BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

11 lutego 2019

Od Gołębiej Łapy C.D Burzowego Serca

- Właściwie... Burzowe Serce? - Miauknął, zerkając z dołu na kocura. Burzowiec przeniósł na niego wzrok, nagle oderwany z zadumy nad własną osoba. Nadstawił uszu, rzucając mu pytające spojrzenie. Gołąb przełknął wewnętrznie ślinę, nie wiedząc jak dobrać słowa. - Właściwie... po co zapuściłeś się aż na nasze tereny?
Jego głos był nerwowy, w końcu w każdej chwili z krzaków mógł wyskoczyć taki Dzik, który mógł się przyczepić że buras naruszył kodeks. A tak nie było, z tego co mu wiadomo, medyk miał prawo wejść na tereny innego klanu po zioła.W końcu, dzięki temu, mógł uratować czyjeś życie. Bo to po nie przyszedł, nie?
Burzowe Serce zerknął tylko na niego, jak na kosmitę, gdyż z głowy wyleciało mu po co przylazł aż tutaj. Trwali w ciszy przez parę uderzeń serca, do czasu aż ten nie wciągnął gwałtownie powietrza, na co terminator cofnął szybko głowę przytulając uszy do czaszki.
- AAA! Już pamiętam! Przyszedłem poszukać podbiału!
- To może... zaprowadzę cię, tam gdzie rośnie..? - Miauknął niepewnie, zaraz dodając argument, dzięki któremu kocur miał się zgodzić. - W-Wolałbym żebyśmy nie mieli kłopotów.
Po chwili namysłu, zielonooki kiwną głową. W końcu, kocurek gadał z sensem. Jakiś narwany wojownik lub uczeń mógłby go wziąć za intruza z innego klanu(bo to nie tak że to była w sumie prawda), lub co gorsza samotnika.
Syn Pianki ruszył w stronę bagien, lecz wcześniej musieli się przeprawić przez rzekę. W pewnym momencie w głowie zaświtał mu wykrzywiony uśmiech, zżółkniętych zębów, które (ku jego przerażeniu) znał. Przystanął gwałtownie, przez co buras na niego wpadł. Cała sylwetka Gołębia runęła ją do przodu przez co zarrznął brodą o ziemie, wydając z siebie ciche "Ugh".
- Hej, Gołębia Łapo, cały jesteś? - Zaraz nad nim pojawiła się sylwetka Burzowego Serca, który przyjrzał mu się ostrożnie. Kocurek tylko uśmiechnął się niemrawo do niego, chcąc go tym zapewnić że wszystko okey. Wstał na łapy, przypominając sobie że zostawił patyki na pajęczynę za sobą. Będzie musiał po nie wrócić.
Drogę do rzeki przebyli w ciszy, a przynajmniej Gołąb starał się ignorować pierwsze próby nawiązania rozmowy. Wiedział że stanie się coś złego, po prostu to czół podskórnie. Pierwszy na kamienie wskoczył Burza, a kawałek za nim terminator. W pewnym momencie, mimo iż ten wiedział że to przypadkiem nie było, źle wymierzył skoki i z całą siłą wpadł na dlugofutrego. Burza wpadł do wody.
Minęło pare dobrych uderzeń serca, nim Gołąb pokonał wewnętrzny strach i skoczył do wody za nim. Cudem dotargał, ciężkie od wody, cielsko na błotnisty brzeg. Gdy tylko oboje stanęli stabilnie na podłożu, kocurek opuścił głowę.
- P... przepraszam! - Miauknął, wlepiając wzrok w mokre łapy. Można było uznać że kocur cofnął uszy z zażenowania, choć rzeczywistość była zupełnie inna. Zrobił to dlatego, że w głowie rozległ się mu wściekłe warknięcie, a on sam wiedział że ma przekichane. Tylko... skąd Burza miał o tym wiedzieć?
<Burza> 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz