Leżałam wtulona w kocura. Jego długa sierść skutecznie ogrzewała moje
ciało, cóż moje futerko nie było zbyt długie, ma to plusy i minusy. Tak
mi dobrze było w jego towarzystwie, nie wiedzieć czemu ale od momentu,
gdy wyznaliśmy sobie uczucie, wszystko stało się prostsze. Moje
lekkomyślne odruchy się uspokoiły ale poczucie humoru i chęć figlowania
wręcz sięgała zenitu. A właśnie skoro o tym mowa. Spojrzałam, że poza
grubym korzeniem, ziemia jest dosyć wilgotna, a gdyby tak…
- Słoneczny Deszczu – zaczęłam łobuzersko, spojrzał na mnie – czy nie masz ostatnio suchej skóry?
- Co a niby czemu… - malutką grudką błota walnęłam go w pyszczek.
Chwilę siedział zaskoczony, ze mordką całą w błocie, na której po chwili zagościł uśmiech.
- O nie, i teraz wszystkie kotki będą ode mnie uciekać! – udawał smutny ton.
- A, co jedna ja ci nie wystarczę? Hę? – zaczęłam go uderzać ogonem udając irytację.
- Niech no pomyślę – zaczęłam go z większą energią bić ogonem – nie, ty
jesteś tak zmienna jakbym spotkał się za każdym razem z inną kotką.
Posłałam mu uśmiech i przestałam bić go ogonem, on zaczął czyścić
pyszczek z błota. Tak, teraz byłam szczęśliwa. Miłość była pięknym
uczuciem.
- Zastanawiam się tak – spojrzał na mnie z w połowie już wyczyszczonym
pyszczkiem – czy byś mnie pokochał gdybym dołączyła do Klanu Wilka.
Kocur patrzył na mnie nadal zaskoczony.
- Bo wiesz, każda czynność ma jakąś konsekwencje w przyszłości. Kto wie, może wtedy byśmy się nienawidzili?
- Nie wiem, ale ciekawie by to wyglądało – uśmiechnął się.
- Ja rozszarpująca ci brzuch, tak, to naprawdę ciekawa wizja.
- Ej! Bo zacznę się ciebie bać! – grudką błota upaprał także mój pyszczek – tobie tez zdaje się wyschła skóra!
Zaczęliśmy się śmiać. Leżeliśmy tak w siebie wtuleni jeszcze przez
pewien okres czasu. Oboje mrucząc. W końcu musiałam iść aby nie
nadwyrężyć swoich pokładów czasu, liderka mogła wrócić wcześniej a wtedy
nie byłoby zbyt ciekawie. Nasze pożegnanie było czułe jak zawsze i
pobiegłam w kierunku swoich terenów.
~~~ dwa wschody słońca później~~~
- Nic się nie dzieje, na ten moment – powiedziałam wtulona w sierść
kocura – Czysta zdaje się nie odszukała Płomiennej Pieśni, to dobrze
wróży, choć się częściej uśmiecha to i tak nadal pozostał ten lodowaty
wzrok. Wczoraj kogoś zaczepiła za to, że późno wrócił do obozu. Brzmiała
groźnie.
- Serio? Z takiego powodu się przyczepiła? – zaśmiał się lekko – jakby tak było u mnie to sporo kotów miałaby kłopoty.
Miał szczęście, Klan Wilka zdawał się być naprawdę porządnym klanem.
- Słoneczny Deszczu? – spojrzał na mnie łagodnie – opowiedziałbyś mi
trochę o swoim klanie? Albo o swoim uczniu? Jak was wtedy widziałam, to
zdawał się być niezwykle zdolny i sympatyczny.
Słoneczny Deszczu? <:
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.
W Klanie Wilka
Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz