BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Dla owocniaków nadszedł trudny okres. Wszystko zaczęło się od śmierci wiekowej szamanki Świergot i jej partnerki, zastępczyni Gruszki. Za nią pociągnęły się śmierci liderki, rozpacz i tęsknota, które pociągnęła za sobą najmłodszą medyczkę, by skończyć na wybuchu epidemii zielonego kaszlu. Zmarło wiele kotów, jeszcze więcej wciąż walczy z chorobą, a pora nagich drzew tylko potęguje kryzys. Jeden z patroli miał niesamowite szczęście – natrafił na grupę wędrownych uzdrowicieli. Natychmiast wyraziła ona chęć pomocy. Derwisz, Jaskier i Jeżogłówka zostali tymczasowo przyjęci w progi Owocowego Lasu. Zamieszkują Upadłą Gwiazdę i dzielą się z tubylcami ziołami, pomocą, jak i również ciekawą wiedzą.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Burzy!
(dwa wolne miejsca!)

Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)

Zmiana pory roku już 7 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

07 czerwca 2014

BODZISZKOWA ŁAPA

 

BODZISZKOWA ŁAPA

Poprzednie imiona: ///

Wiek: 16 księżyców

Płeć: Kotka

Klan: Klan Klifu

Ranga: Uczeń

Poziom medyczny: -;

Charakter: Jest jak delikatny kwiatuszek, którego płatków może pozbawić najmniejszy powiew wiatru. Było to dość oczywiste, że chudziutka Bodziszek, nie będzie przejawiała wielce, można rzec potężnych cech charakteru. Nic a nic nie wdała się w ojca, ba! Jest jego całkowitym przeciwieństwem. Jest bardzo delikatna, łatwo ją zranić, czy chociażby czymś urazić. Nie lubi wiele mówić, a jak już to robi to jąka się jak mało kto! Może to z nerwów, może to już wrodzona wada wymowy, nikt tego nie wie. Praktycznie cały czas, zdaje się wyglądać na przerażoną i gotową do ucieczki, co zlewa się z prawdą. Boi się nawet własnego cienia, czasem i oddechu kota, leżącego tuż obok niej. Najmniejszy szmer, który przez przypadek zabrzmiałby gdzieś za jej plecami mógłby przyprawić ją o mały zawal serca, bądź nawet płacz. Oj tak, młodą liliową koteczkę bardzo łatwo przyprawić o płacz. Czy to przez drobnostkę, czy to obelgę a nawet przez jej własny błąd czy myśli. Nie lubi konfliktów, praktycznie stara się ich cały czas unikać, przez co może wplątywać się w różne nieprzyjemne sytuacje, przez to, że zwyczajnie woli przytaknąć, niżeli wszcząć bójkę słowną. Co może czynić z niej bardzo łatwy cel. Nie potrafi odmawiać! Takie sytuacje najczęściej kończą się u niej wyrzutami sumienia a w najgorszym wypadu - płaczem. W każdym razie, niebieskooka jest dość cichą, strachliwą i emocjonalną kotką, nie lubiącą przemocy i kłótni, która może się zgodzić na wszystko, tylko by nie musieć się kłócić. 

Wygląd: 

  • Ogólny opis - Kto by się spodziewał, że po tak masywnym ojcu, może na świat przyjść taka kruszynka, jaką okazała się Bodziszek? Już jako kocię, tuż po swoim narodzeniu nie wyglądała najlepiej. Była najmniejsza, do tego urodzona jako ostatnia, co mogło zwiastować tylko jedno - tak, Bodziszek zdecydowanie należy do tych chorowitych i marnych z wyglądu kociąt. To jednak nie ujmuje jej uroku! Posiada futerko koloru liliowego, a pod lewym okiem oraz na lewym boku spoczywają dwie, kremowe plamki. Ma ciemniejsze, liliowe bądź kremowe, cętkowane pręgowanie a na nosku, pyszczku, szyi oraz trzech łapach białe znaczenia, zajmujące dość pokaźną powierzchnie jej małego ciałka. Jak już wcześniej wspomniano, córka Barana jest drobna i delikatna. Ma długie, szczupłe łapy co mimo mizernej aparycji, pozwoliło jej na zostanie jednym z wyższych kociąt w miocie. Innymi, dość ważnymi cechami charakterystycznymi oprócz dwóch kremowych plamek na jej prawie że jednolicie liliowym futrze są - oklapłe uszka i brak ogona. Czy ktoś jej go odgryzł? Brednie! Urodziła się już z takim krótkim, nieznacznie zaokrąglonym kikutem. Sam pyszczek, gdzie owe uszka się znajdują jest delikatnie zaokrąglony, a w miejscach kości policzkowych wyraźnie zarysowany.

  • Kolor sierści - liliowy szylkret calico 

  • Długość sierści - krótka

  • Kolor oczu - niebieski

Rodzina: 

  • Ojciec - [BIOLOGICZNY] Barania Łapa, [PRZYBRANY] Kozia Nóżka 

  • Matka - Śnieżny Sopel

  • Rodzeństwo - Barwinek,  [Z INNEGO OJCA] - Jaśmin, Perła

  • Partner - brak

  • Potomstwo - brak

Mentor: Liliowa Sadzawka

Uczniowie: 

  • dawni - ///

  • obecny - ///

Historia: Urodziła się... i w nieciekawej sytuacji i przez nieciekawą sytuacje. Jako, że jej ojcem okazał się Barani Łeb, historia jej spłodzenia na pewno nie może zaliczyć się do tych kolorowych i zakrapianych wielka miłością. Bodziszek bowiem jest owocem szantażu, którego dokonał Barani Łeb na Śnieżnym Soplu. I tak oto na świat przyszła nie tylko nasza kruszynka, ale i również jej rodzeństwo. Gdzie? Oczywiście, że w Klanie Wilka! O tym, że jej rodzice pochodzą z zupełnie innego klanu, na ten moment dowiedzieć się nie może. Bo jak? 

Punkty umiejętności: 

  • siła - ///

  • szybkość - ///

  • zwinność - /// 

  • skok - ///

Upomnienia: 0/3

Właściciel: Pieszczoch_ (howrse) stacja10 (howrse zastępcze na czas bana) maja.kamrowska@gmail.com
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)