Czereśnia spojrzała zaciekawiona na nową poznaną kotkę. Nie spodziewała się tego, że już pierwszego dnia, gdy zostawi dzieciaki swoje pod opieką innych kotów spotka na spacerze obcego sobie kota. Ale postanowiła porozmawiać z tą kotką, lekko ją interesowała no i według Czereśni powinno się mieć dobre kontakty z leśnymi klanami.
— Masz rację. Nie jestem stąd. Pochodzę z Klanu Lisa.
— Lisa? Co to za klan? Nie znam żadnego takiego.
— Nasz klan jest mały i nieznany, ale jeszcze wy leśne koty poznacie nas! — oznajmiła Czereśnia z zapałem, w końcu Jaś na pewno zrobi coś, by nie siedzieli wciąż w tej stodole, przynajmniej na tą chwilę córka Srebra tak myślała.
— Och w takim razie nie mogę się doczekać! Ale jeśli tylko coś zrobicie mojemu klanowi to pożałujecie — stwierdziła bojowo uczennica Klanu Burzy.
— Nie mamy zamiaru atakować innych klanów. Rozlew krwi nie jest potrzebny.
— Och to świetnie! — uśmiechnęła się młodsza z kotek, która Czereśni przypominała strasznie Ważkę lub ją samą za młodu. — W ogóle jak się nazywasz?
— Jestem Czereśnia — Czarno-biała uśmiechnęła się delikatnie.
— Czereśnia i?
— I? Och...Nie my nie mamy w lisie takiego dziwnego zwyczaju, by zmieniać co jakiś czas imię ma dłuższe, to trochę bez sensu...— mruknęła starsza kotka, lekko rozbawiona widząc zdziwiony wzrok Błękitnej Łapy.
— Niesamowite!
— Może i tak. Jak dla mnie to normalne — zaśmiała się cicho Czereśnia. — W ogóle jak ty się nazywasz? Bo wiesz wypada się przedstawić jak już moje imię znasz i wiesz skąd przychodzę.
— Jestem Błękitna Łapa i...— Cętkowana zaczęła się przedstawiać, ale obie kotki usłyszały wołanie Złotej Melodii.
— Miło mi cię poznać Błękit, ale słyszę, że już cię wołają. Na mnie też już pora, może do zobaczenia — Czereśnia się uśmiechnęła i zniknęła za drzewami, zostawiając młodszą z kotek.
~*~
Minęło kilka księżyców, a w życiu Czereśni dużo się zmieniło tak samo jak sama kotka. Śmierć Jasia, Ważki i zniknięcie Księżyca spowodowały, że czarno-biała już nie przypominała nawet cienia dawniej siebie jak po śmieci Lavika. Nie, teraz już zupełnie nie przypominała dawnej Czereśni, zamknęła się w sobie, skupiając się na tym, by ułożyć jakoś klan, a odzywała się tylko gdy ktoś ją o coś pytał. Gdy tego nie robiła to znikała z stodoły, idąc w las i szukając swojego syna. Wierzyła, że on żyje i w końcu go znajdzie jak Srebrnego. Dlatego pewnego razu gdy poczuła zapach jakiegoś kota od razu tam pobiegła, może ten kot wie gdzie Księżyc się podziewa. Gdy wyszła za drzew ujrzała tą kotkę, którą spotkała kilka księżyców temu, gdy wszystko było proste.
— Ach to ty Błękitna Łapo. Witaj...
<Błękitna Łapo?>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.
W Klanie Wilka
Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz