PIETRUSZKOWA BŁYSKAWICA

Autor grafiki: zeno0313 [Discord]

OGÓLNE

PIETRUSZKOWA BŁYSKAWICA
*Poprzednie imiona: Pietruszka
Płeć: Kotka
Orientacja: Homoseksualna homoromantyczna
Przynależność: Klan Klifu
Ranga: Wojownik

- - - -

Właściciel: fryziabryzia@gmail.com

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Pietruszka to kotka o umięśnionych łapach i sylwetce, która choć przeciętna pod względem wzrostu – wynosi 26 centymetrów od łap po uszy – wyróżnia się subtelnie swoimi cechami. Mierzy około 50 centymetrów długości ciała bez ogona, który z kolei mierzy 20 centymetrów. Waży jedynie 4 kilogramy, głównie za sprawą dobrze zbudowanych łap, wyćwiczonych przez wspinaczki i biegi na terenach Klanu Klifu. Jej futro jest półdługie, miękkie, w różnych odcieniach czekoladowego brązu z ciemniejszymi pręgami i dużą plamą na grzbiecie, przechodzącą w pręgę wzdłuż ogona. Ciemniejsze pręgowania zdobią jej łapki, pyszczek i ogon, a na jej brzuchu, klatce piersiowej i wewnętrznych stronach łap, pojawia się jaśniejszy brąz. Charakterystyczne dla Pietruszki są miejsca pozbawione pigmentu – białe skarpetki na łapkach (każda o różnej długości), strzałka na pyszczku, końcówka ogona oraz plamka w kształcie serca na klatce piersiowej. Na głowie futro układa się w coś na kształt niesfornej grzywki, a jej wąsy charakterystycznie zakręcają się do góry. Pietruszka ma intensywnie pomarańczowe oczy, a jej skóra – widoczna na uszach, nosie i spodzie łap – ma ciepły odcień czerwono-brązowy. Uwielbia zdobić się piórami, które umieszcza za uszami i przy nasadzie ogona. Unosi się wokół niej zapach jagód jałowca oraz ptaków.

Cechy szczególne - Wibrysy skręcone do góry, pióra za uchem i w ogonie, gałązka jagód jałowca za uchem

Kolor sierści - Czekoladowa pręgowana dziko z akcentami z bielą

Długość sierści - Półdługa

Kolor oczu - Pomarańczowe

Problemy zdrowotne - ///

CHARAKTER

Pietruszkowa Błyskawica z czasem bardzo się zmieniła. Wciąż drzemie w niej coś z figlarnego kociaka, ale nabrała też doświadczenia i dojrzałości. Jej młodzieńcza asertywność nieco złagodniała, jednak wciąż potrafi stanowczo, choć z wyczuciem, odmówić. Uległość wobec autorytetów w klanie pozostała. Nawet jeśli coś jej się nie podoba, rzadko mówi to wprost. Zamiast tego zaciska zęby i poddaje się decyzjom tych, którzy stoją wyżej w hierarchii. Empatia to jedna z jej najmocniejszych stron. Potrafi wejść w przysłowiowe buty innego kota, zrozumieć jego emocje, potrzeby, ból. Słucha z uwagą, doradza, wspiera. Jej obecność uspokaja, a ciepłe spojrzenie sprawia, że czujesz się przy niej bezpiecznie. Pietruszka wyrosła na kotkę przyjacielską i serdeczną. W każdym napotkanym widzi potencjalnego towarzysza, kogoś, z kim mogłaby dzielić radości codziennego życia. Z zapałem zawiera nowe znajomości, nie chowając urazy, nie oceniając pochopnie. Niestety, ta otwartość bywa też jej słabością. Łatwo ją oszukać czy wykorzystać — często nie dostrzega złych intencji. Jako wojowniczka jest niesamowicie pracowita. Wkłada łapy w każde zadanie, nie szczędząc wysiłku. Masz problem? Potrzebujesz pomocy? Ona już biegnie! Gotowa, zaangażowana, pełna energii. Czasem jednak tak bardzo przejmuje się losem innych, że zapomina o sobie. Potrafi pracować do upadłego, aż jej organizm w końcu zmusza ją do odpoczynku — chorobą, przeziębieniem, bólem mięśni. Wtedy musi na chwilę zostać w obozie, choć z trudem znosi bezczynność. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech Pietruszki jest jej gadatliwość. Gdy ty milczysz, ona mówi! Uwielbia rozmawiać, prowadzić długie, żywe dyskusje, dzielić się myślami i słuchać cudzych historii. Nigdy nie dyskredytuje rozmówcy. Wręcz przeciwnie — daje przestrzeń, zachęca, byś też mógł się wypowiedzieć. A gdy przyjdzie twoja kolej, potrafi zamknąć pyszczek i słuchać z pełnym zaangażowaniem.

MORALNOŚĆ

Kotka dorosła, ale jej moralność pozostała niemal niezmienna. Wciąż kieruje się zasadą, by nie skrzywdzić nikogo bez wyraźnego powodu. Głęboko brzydzi się wojną oraz celowym wyrządzaniem krzywdy innym — zwłaszcza wtedy, gdy wynika to z egoizmu lub chciwości. W obronie klanu lub rodziny byłaby w stanie podnieść pazury, a nawet zabić, lecz zrobiłaby to wyłącznie w ostateczności. Darzy ogromnym szacunkiem starszyznę. Chętnie im pomaga — sprzątanie ich posłań czy przynoszenie jedzenia nie jest dla niej obowiązkiem, a zaszczytem. Kociaki to dla niej prawdziwy skarb. Często przymyka oko na ich figle i psoty. W każdej małej, rozbrykanej duszy widzi przyszłość klanu. Lojalność wobec rodzinnego klanu płynie w jej krwi, lecz nie zamyka się na innych. Jeśli samotnik, kot spoza klanu czy nawet wróg potrzebuje pomocy — potrafi wyciągnąć pomocną łapę. Wiara w Klan Gwiazd płonie w niej cicho, subtelnie. Nie obnosi się z nią, nie głosi wielkich kazań. Modli się w ciszy, wierząc, że po śmierci dołączy do przodków na niebie. Kocha ich, szanuje i rozumie, że to dzięki nim losy klanów toczą się dalej. Ale jednocześnie nie idealizuje ich. Niektóre zasady Gwiezdnych Wojowników uważa za surowe, a nawet nierozsądne — i jedną z nich łamie świadomie. Pod wpływem swoich adopcyjnych córek zaczęła darzyć ptaki szczególną troską. Z miłością obserwuje ich lot, śpiew i kruche sylwetki. Przestała na nie polować. Teraz je chroni, z cichą nadzieją, że jeśli Klan Gwiazd nie przyjmie jej duszy, odrodzi się jako jedno z tych pięknych, wolnych stworzeń.

CIEKAWOSTKI

⸰ Kolekcjonuje pióra, kwiaty, kamienie, martwe motyle i żuki. Wszystko starannie układa na posłaniu lub w tajnych kryjówkach. Uwielbia obdarowywać bliskich i przyjaciół najcenniejszymi okazami ze swojej kolekcji.
⸰ Nie zostałaby medyczką, ale zioła, przepowiednie i medycyna interesują ją jako hobby.
⸰ Chce wyszkolić przynajmniej czworo uczniów, zanim odejdzie do starszyzny.
⸰ Mimo że nigdy nie próbowała krabów, nie zamierza ich jeść — sam widok ich mięsa ją obrzydza.
⸰ Drzewa traktuje jak drugi dom. Mogłaby spędzić całe życie w ich gałęziach.
⸰ Jak na kota, lubi wodę — chętnie pluska się w płytkich stawach i rzeczkach. Nie boi się deszczu, wręcz go uwielbia.
⸰ Jej węch jest niezawodny, ale istnieje jedna woń, którą wyczuje natychmiast, niezależnie od pogody — to zapach psów
⸰ Jej ulubione kolory to żółty, zielony, pomarańczowy i biały.
⸰ Uwielbia nagietki i niezapominajki; bliskie jej sercu są także jagody jałowca.
⸰ Na widok sójek, drozdów, kaczek, bocianów czy saren jej serce bije szybciej — kocha te zwierzęta.
⸰ W głębi duszy boi się, że adoptując swoje córki, odebrała je ich biologicznym rodzicom, i że pewnego dnia wrócą, a ona będzie musiała się z nimi rozstać.
⸰ Ma słabość do wysokich kotek, zwłaszcza tych o rudym futrze.
⸰ Voice claim - https://www.youtube.com/watch?v=v4gBqDmvSC0

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: IV

Poziom wojownika: VI

Słabe strony: 

Ufność – kotka zdecydowanie zbyt łatwo ufa innym, nawet obcym. Może to sprawić, że nie raz zostanie zdradzona, wykorzystana lub wpadnie w pułapkę.
Walka na otwartych przestrzeniach – nie radzi sobie w starciach na terenach pozbawionych drzew czy choćby większych kamieni.
Słaby zgryz – mimo że jej łapy i pazury są śmiercionośne, kły już nie. Potrafi zabić mysz, ale jej szczęka jest zbyt słaba, by szybko przegryźć skórę kota.
Pracoholizm – pracowitość jest jej mocną stroną, ale zarazem wadą. Kotka często się przemęcza i doprowadza do wyczerpania.

Mocne strony:

Pracowitość – chętnie pomaga każdemu, zgłasza się do każdej pracy i wykonuje ją na czas, możliwie najdokładniej.
Polowanie – to jej najmocniejsza strona. Każde wyjście na łowy kończy się sukcesem — rzadko coś umyka jej z łap.
Walka w lasach – gdy może odbijać się od drzew i skał oraz wykorzystać leśną ściółkę, staje się wyjątkowo niebezpieczną przeciwniczką.
Szybkość – choć nie należy do Klanu Burzy, potrafi biegać bardzo szybko i wytrwale, z gracją omijając przeszkody.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Bławatkowy Wschód [*] (nigdy nie zapomni swojego ojca, mimo że ich relacja nie była głęboka. Nadal go kochała. Odwiedza jego grób przynajmniej raz na siedem wschodów.)

Matka - Chaber (niemal całkowicie zapomniała o swojej biologicznej matce, której nigdy nie poznała. Dziś Chaber pozostaje dla niej jedynie postacią z opowieści ojca.)

Rodzeństwo - Mroźny Wicher (relacja tej dwójki jest skomplikowana. Pietruszka kocha swojego brata, a on ją. Choć rzadko rozmawiają, zawsze mogą na siebie liczyć i są dla siebie oparciem.)

Partner - Wieczne Zaćmienie (co tu dużo mówić — Pietruszka kocha ją całym sercem! Jednocześnie bardzo boli ją fakt, że muszą ukrywać swój związek. Kocha kotkę i zrobiłaby dla niej wszystko. Wszystko.)

Potomstwo - Adoptowane: Gołębia Łapa (lekko martwi się o córkę. Kocha ją i troszczy się o nią jak o szklane naczynie. Ma nadzieję, że kotka z czasem rozwinie skrzydła.),
Kukułcza Łapa (jest zaskoczona, jak inteligentna na swój wiek jest ta kotka. Liczy jednak, że Kukułka odważy się po prostu być dzieckiem. Kocha ją i wierzy, że wyrośnie na silnego kota.),
Przepiórcza Łapa (uwielbia energię Przepiórki. Czasami trzeba ją powstrzymywać, ale to właśnie ona najbardziej przypomina Pietruszkę. Wojowniczka nieco martwi się o oczy córki, jednak wierzy, że jej siła i żywiołowość pozwolą jej wyrosnąć na potężną kotkę.)

INNE

Miedziany Kieł (Była mentorka Pietruszki, z którą często wychodzi na ciche patrole. Uwielbia szylkretkę i chętnie spędza z nią czas — jest dla niej niczym ciocia.)
Melodyjny Trel [*] (Tęskni za nią każdego dnia. Kochała ją i żałuje, że nigdy nie mogła jej powiedzieć, jak bardzo była dla niej jak matka. Wierzy, że jeszcze się spotkają w Klanie Gwiazd.) Promieniste Słońce (Jeden z bliskich przyjaciół Pietruszki. Zna go od czasów, gdy byli uczniami, i od tamtej pory są dobrymi przyjaciółmi.)
Mysi Postrach (Kocur jest dla niej jak brat. Uwielbia się z nim droczyć i spędzać razem czas na figlach. Kocha go i zawsze będzie się o niego troszczyć.)
Gąsienicowy Ogryzek (Kolejny brat! Pietruszka kocha go i zawsze jest gotowa mu pomóc, bez względu na sytuację.)
Postrzępiony Mróz (Siostrzyczka, którą Pietruszka kocha całym sercem. Uwielbia spędzać z nią każdą chwilę — nawet cichy moment rozmowy czy wspólnego milczenia sprawia jej ogromną przyjemność.)
Półślepy Świstak (Pietruszka uwielbia tę kotkę i darzy ją ogromnym szacunkiem, zwłaszcza za jej pracę. Uważa, że jej imię jest okrutne, choć nigdy jej tego nie powiedziała. Chętnie odwiedza żłobek i spędza z nią czas na pogawędkach.)
Barszczowa Łodyga (Znajomy z innego klanu. Pietruszka lubi tego kocura i chętnie wymienia z nim kilka słów podczas zgromadzeń czy na granicach.)
Pożarowa Łapa (Jak dotąd jedyny kot, którego Pietruszka szczerze nienawidzi — za to, że zaatakowała jej ukochaną, oraz za swój sposób bycia i obraźliwe odzywki. Zawsze ma nadzieję, że nie spotka jej ani na granicy, ani podczas zgromadzenia.)
Jagienka (Jedyna z samotniczek, do której Pietruszka poczuła sympatię, chętnie przychodzi spędzać z nią czas.)
Pokrzywowe Zarośla (Skrywa głęboko urazę do jeno. Oskarża je o śmierć Melodyjnego Trelu, unika je i często rzuca jenu pogardliwe spojrzenia.)

SZKOLENIE

Mentor - Melodyjny Trel, Miedziany Kieł

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - Gąsienicowy Ogryzek

HISTORIA

Pietruszka urodziła się poza Klanem Klifu (23.07.2024). Jej matką była Chaber, czarno-biała samotniczka, która od razu po urodzeniu dwójki kociąt zostawiła je, by znalazł je ich ojciec. Bławatkowy Wschód, karmiciel Klanu Klifu, kochał samotniczkę i namawiał ją do dołączenia do klanu. Jednak ona zawsze odmawiała, aż w końcu zostawiła go samego z dwójką kociąt. Kocur zabrał kilkugodzinne młode do klanu za wodospadem. Pietruszka, czekoladowa dziko pręgowana z bielą kotka, miała również brata – liliowego kocurka o imieniu Mrozek.
Pietruszka dołączyła do Klanu Klifu za panowania Srokoszowej Gwiazdy. Czekoladowa koteczka szybko dorastała. Pomimo dziecięcej radości, nie udało jej się znaleźć żadnych przyjaciół na dłużej niż jedną zabawę w żłobku. Często zastanawiała się nad losem swojej matki, gdzie była i dlaczego nie było jej nigdzie w klanie.
Po ukończeniu sześciu księżyców została mianowana uczennicą wojownika. Na jej mentorkę została wybrana młoda szylkretowa wojowniczka. To właśnie Melodyjny Trel zetknęła się nosem z Pietruszkową Łapą (04.09.2024).
Świeżo upieczona uczennica nie miała niestety dużo czasu na naukę. Po kilku wprowadzających treningach złapała ją choroba, która zabrała jej dużo czasu szkolenia. Na szczęście, po wyzdrowieniu zabrała się ostro do pracy! Nauczyła się nowych umiejętności niezbędnych dla kotów Klanu Klifu oraz umocniła więzi z mentorką. Melodyjny Trels stała się dla niej jak ciocia, a może nawet matka. Zapoznała się również z innymi członkami klanu. Niestety, z powodu choroby jej szkolenie zostanie przedłużone. Pomimo długiego szkolenia czekoladowa kotka nie tylko niczego nie straciła, ale wręcz zyskała wiele! Jej umiejętności wzniosły się ponad przeciętny poziom typowego kota z klanu. Można powiedzieć, że podniosła swoje zdolności na nowy, imponujący poziom. Relacje z Zaćmioną Łapą i Melodyjnym Trelem rozwijały się w szybkim tempie, umacniając się z każdym księżycem. W tym czasie kotka poznała także kota, którego przez wiele księżyców darzyła szczerą niechęcią. Jej mentorka, Melodyjny Trel, poznała kocura, z którym po pewnym czasie zaszła w ciążę! Czekoladowa przyjęła tę wiadomość z radością i ani przez chwilę nie miała tego za złe swojej mentorce. Kiedy Melodyjny Trel odeszła na czas opieki nad młodymi, jej miejsce zajęła Miedziany Kieł – ciemna szylkretowa kotka, z którą Pietruszkowa Łapa szybko znalazła wspólny język. Choć więź z nową mentorką nie była tak głęboka jak ta z Melodyjnym Trelem, okazała się trwała i pełna szacunku. Tuż przed ceremonią ukończenia szkolenia Melodyjny Trel urodziła dwa kociaki – kotkę Strzępkę i kocurka Gąsienniczka. Pietruszkowa Łapa od razu zapałała do nich miłością i chętnie spędzała z nimi czas. Wreszcie nadszedł wielki dzień – Pietruszkowa Łapa zdała ostateczny test z wyróżnieniem! Ceremonia odbyła się (24.12.2024), a kotka otrzymała nowe imię – Pietruszkowa Błyskawica. Imię to na pierwszy rzut oka mogło wydawać się żartobliwe, ponieważ w czasie treningów nie zawsze była szybka. Jednak symbolizowało ono coś znacznie głębszego – jej nagły, piorunujący rozwój umiejętności. W walce i polowaniu osiągnęła mistrzowski poziom, a także stała się jedną z najszybszych kotek w klanie, dorównującą zwinnością nawet kotom z Klanu Burzy! Pietruszkowa Błyskawica i Zaćmiona Łapa, po wielu wspólnych księżycach, postanowiły zostać parą. Ukrytą — niewidzialną dla oczu żyjących kotów. Ich miłość była dostrzegalna jedynie dla Klanu Gwiazd. Choć łamały zasady, były bardzo szczęśliwe. Dla Klanu Klifu nastały ciężkie czasy. Srokoszowa Gwiazda zmarł, a jego zastępca, Przyczajona Kania, opuścił klan — wcześniej mianując Liściasty Wir swoją następczynią. Kotka przyjęła imię Liściasta Gwiazda, a na swojego zastępcę wybrała… własnego syna — Judaszcowcowy Pocałunek. W tym samym czasie życie Pietruszki również zaczęło gwałtownie przyspieszać. Jej ojciec wyznał jej prawdę o matce i ich wspólnej historii. Dla kotki był to szok — przyjęła go zarówno dobrze, jak i źle. A zaraz potem dostała ucznia! Dzieci Melodyjnego Trelu — Strzępek i Gąsieniczek — zostały uczniami, przyjmując imiona Postrzępiona Łapa i Gąsienicza Łapa. To właśnie kocurek, Gąsienicza Łapa, został uczniem Pietruszki. Był to dla niej zaskakujący, ale radosny moment. Czas mijał szybko. Pory roku zmieniały się, koty odchodziły i przychodziły na świat. Niestety, ojciec Pietruszki został zamordowany. Był to ogromny cios, który jednak zbliżył ją do brata. W międzyczasie jej ukochana została pełnoprawną medyczką i przyjęła nowe imię — Wieczne Zaćmienie. Ich miłość wciąż była silna i nie osłabła ani na chwilę. Z każdym dniem Pietruszka coraz bardziej pragnęła stworzyć z nią prawdziwą rodzinę. Pragnęła przestać się ukrywać… i mieć potomstwo. Może nie własne, ale adoptowane — i nadal kochane. Modliła się do przodków. Może i było to egoistyczne… ale jej modlitwy zostały wysłuchane. Znalazła trójkę kociąt: Gołąbka, Kukułkę i Przepiórkę. Od razu je pokochała, zaadoptowała i zaczęła traktować jak własne córki. Zaćmienie również zaangażowała się w ich wychowanie — mniej otwarcie, bardziej dyskretnie, ale nadal wspólnie mogły otoczyć je miłością i opieką. A jakby wesołych wieści było mało, Gąsienicza Łapa i Postrzępiona Łapa zostali mianowani wojownikami! Odtąd znani byli jako Gąsienicowy Ogryzek i Postrzępiony Mróz. Pietruszka była z nich bardzo dumna. Niestety, nad terenami Klanu Klifu zaczęły gromadzić się ciemne chmury. Ktoś podkradał zwierzynę. Sprawę intruzów należało szybko rozwiązać. Czy to rodzice adoptowanych córek Pietruszki? A może ktoś zupełnie obcy? Pietruszka postanowiła się tego dowiedzieć. Niestety, nie zdążyła odnaleźć mordercy, zanim pożegnała jednego z najważniejszych kotów swojego życia. Melodyjny Trel, po zerwaniu z niewdzięcznymi Pokrzywowymi Zaroślami, które od dłuższego czasu nie miały dla niej czasu, zmarła. Kocica bliska sercu Pietruszki odeszła we śnie – spokojnie, bez bólu. Przynajmniej taką nadzieję miała czekoladowa. Dla Pietruszki był to szok, po którym długo nie mogła się podnieść. Najgorsze było to, że nie zdążyła powiedzieć jej, że była dla niej jak matka – i że kochała ją całą duszą.