BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 16 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

17 czerwca 2014

Potrójna Łapa

Autor grafiki: xxx
OGÓLNE
POTRÓJNA ŁAPA
*Poprzednie imiona: Trójka
Płeć: Kocur
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Pieszczoch > Klan Klifu
Ranga: Kociak

- - - -

Właściciel: POSTAĆ NPC (Autor: jableczniczek)
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Trójka dość szybko okazał się nieco większy od większości swoich rówieśników. Czego nie ma w mięśniach, to nadrabia długością łap. Smukłą sylwetkę kocurka podkreśla jego krótkie, rude futro, zdobione wieloma nieregularnymi cętkami. Na pyszczku Trójka znajduje się biała plamka, swoim kształtem przypominająca romb.
Cechy szczególne - długie łapy
Kolor sierści - rudy pręgowany cętkowanie z bielą
Długość sierści - krótka
Kolor oczu - niebieskie
Problemy zdrowotne - Brak

CHARAKTER

Gdyby decyzja należała do Trójki, decydowałby o wszystkich zabawach i aktywnościach podejmowanych przez rodzeństwo. Urodzony przywódca, który jest co prawda nieco zbyt kontrolujący, ale za to zawsze pełen pomysłów i ambicji. Z pewnym siebie uśmiechem na pyszczku angażuje się w każdą usłyszaną rozmowę, zagadując swojego rozmówcę. Zezłoszczony potrafi się kłócić do upadłego. Trójka w swojej chęci poznania całego świata bywa nieco zbyt naiwny i zbyt ufny. Nie zaprząta jednak sobie głowy myśleniem nad własnymi negatywnymi cechami. Ma przecież tyle nowych kotów do poznania i tyle ciekawych aktywności do wypróbowania! Radosny kocurek szybko zjednuje sobie innych. W jego świecie nie istnieje coś takiego jak strach przed obcymi i zawsze dziwi się nieśmiałym i niepewnym siebie kotom. W końcu czym się martwią? Przecież to nie tak, że zostaną zagryzieni przez pierwszego lepszego kota, z którym porozmawiają!

MORALNOŚĆ

Trójka generalnie jest dobrym kotem i nie ciągnie go do okrucieństwa. Nie znaczy to jednak, że nie zdarza mu się być niepotrzebnie uszczypliwym i nieuprzejmym. Sam nie widzi jednak problemów w swoim zachowaniu. Moralnie dobry kocurek ma pewne ubytki w empatii i wyczuciu. Nie jest jeszcze pewien wiary w tajemniczy Klan Gwiazdy, o którym mówią mu klanowe koty.

CIEKAWOSTKI

- Jako jedyny z rodzeństwa zatrzymał swoje niezmienione imię. Lubi się tym chwalić.
- Fascynują go koty innych klanów i często knuje, w jaki sposób mógłby przemknąć przez granicę bez bycia zauważonym, by móc je poznać.
UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: ///
Słabe strony: Zbytnia pewność siebie, problemy z koordynacją
Mocne strony: Szybkość, wysoki skok

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Tuńczyk
Matka - Mentos
Partner - ///
Potomstwo - ///

INNE


SZKOLENIE

Mentor - ///
Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - ///
HISTORIA

Kocięta Mentosa i Tuńczyka miały być prezentem dla pewnej dziewczynki. Trójka uroczych, puchatych kociąt została wsadzona do niewielkiego transporterka i postawiona w samochodzie zaraz obok torby z innymi prezentami - zabawkami, cukierkami i pięknymi, czerwonymi koralami. Wszystko miało być perfekcyjne. Niestety, ojciec dziewczynki był miłośnikiem szybkiej jazdy. Jadąc do córki został sprowokowany przez pędzącą przed nim srebrną hondę. Rzucił się do wyścigu, chcąc pokonać bezczelnego rajdowca. Już miał go dogonić, już miał pokazać mu, że jego auto jest (oczywiście) dużo lepsze i szybsze... Nie przewidział jednak tego, jak śliska będzie powierzchnia. Samochód zaczął tracić przyczepność, coraz bardziej zjeżdżając z drogi. Kierowca próbował nawrócić, jednak było już za późno - kocięta Mentosa i Tuńczyka odpadły z wyścigu. Auto wypadło z drogi i przekoziołkowało. Rozległ się trzask. Bagażnik otworzył się, a transporter wypadł z auta i wpadł w krzaki, otwierając się. Przerażone kocięta natychmiast uciekły z miejsca zdarzenia. Znalazł je dopiero patrol Klanu Klifu, który szybko przyprowadził je do obozu i zajął się ich (na szczęście niezbyt poważnymi) obrażeniami. Trójka dość szybko odnalazł się w nowym środowisku. Marzy o zostaniu wspaniałym wojownikiem i walce w wspaniałych bitwach, o których opowiadają mu inni.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)