BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 16 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

17 lipca 2014

GĄSIORKOWA ŁATA

Autor grafiki: piankacz
OGÓLNE
GĄSIORKOWA ŁATA
*Poprzednie imiona: Gąsiorek > Gąsiorkowa Łapa
Płeć: Kotka
Orientacja: Bi
Przynależność: Samotnik > Klan Klifu
Ranga: Starsza

- - - -

Właściciel: Postać NPC (autor: PIKI/Dayox/Caelio)
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Mimo upływu księżyców zielone ślepia wciąż są pełne ciepła. Łaciata kotka o wyjątkowym futrze rzuca się w oczy na tle reszty Klifiaków. Jej długie łapki częściowo zapobiegają brudzeniu się kręconego futra, które już teraz jest trudne do czyszczenia.
Cechy szczególne - kręcone futro (selkrik rex)
Kolor sierści - czarny dymny szylkret bicolor
Długość sierści - długa
Kolor oczu - zielony
Problemy zdrowotne - ///

CHARAKTER

Gąsiorek to klanowa babcia. Zawsze otwarta na innych i skora do pomocy. Bywa nadmiernie troskliwa, często upewniając się, czy z jej bliskimi jest wszystko w porządku i . Dla każdego kota, zarówno znajomego, jak i obcego, ma wielkie pokłady ciepła. Pogodna, uśmiechnięta a uprzejma. Bije od niej dobroć, którą chętnie się dzieli z każdym kto tego potrzebuje. Chętnie opowiada historie ze swojego życia i powtarza te, które zostały jej opowiedziane, ale jest także znakomitym słuchaczem – angażuje się w rozmowy i potrafi empatyzować z trudnymi przeżyciami innych. Stara się doradzać jedynie pytana o zdanie i w razie możliwości nie wciskać nosa w nie swoje sprawy, ale zdarza się jej być nadopiekuńczą. Bywa troszkę roztrzepana i zapominalska, ale ze względu na wiek można jej to wybaczyć.

MORALNOŚĆ

Z Gąsiorek jest dobra istota, sama nawet muchy by nie skrzywdziła. Kotka jednak łatwo ulega wpływom innych i w przypadku gdyby któryś autorytet kazał jej postąpić niemoralnie, prawdopodobnie nie miałaby w sobie siły, by się mu postawić. 

CIEKAWOSTKI

Przez ciężkie przeżycia z przeszłości co noc ma duży problem z zapadaniem w sen, rozluźnienie się wymaga od niej sporego wysiłku. 

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: ///
Słabe strony: naiwność, lekkomyślność, boi się przemocy, nie radzi sobie w stresujących sytuacjach
Mocne strony: urok osobisty, zwinność, pogoda ducha, dobrze tropi

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Paciu
Matka - Babinka
Rodzeństwo - Okruszek, Kłębuszek, Faworek, Sikorek
Partner - Srokoszowa Gwiazda (wielu uważa, że kocur na nią nie zasługuje i pewnie mają rację. Ich początki nie należały do prostych i wciąż zdarzają im się różne problemy, a mimo to Gąsiorek bardzo kocha kocura i wie, że on ją też)
Potomstwo - Bijąca Północ, Rozczarowany Pysk, Kopciuszek [*], Pomocny Wróbelek, Spopielona Łapa [*] (bardzo ich kocha i bywa nadopiekuńcza, po stracie trójki z nich o pozostałych martwi się aż za bardzo)

INNE


SZKOLENIE

Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - ///
HISTORIA

Gąsiorek urodziła się w raz z rodzeństwem w szopie, pomimo trudów matki w ich wychowaniu nie za bardzo docierało do niej ich trudna sytuacja życiowa. Dla niej przecież było idealnie, ciepły dach nad głową, rodzeństwo do zabawy oraz kochająca mama. Kotka opowiadała im przeróżne historie, plemienne jak i te pochodzące z leśnych klanów. Gąsiorek uwielbiała słuchać jej opowieści. Wszystko zmieniło się jednej nocy. Szopa została zburzona, a jej rodzina wyłapana przez dwunożnych. Z dość dobrych warunków trafiła na ulicę pełną wygłodniałych kotów. Życie na ulicy było każdego dnia walką, której delikatna psychika Gąsiorek nie potrafiła stawić czoła. Dzięki swojemu urokowi początkowo dawała sobie radę - słodkie oczka sprawiały, że Dwunożni czasem rzucili jej resztki. Lecz szybko inni zaczęli z tego korzystać. Niezbyt mądra kotka wdawała się w dziwne układy, nabierając się na naiwne historie i zostawała wykorzystywana, kończąc bez niczego. Życie w ciągłym stresie i lęku odbiło na niej swe piętno. Zaczęła słyszeć głosy. Głosy, które obiecywały jej pomoc i lepsze życie w lesie. Nie widząc innej nadziei uległa im. W końcu uciekła, w stronę lasu i pól licząc na lepszy los. Nie umiała zbytnio polować. Kradła zakopaną zwierzynę lub czasem wykorzystywała swój urok by zmiękczyć czyjeś serce. Aż trafiła na lidera Klanu Klifu.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)