- I jak? Wzięła go? - spytał Wieczorny Blask z nutką ekscytacji w głosie.
- Tak, Sreberko jest teraz członkiem Klanu Nocy - odparłem z dumą. Wieczorny Blask się zaśmiał.
- Rany... Dzięki Gwiezdnym! Żeby tylko nic jej się nie stało w Porze Nagich Drzew... Po tych wszystkich incydentach... Przyda się w Klanie jakaś iskierka nadziei - zamruczał. - A co mówił Czarna Gwiazda? Wygląda na lekko wkurzonego.
- Znasz ojca, za jego kamiennym wyrazem pyska zawsze kryło się dobre serce - uśmiechnąłem się. - Wyraźnie cieszy się z powodu kociaka. Złota Łuska też jest szczęśliwa. Mimo krwi pieszczoszka, pod naszym okiem na pewno zostanie najlepszym wojownikiem w klanie!
- Hej! Nie ubliżaj mi! - zażartował kocur.
- Do tego czasu wylądujesz w legowisku starszyzny - odparłem, a Wieczorny Blask się zaśmiał.
Życie znowu nabrało barw. Byłem tego pewien - Sreberko zmieniła mój świat. Znów mogę być szczęśliwy!
- Widzieliście gdzieś Pustynną Duszę? - usłyszałem nagle głos Wodnego Ogona. Odwróciliśmy się w jego kierunku.
- Nie, od wczoraj nie ma po niej śladu - szepnął Wieczorny Blask.
- Hm, dziwne. Coś musiało się stać - mruknął nasz szary brat. - Błękitna Burzo?
Co mam mu powiedzieć? Powinienem od razu zameldować o śmierci Pustynnej Duszy... Ach, a było tak pięknie...
- A co, jeśli nie żyje? - spytałem. Zastępca odwrócił głowę.
- Nie wykluczam tej możliwości, ale wolałem być dobrej myśli - prychnął. - Jeżeli nie pojawi się w ciągu najbliższych dni, będziemy musieli uznać ją za zmarłą.
Poczułem się winny. Racja, zdenerwowałbym ojca tą wiadomością, ale na pewno nie bardziej, niż gdyby się teraz dowiedział o jej śmierci.
- Jak kociak? - spytał nagle Wodny Ogon.
- Ym, Złota Łuska się nią zajmie. Od teraz ma na imię Sreberko.
- Sreberko? Fajnie brzmi, lepiej niż twoje.
- Dzięki.
- A teraz ruszcie tłuste tyłki i zapolujcie. Nasz Klan nie ma głodować!
Wodny Ogon odszedł zostawiając mnie z Wieczornym Blaskiem.
- Idziemy? - spytałem. - Będziesz miał okazję do treningu Jastrzębiej Łapy.
<Wieczorny Blasku?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz