy mogę się ciebie o coś spytać? – kocica spojrzała na mnie i kiwnęła – bo raz mi się obiło o uszy, coś o jakiejś zdradzie, ale nie wiem dokładnie. W sumie to jestem w twoim klanie krótko, ale czy mogłabyś mi więcej o tym powiedzieć?
Kotka intensywnie myślała, w końcu jednak wypuściła powietrze z płuc i spojrzała na mnie lodowato, ponownie.
- Płomienna Pieśń zdradził nas, aktualnie przebywa na terytorium Klanu Klifu, każdy kto go spotka może zabić ewentualnie przyprowadzić do mnie.
- Rozumiem – szczerze? Z tych dwóch opcji bym wolała być zabita przez jakiegoś innego członka, bo Czysta Gwiazda jak słychać jest bardzo surowa jeśli chodzi o Kodeks, a zdrajca to pewnie dla nic więcej jak Wronie Jedzenie – dziękuję, teraz pozwolisz, że pójdę się przejść, może coś nawet upoluję.
Odeszłam od niej i weszłam w krzewy. Jak chce to niech idzie za mną nawet, ja nie mam zamiaru już teraz iść do Słonecznego Deszczu, nie teraz.

- W szeregach klanu znalazł się zdrajca i ona ewidentnie chce się go pozbyć a w jaki sposób, to jest jej to obojętne. Z naszego punktu widzenia niekoniecznie musi być to zdrajca, może okazać się pomocny – widziałam jak rudy kocur słucha nie zważając na przemoknięte futro czy ubłocone łapy – problem w tym, że ukrył się na terytorium Klanu Klifu.
Kocur się zamyślił.
- Cóż dla mnie też to nie jest dobra wiadomość, nie mamy dobrych stosunków z tym klanem ale to z ich winy – powiedział ze lekką złością.
Westchnęłam.
- Czyli póki, co jestem w martwym punkcie. Nie chce się bardzo interesować tą sprawą, bo Czysta Gwiazda może zacząć coś podejrzewać, a ona nie wygląda na naiwną. Zaraz będę musiała iść, dlatego odsuńmy ten temat na bok – wtuliłam się mocniej w kocura – nie mogłam się doczekać naszego spotkania!
- Ja także – także się przytulił.
- Jesteś naprawdę dobrym przyjacielem jak i zauważyłam mentorem – odsunęłam się od niego i spojrzałam przyjaźnie – twój uczeń ma szczęście, że trafił na takiego kota jak ty.
- Nie schlebiaj mi aż tak bardzo – powiedział lekko zawstydzony.
Zaraz jednak uśmiech mi zszedł z pyszczka. Muszę już iść, ja nie chcę! Tak bardzo chciałabym posiedzieć jeszcze ze Słonecznym Deszczem, w jego obecności czułam się bezpiecznie i smutki znikały. Wstałam.
- Muszę już iść, nie zobaczymy się przez kilka wschodów słońca a może i księżyców , postaraj się w tym czasie aby twój klan nie zapuszczał się do Czterech Drzew.
- Ale czemu miałby to robić i czemu tak długo się nie zobaczymy? – spytał zmartwiony.
- Postaraj się o to! Nie zniosłabym myśli, że miałabym walczyć z kimkolwiek z Klanu Wilka lub… tobą a wtedy wszystko by runęło! Chcę nabyć zaufanie klanu oraz nie mogę tak ryzykować, bo jeśli by się dowiedziała lub nawet zaczęła by domyślać to mój los byłby przesądzony.
Kocur wbił pazury w glebę i najeżył się. Podeszłam do niego i liznęłam w policzek, lekko mrucząc.
- Nie martw się, nie dam się od tak zabić jakiejś kotce, nawet jeśli jest liderką. A teraz muszę już iść, żegnaj!
Spojrzałam ostatni raz na siedzącego kocura i pobiegłam w kierunku swoich terenów. Czułam ciepło ale i tęsknotę za tym opuszczającym mnie uczuciem. Czyżbym coś do niego czuła? To byłby najgorszy moment!

Słoneczny Deszczu?