BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Dla owocniaków nadszedł trudny okres. Wszystko zaczęło się od śmierci wiekowej szamanki Świergot i jej partnerki, zastępczyni Gruszki. Za nią pociągnęły się śmierci liderki, rozpacz i tęsknota, które pociągnęła za sobą najmłodszą medyczkę, by skończyć na wybuchu epidemii zielonego kaszlu. Zmarło wiele kotów, jeszcze więcej wciąż walczy z chorobą, a pora nagich drzew tylko potęguje kryzys. Jeden z patroli miał niesamowite szczęście – natrafił na grupę wędrownych uzdrowicieli. Natychmiast wyraziła ona chęć pomocy. Derwisz, Jaskier i Jeżogłówka zostali tymczasowo przyjęci w progi Owocowego Lasu. Zamieszkują Upadłą Gwiazdę i dzielą się z tubylcami ziołami, pomocą, jak i również ciekawą wiedzą.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Znajdki w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Klifu!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 7 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

31 lipca 2014

Psotny Nietoperz

Autor grafiki: baroksi
OGÓLNE
PSOTNY NIETOPERZ
*Poprzednie imiona: Psotka, Nietoperza Łapa
Płeć: Kotka
Orientacja: Biseksualna z większymi pociągiem do kotek
Przynależność: Klan Klifu
Ranga: Wojowniczka

- - - -

Właściciel: xivitre
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Psotka to czarna kotka z białą, niesymetryczną plamką umiejscowioną w okolicach noska i bródki. Końcówka ogona podobnie, jak pyszczek ma jasną ciapkę. Jej oczka barwą przypominają bezchmurne niebo. Koteczka jest małych rozmiarów o delikatnie zarysowanych mięśniach i silnych tylnych łapkach. Jej sierść jest długa i nieco leista, chociaż nie przesadnie.
Cechy szczególne - Niewątpliwie cechą szczególną koteczki jest dwukolorowy nosek w kolorach czarnym i różowym. Uszka Psotki zakończone są niewielkimi, ciemnymi pędzelkami. Dodatkowo widoczne są maleńkie kiełki wystające z jej pyszczka na wzór nietoperzych. Koteczka ma niewielką grzywkę. W futrze ma również wetknięte piórka i płatki kwiatów. Wszystko jest zachowane w niebieskiej barwie.
Kolor sierści - czarny jednolity z bielą
Długość sierści - długa
Kolor oczu - niebieskie
Stałe skutki chorób - ///

CHARAKTER

Charakter Psotki nie uległ za bardzo zmianie. Wciąż lubi rozrabiać. Tu podrzuci komuś żabę do posłania, tam kogoś wystraszy, a jeszcze komuś innemu zwinie coś sprzed nosa. Koteczka rzadko kiedy myśli o konsekwencjach swoich zabaw, co niewątpliwie wpędza ją w kłopoty. Do popierania lub wymyślania głupich pomysłów jest jedną z pierwszych. Zatem rozwaga nigdy nie jest jej mocną stroną. Jak przystało na córkę Mysiego Postrachu, kocha plotki i wszystko co z nimi związane. Psotny Nietoperz z wiekiem stała się kotką odważną i gotową, by dobrze służyć klanowi. Nietoperka jest kociczką dobroduszną i chętną do pomagania innym. Nigdy nie odmówi drugiemu kotu pomocy. Czarnulka w swoich uczuciach jest stała i zdecydowana. W kwestii walki wolałaby jej unikać. Nie lubi uciekać się do przemocy.

MORALNOŚĆ

— Wierzy, że życie trzeba dobrze przeżyć i nie należy żałować niczego ze swojego życia.
— Mocno wierzy w Klan Gwiazdy.
— Rodzina jest ważna, ale Klan jeszcze bardziej.
— Nigdy nie podniesie na kogoś łapy. Chyba, że w samoobronie koniecznej.

CIEKAWOSTKI

— Uczulona na myszy i sójki
— Zbiera tylko niebieskie piórka
— Jej ulubionym kolorem jest niebieski
— Interesujący ją zioła i ich zapachy. W przyszłości będzie lubiła przebywać koło nich, a wizyty u medyka pomimo wszelakich dolegliwości będą dla niej przyjemne. Bardzo szanuje medyków. Chyba nawet bardziej od wojowników
— Nie lubi przemocy i wszelkich aktów bestialstwa

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: IV
Słabe strony: — Rozwaga
— Słabszy wzrok w lewym oczku.
— Plotkarstwo.
Mocne strony: — Zwinność to jej drugie imię.
— Doskonały słuch, z którego może być dumna.
— Wierna z niej duszyczka.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Mysi Postrach [Kocha ojca. Bardzo lubi z nim przebywać słuchać jego opowieści.]
Matka - Natta [Szczerze mówiąc nie zna jej, więc nie ma o niej zdania.]
Rodzeństwo - Morświnowa Płetwa, Focza Łapa [Kocha swoje siostry.]
Partner - ///
Potomstwo - ///

INNE

Drobna Łapa - są przyjaciółkami. Psotka lubi z nią przebywać. Mogą na siebie liczyć.
Płomienne Serce - starsza kotka jest dla niej niczym siostra. Kocha ją i bardzo często szuka z nią kontaktu.
Bukowa Łapa - cóż o kocurku nie ma konkretnego zdania. Nie przepada za jego powagą i krytykowaniem wygłupów. Jednak czasem lubi z nim przebywać. Nie rozumie jednak, co jej siostry w nim widzą.
Promieniste Słońce - chociaż trening się skończył, Psotka wciąż lubi z nim przebywać. Jest mu wdzięczna, że nauczył ją tego wszystkiego i obdarzył cierpliwością pomimo jej wygłupów. Traktuje go jako kogoś jej bliskiego.

SZKOLENIE

Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - ///
HISTORIA

Przyszła na świat w Klanie Klifu podczas panowania Liściastej Gwiazdy jako córka Natty i Mysiego Postrachu. Wraz z nią urodziła się Foczka i Morświn. Już od kocięcia lubiła robić innym na przekór, a także rozrabiać. Parę razy próbowała opuścić żłobek na własną łapkę, ale nigdy jej się to do końca nie udało. Gdy ukończyła sześć księżyców rozpoczęła swoją naukę, przyjmując imię Nietoperza Łapa. Jej mentorem został Promieniste Słońce. Okres treningów nie obył się bez psot. Jednak jakimś cudem czarna koteczka ukończyła trening w wieku piętnastu księżyców. Przyjęła imię Psotny Nietoperz tym samym umożliwiając sobie większe pole do manewru. Obecnie korzysta z życia i marzy by założyć rodzinę.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)