BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 16 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

16 czerwca 2014

Płomienne Serce

Autor grafiki: piankacz
OGÓLNE
PŁOMIENNE SERCE
*Poprzednie imiona: Kareta, Płomykówka, Płomienna Łapa
Płeć: Kotka
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Pieszczoch > Klan Klifu
Ranga: Wojowniczka

- - - -

Właściciel: Gela
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Płomykówka nadal jest rosnącym kociakiem, należy jednak do troszkę chudszych i słabszych kociąt. W najmniejszym stopniu nie powstrzymuje jej to chęci poznawania świata oraz chronienia najbliższych.
Grzbiet jej krótkiego futra jest rudy, dopiero główka wchodzi w delikatnie jaśniejszy kolor, niemal kremowy. Sam pyszczek jest biały. Skarpetki, które ma, przechodzą od białego do jasnorudego. Ogon ma jaśniejsze paski, a końcówka jest biała. Jej wiecznie żywe, niebieskie oczy wybijają się na ciepłym odcieniu futra.
Cechy szczególne - Skarpetki przechodzące z białego na jasny rudy
Kolor sierści - rudy pręgowany dziko z akcentami z bielą
Długość sierści - krótka
Kolor oczu - niebieskie
Problemy zdrowotne - Brak

CHARAKTER

Płomykówka jest bardzo troskliwa, ciepła i zawsze wyczulona na potrzeby innych. Stawia dobro innych ponad swoje, czasem bywa nawet trochę zbyt nadopiekuńcza, martwiąc się na zapas. Chociaż podobnie jak jej brat Świergotek jest ciekawa otaczającego ją świata, jej podejście jest bardziej ostrożne i przemyślane. Nie zaufa szybko obcym kotom, ani Dwunożnym. Woli obserwować z bezpiecznego dystansu, jednak gdy nadarzy się jakaś sytuacja, to ona wyjdzie przed szereg i przyjmie karę, aby pomóc najbliższym. Mimo sceptycznego nastawienia do innych zawsze jest blisko, aby wdać się w cichą rozmowę, czy posłuchać monologów braci. Jest idealnym środkiem pomiędzy nadpobudliwym Świergotkiem, na którego działa jak zimna woda z kubła, a spokojnym Drzemlikiem, dla którego zawsze jest wsparciem i towarzyszem gdy tego potrzebuje.

MORALNOŚĆ

Uważa, że życie innego to rzecz święta. Nigdy by nikogo nie zabiła,a okaleczyłaby kogoś jedynie w ramach samoobrony, bądź obrony kogoś bliskiego. Nie zastanawiała się jednak jeszcze nad wiarą.

CIEKAWOSTKI

- Uwielbia patrzeć na deszcz
- Chętnie zatrzymuje wszystkie znaleziska (np. guzik, koralik, piórko)
UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: VI
Słabe strony: Jej słaba budowa ciała, brak siły
Mocne strony: Szybkość, dobra umiejętność kamuflażu

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Tuńczyk
Matka - Mentos
Rodzeństwo - Świergocząca Łapa, jej brat, który od małego zadręczał ją wszelkimi opowieściami. Mimo to jest bardzo dobrym towarzyszem, którego lubi słuchać, przede wszystkim gdy opowiada o świecie zewnętrznym. Często jednak powstrzymuje go od nagłych, pochopnych decyzji delikatnie przyciągając go do rzeczywistości.
Drzemiąca Łapa- drugi, spokojniejszy brat. Od zawsze była dla niego ostoją, zostawała z nim, gdy ten wolał posiedzieć z boku, podawała pomocną łapę. Lubi słuchać jego nagłych monologów, oraz prowadzić z nim konwersację. Kiedy trzeba popycha go do wyjścia z cienia, ale nigdy na siłę.
Potrójna Łapa [*] - brat.
Partner - ///
Potomstwo - ///

INNE

Psotka - córka Mysiego Postrachu, którą to Płomykówka traktuję jak swoją młodszą siostrzyczkę. Bardzo lubi opowiadać jej historię, czy spędzać z nią czas i się nią opiekować
SZKOLENIE

Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - ///
HISTORIA

Płomyczka - wtedy Kareta - urodziła się wraz ze swoim rodzeństwem jako Pieszczoch. Bardzo lubiła zacisze domu, siedzenie w kątach z Drzemlikiem - wtedy Pokerem - oraz zwiedzanie domu z Świergotem - wtedy Stritem. Nigdy nie sprawiała problemów.
Otoczenie zmieniło się nagle, wraz z rodzeństwem została schowana do małego pudełka i zostać miała wywieziona do nowego domu. Nigdy tam jednak nie dotarła, bo pudełko wypadło, a ona i jej bracia trafili do lasu. Na początku była przerażona, a gdy Klan Klifu wziął ich pod swoją opiekę nie ufała i chciała wrócić do Dwunożnych, tak po czasie i zapewnieniu braci przyzwyczaiła się do sytuacji. Nadal jednak traktuję resztę kotów z Klanu jak zagrożenie i trzyma się tylko swoich braci.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)