BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

po wygranej bitwie z wrogą grupą włóczęgów, wszyscy wojownicy świętują. Klan Nocy zyskał nowy, atrakcyjny kawałek terenu, a także wziął na jeńców dwie kotki - Wężynę, która niedługo później urodziła piątkę kociąt, Zorzę, a także Świteziankową Łapę - domniemaną ofiarę samotników.
W czasie, gdy Wężyna i jej piątka szkrabów pustoszy żłobek, a Zorza czeka na swój wyrok uwięziona na jednej z małych wysepek, Spieniona Gwiazda zarządza rozpoczęcie eksplorowania nowo podbitych terenów, z zamiarem odkrycia ich wszystkich, nawet tych najgroźniejszych, tajemnic.

W Klanie Wilka

Klan Wilka przechodzi przez burzliwy okres. Po niespodziewanej śmierci Sosnowej Gwiazdy i Jadowitej Żmii, na przywódcę wybrany został Nikły Brzask, wyznaczony łapą samych przodków. Wprowadził zasadę na mocy której mistrzowie otrzymali zdanie w podejmowaniu ważnych klanowych decyzji, a także ukarał dwie kotki za przyniesienie wstydu na zgromadzeniu. Prędko okazało się, że wilczaki napotkał jeszcze jeden problem – w legowisku starszych wybuchła epidemia łzawego kaszlu, pociągająca do grobu wszystkich jego lokatorów oraz Zabielone Spojrzenie, wojowniczkę, która w ramach kary się nimi zajmowała. Nową kapłanką w kulcie po awansie Makowego Nowiu została Zalotna Krasopani, lecz to nie koniec zmian. Jeden z patrolów odnalazł zaginioną Głupią Łapę, niedoszłą ofiarę zmarłej liderki i Żmii, co jednak dla większości klanu pozostaje tajemnicą. Do czasu podjęcia ostatecznej decyzji uczennica przebywa w kolczastym krzewie, pilnowana przez ciernie i Sowi Zmierzch.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 23 czerwca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

10 maja 2024

Od Mniszka do Pochmurnego Płomienia

Księżyc błyszczał na tle ciemnej nocy, mała mżawka opatuliła wszystkie wzniesienia i pagórki wokół. Małe lśniące świetliki oświetlały obóz, wyglądało to, jakby było wysokie słońce. Świetlik wleciał do żłobka, irytując przy tym mnie, jednak mało mnie to interesowało. Ciągle bujałem w obłokach, śniłem o niebieskich migdałach, lecz coś cichego wybudziło mnie z tego magicznego świata. Zmrużyłem oczy i postanowiłem znowu wrócić na moje posłanie z mchu i odpoczywać aż do dnia.

***

- Już dzień? - powiedziałem na głos z zażenowaniem. Prędko wstałem na równe łapy i ominąłem moje siostry, by ich nie budzić. Usiadłem na dość sporym wilgotnym kamieniu, moje łapy przy tej skale wyglądały jak galareta! Ciągle się ślizgały, a to było irytujące…
Z nudów zwinąłem się w kłębek, na zewnątrz też nie jest tak fajnie, jakby się wydawało!
Nagle obok kamienia poruszyła się kolorowa plama, która zwinnie usiadła na kwiatku. Widząc motyla, jak jakiś bezmózgi kociak ruszyłem w jego kierunku, miałem już wysunięte pazury i plan działania. Zwinnie podkradłem się do owada i skoczyłem w jego kierunku, jednak ten odleciał.
- Uh! Wracaj tu owadzie! - powiedziałem wściekły. Biegnąc nie widziałem rzeczy wokół i nagle zatrzymałem się na puszystym ogonie. Pochmurny Płomień! Niewiele o nim wiedziałem no oprócz tego, że Jastrząb ciągle o nim gada w żłobku, że jest taki wspaniały! Sam nie wiem, czy to prawda…
- Mniszku? - Usłyszałem energiczne miauknięcie kocura
- Przepraszam! - Powiedziałem, otrzepując się z futra wojownika. Byłem zawstydzony, bo zwykle to ja muszę się za kogoś wstydzić, a teraz wstydzę się za samego siebie!
- Nic się nie stało! Każdemu mogło się to zdarzyć - powiedział przyjacielsko.
Skrępowany już miałem odejść jednak wojownik odparł:
- Wiesz, szybko biegłeś w moją stronę! Co cię tak rozproszyło? - powiedział ciekawsko.
Nie chciałem mu mówić o mojej wpadce z motylem! Wyszłoby na to, że jestem jeszcze bardziej dziecinny, niż sądzi!
- Nudziło mi się! No wiesz, bycie kociakiem jest takie męczące!
Pochmurny Płomień zachichotał na chwilę. No cóż, chyba jednak domyślił się, o co chodzi. Mniejsza o to, może on będzie czymś zainteresowany!
- No wiesz! Jak ci się nudzi mógłbyś niewiem… Pójść ze mną do lasu? Bo widać, że siedzisz na tym kamieniu jak kot w smole! - powiedział ruchliwie.
Zaintrygowany otworzyłem oczy i skoczyłem kocurowi na barki.
- Jasne! Prowadź, sokole oko! - Zaśmiałem się.
Wojownik ruszył w stronę wyjścia a ja z zaciekawieniem słuchałem, co mówił: co się dzieje na zewnątrz i jakie panują tam zasady.

***

Okazało się, że Pochmurny płomień wiedział sporo o zasadach w dziczy. Będę musiał się od niego uczyć! Widać było leśną powłokę otaczająca nas, byłem ciekawy, co będziemy robić. Może bawić się w chowanego? Lub polować na myszy! Wtuliłem się bardziej w futro wojownika ze znudzenia wiecznej wędrówki.
- Daleko jeszcze? - mruknąłem ze znudzeniem.
Kocur z zadowoleniem potrząsnął całym ciałem, aż w końcu zleciałem na miękki mech.
- Już jesteśmy! - powiedział radośnie- Nagle coś poruszyło się w krzakach, a ja przestraszony wskoczyłem za kocura.

<Pochmurny Płomieniu?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)