- Cześć, jak się masz? - Usłyszałam, jak kolorowa plama do mnie mówi. Nie odpowiedziałam. W sumie trudno oczekiwać od kilkudniowego kocięcia, który dopiero co widzi innej reakcji. Nic nie rozumiejąc, po prostu nadal patrzyłam na szarą plamę wielkimi niebieskimi oczyma, wyłapując coraz więcej szczegółów. Gdy już obejrzałam w najmniejszych szczegółach, każdy włosek jej futra spróbowałam ją ogarnąć całą wzrokiem. Zdziwiona stwierdziła, że kotka czuje się niepewnie albo udawała. Spróbowałam rozejrzeć się dookoła, żeby znaleźć przyczynę zachowania kotki, ale przeszkodziła mi siostra, która jakimś cudem się do nas doczołgała i zaczęła tarmosić mój ogon. Niezdarnie próbowałam capnąć ją łapą, żeby się odczepiła. Ona jednak wykonała zręczny unik i nadal piszcząc, zachęcała do zabawy. Co miałam zrobić? Z małym uśmiechem na pyszczku dołączyłam do zabawy. Razem z Sosną turlałyśmy się po podłodze, a wszyscy dookoła, wysoko nad naszymi głowami wydawali ciche "ochy" i "achy". Nie przejmowałam się jednak tym bardziej skupiona na próbie złapania płowego ogonka.
*kilka księżyców później*
Jak codziennie wieczorem siedziałam przed wejściem do żłobka, obserwując obóz. Koty już przestały zwracać na mnie uwagę i dały sobie spokój z odgadnięciem moich myśli. Czułam się trochę, jakbym była fragmentem krajobrazu, ale nie przeszkadzało mi to szczególnie. Kiedy wojownicy przestają zwracać na ciebie uwagę, dają sobie o wiele więcej luzu i zaczynają mówić o wielu ciekawych sprawach. Dzisiaj jednak nie zajmowałam się podsłuchiwaniem ciekawych historii ani ucieczką przed zapaloną zabawiczką, moją siostrą. Prawie wszyscy wojownicy poszli na polowania lub treningi z uczniami i w obozie było naprawdę cicho, więc korzystając z tego, zaczęłam rozmyślać. O czym? O rzeczy, która z dnia na dzień coraz bardziej mnie gryzła. O tacie... lub drugiej mamie, choć tych pierwszych było chyba więcej.
Wracając do sedna sprawy, doszłam do wniosku, że mój drugi rodzic raczej nie należał do Klanu Burzy, bo wtedy raczej nie musiałby się ukrywać. Choć może gdyby był to np. Burzowe Serce? Nieee, szybko odrzuciłam tę myśl, on na pewno nie jest moim ojcem. Więc może... jakiś uczeń? Niee, niemożliwe. Po odrzuceniu wszystkich członków klanu przeszłam do samotników. Problem w tym, że prawie nic o nich nie wiem. Cicho westchnęłam. Jak ja mam znaleźć tatę, kiedy nic o nim nie wiem?
No... wiedziałam jedną rzecz i to niepewną. Nie jest burzowiczem. Jeszcze raz przebiegłam wzrokiem po całym obozie, zatrzymując go na niebieskim futerku, które właśnie wyłoniło się z wysokiej trawy odgradzającej obóz od reszty świata. Zaciekawiona podeszłam do Błękitnej Łapy i po chwili namysłu spytałam:
- Opowiesz mi o innych klanach i samotnikach?
< Błękitna Łapo? Przepraszam, że tak długo. Nie miałam żadnego pomysłu >
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz