Od ostatniego spotkania się ze Świetlistą minęło już wiele księżyców, ale kotka nadal odświeżała sobie to wspomnienie, sama nie wiedząc dlaczego. Czy, dlatego że przejmuje się ciągle tym biało-czarnym kocurem? (mało prawdopodobne, ale nigdy nie wiadomo). Czy z powodu Świetlistej, która była naprawdę bardzo ciekawym kotem? Zresztą nieważne. Nocna po prostu bardzo lubiła wspominać tamto wydarzenie (w którym o mało nie straciła życia. Alee... kto by na to zwracał uwagę?). Kochana rodzinka jakoś specjalnie nie zwracała uwagi na to, że Nocna jest trochę bardziej roztrzepana niż zwykle. Tata tylko kilka razy ją jeszcze wypytywał o bolącą łapę, ale widząc żwawo skaczącą po drzewach kotkę, szybko się uspokoił. Ku zdziwieniu jej samej nikt się nie dowiedział o "przygodzie", a ona nie dostała kary. Bez problemu, więc buszowała znowu w koronach drzew za... właściwie wszystkim, co się ruszało i było jadalne (choć było parę wyjątków).
Dzisiaj akurat poszłam polować nie daleko Wielkiego Drzewa. Skakałam właśnie po gałęziach za jakimś wyjątkowo zwinnym, rudym zwierzątkiem, kiedy kątem oka zobaczyłam znajomą białą rudo-burą plamę na ziemi. Przyśpieszyłam i złapałam mocno wiewiórkę za kark i pobiegłam dalej przed siebie. Gdy byłam już przy ostatnim drzewie na granicy potoku, nie wiele myśląc, (a właściwie to wcale) ze szczęśliwym piskiem, wskoczyłam do wody tuż obok wojowniczki, dbając o to, by odpowiednia ilość wody na nią chlusnęła. Zadowolona z efektu wynurzyłam się z wody i z uśmiechem spróbowałam się przywitać. Jednak za taką niespodziankę trzeba zapłacić. Milion małych kropelek poleciało w moją stronę i ledwo zdążyłam od nich odskoczyć. Drugiej salwy jednak nie udało mi się wyminąć. Już szykowałam się do kontrataku, gdy nagle coś rudego wyskoczyło z wody w stronę burzowiczki. (Lekcja na przyszłość: zawsze trzeba się upewnić, że piszczka jest na pewno martwa). Mokre zwierzątko chyba na wpół żywe z raną na karku wskoczyło na pysk oszołomionej kotki, wdrapała się jej na plecy i szybko pognało w stronę terenów Klanu Klifu.
- Uciekła - stwierdziłam oczywisty fakt, patrząc na rudą kitę, która zniknęła pomiędzy drzewami.
- Co to było? - spytała szylkretka. Była cała spięta i patrzyła na mnie wielkimi oczami, jakbym była jakimś czarownikiem. Słysząc to, szeroko się uśmiechnęłam i odpowiedziałam z miną znawcy.
- Tak to się kończy, kiedy próbuje się mnie ochlapać. (tu zrobiłam budującą napięcie pauzę) Zostaje się zaatakowanym przez wiewiórki morskie i... i - rozejrzałam się dookoła, próbując znaleźć jakiś innych wymyślonych obrońców. Po dłuższej chwili takiego i-ania wpadłam na pomysł - i latające zające.
Widząc minę, jaką zrobiła moja rozmówczyni, po moim oświadczeniu już nie wytrzymałam i zaczęłam dusić się ze śmiechu. Na ziemię przywróciła mnie dopiero lodowata woda.
- A gdzie twoja niesamowita armia latających królików? - kpiąco odezwała się Świetlista.
- To są latające zające! - odezwałam się święcie oburzona niczym dwuksiężycowy kociak, rozchlapując wodę dookoła. Ta delikwentka słono zapłaci za obrażenie mojej puchatej straży przybocznej >:).
<Świetlisty Potoku?>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz