- Ej, ej! co od razu tak agresywnie? - Wybełkotał Szkarłatny wciąż nieudolnie próbując się oswobodzić spod ciężaru obcej kotki.
- Jeszcze pytasz, dupku jeden? - Odwarczała mu prosto do ucha napastniczka - Wszedłeś na niewłaściwe tereny! To terytorium Klanu Burzy, nie Nocy!
- Wybacz, jestem nowy, chyba nie do końca znam jeszcze granice...
- Domyślam się - Kotka chyba nie miała zamiaru zejść ze Szkarłatnego, ani tym bardziej przestać mówić mu prostu do ucha.
- Słuchaj, może zrobimy tak: ty mnie puścisz, ja sobie pójdę, nauczę się dokładnie granic i zapomnimy o tej całej sprawie, co? - Mówiąc to szczerze spodziewał się tylko jednej odpowiedzi. I właśnie taką otrzymał.
- Chyba śnisz.
W tym momencie Szkarłatny wykonał jeden szybki ruch mający na celu zrzucenie z siebie napastniczki i szybką ucieczkę w siną dal. Jednak ruda kotka zdecydowanie nie chciała pozwolić mu zwiać. Ruchem równie szybkim jak ruch Szkarłatnego znów wbiła kły w jego biedne, poharatane już ucho. Jednak tym razem kocur nie pozwolił się powalić, tylko odwdzięczył się kotce i przewracając się na bok podrapał ją z całej siły w łapę. Korzystając z krótkiej okazji, że kotka na chwilę go puściła, skoczył na równe nogi.
- Tak oto sen stał się prawdą! - Rzucił za siebie i nie zważając na cieknącą mu z poharatanego ucha krew pobiegł pędem przed siebie.
Zatrzymał się dopiero, gdy nie mógł już złapać tchu. I wtedy usłyszał coś przez co wstrzymał oddech.
- Hej, słyszałeś? - odezwał się nieznajomy głos
- Ale co? - odpowiedział mu drugi
Przez chwilę panowało milczenie.
- Przez chwilę wydawało mi się, że słyszałem dyszenie...
Na osty i ciernie! - Szkarłatny miał ochotę walnąć łbem w drzewo. Co prawda wciąż nie pamiętał wszystkich kotów ze swojego klanu, jednak był pewien, że te dwa osobniki z pewnością do niego nie należały. - Naprawdę musiałem pobiec w złym kierunku!?
Szkarłatny, wciąż nie dowierzając w swojego ogromnego pecha, a raczej w swoją tragiczną orientację w terenie, wstał najciszej jak potrafił. Postanowił postawić wszystko na jedną kartę. Kartą tą była szybka ewakuacja. Ostrożnie wycofał się do tyłu i gdy myślał, że jest już poza zasięgiem słuchu tamtej dwójki znów rzucił się w ucieczkę.
- Tym razem mi się nie wydawało! Szybko! - Usłyszał za sobą, ale był w stanie jedynie jęczeć w myślach, pytając samego siebie dlaczego go to spotyka.
Jednak to nie był koniec. Po zaledwie kilkudziesięciu uderzeniach serca jego drogę zagrodził nie kto inny, jak ta sama, ruda kotka co wcześniej. Miała poharataną łapę i aż płonące z wściekłości oczy.
I wtedy Szkarłatny był już pewien. Był pewien, że zasługuje na miano kota o największym pechu w klanach. A raczej kota o najgorszej orientacji w terenie.
< Iskrzące Futro? Nie pogłębiaj jego pecha x'D>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.
W Klanie Wilka
Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz