Zrobiło mu się trochę żal prawie łkającej kotki, jednak sam nie odczuwał smutku. Wręcz przeciwnie - mimowolnie cieszył się, że jednak ma ojca, prawdziwego, nawet jeśli to przywódca innego klanu. Ogarnęło go podniecenie, zaraz jednak zostało przytłumione zmartwieniem: Czy będzie uważał ich za swoje dzieci, czy wyrzeknie się własnej krwi? Podobno koty Klanu Nocy były znane ze swojej siły i używania pazurów, zamiast pokojowych rozwiązań. Czy ojciec za próbę wejścia do ich obozu i rozmowy wygoni ich, a może nawet rozkaże zabić? Świeżo mianowana wojowniczka i starszy uczeń bynajmniej nie należą do doświadczonych kotów. Mimo to chciał spróbować. Musiał wiedzieć, czy to prawda. I pójdzie tam, z Szepczącym Wiatrem lub bez niej.
- Chodź, porozmawiamy. - kiwnął głową Borsuczemu, który ze zrozumieniem i zawodem w oczach nie podążył za nimi. Ewidentnie jednak się martwił.
- Powinniśmy chociaż raz się z nim spotkać. Musimy wiedzieć, czy to on.
- Zwariowałeś? W najlepszym wypadku się nas wyrzeknie i każe spadać, a w najgorszym nas zabije! - rzekła wzburzona tym pomysłem siostra.
- Jeśliby nas zabił, miałby na sumieniu dwa młode koty z Klanu Wilka i prawdopodobnie własne dzieci. Poza tym, nie wyglądał mi na takiego, co zabiłby kota za byle co.
- Skąd wiesz? Może tylko udaje przyjaznego lidera? Z obcymi nigdy nie wiadomo, zobacz jak się to skończyło z Lamparcią Gwiazdą! Może byłoby lepiej, jak nauczymy się z tym żyć? - zasugerowała, a uczniowi brwi powędrowały do góry. Szept ostrożna? Szept nie pragnąca przygód? No, robi wrażenie.
- Nie. Pójdę tam, a przynajmniej spróbuję. Może przy odrobinie szczęścia nie natkniemy się na żaden patrol. - szylkretka westchnęła.
- W takim razie nie możesz iść sam. Pójdę z tobą. - a więc jednak, pomyślał rudy kot. Wzruszyło go też to, że siostra interesuje się Płonącą Łapą. Zawsze uważał ją za egoistkę, która lub się przechwalać.
- Okej, to może pod wieczór?
- Lepiej teraz. Jak nie wrócimy na noc zaczną się niepokoić.
Wyszli z obozu, pod pretekstem polowania.
Zapowiadało się ciężkie popołudnie.
***
- Intruzi! Intruzi z klanu Wilka!
Koty podniosły alarm, krzycząc i bijąc ogonami po ziemi. Nie wyglądały na przyjaźnie nastawione. Może obawiały się napadu ze stron Milczącej Gwiazdy? A może po prostu tacy byli.
- Nie, nie, chcemy tylko porozmawiać! - zawołała Szepczący Wiatr. Jakaś kotka prychnęła.
- Wojownicy obcego klanu przyszły na pogawędkę? Czego jeszcze! Może chcielibyście przenocować i najeść się do syta naszymi zdobyczami?
- Musimy porozmawiać z Płomienną Gwiazdą. To pilne. - rzekł spokojnie Płonąca Łapa. Krzyki ucichły.
- To dlaczego nie ma z wami Milczącej Gwiazdy?
- Bo to nie tyczy się całego klanu, a nas obojga.
- Nie sądzę, by naszego lidera obchodziły sprawy dwóch młodzików z innego klanu. Wynoście się stąd albo was zaatakujemy. - odparł jakiś kocur. Rudy kot spojrzał na szylkretkę. Powoli zaczęli się wycofywać.
- Co znowu się tu dzieje? - zapytał Płomienna Gwiazda we własnej osobie.
- Ta dwójka niby ma do ciebie jakąś pilną sprawę. - prychnęła ta sama kotka, co wcześniej. Kocur zwrócił się do ucznia.
- Czy to nie może zaczekać do następnego zgromadzenia?
- Nie. - odparł. Lider przewrócił oczami, ale dał im znak, by podeszli. Większość kotów rozeszła się zła, że ich przywódca wpuszcza członków klanu Wilka, ale garstka pozostała w pogotowiu.
- A więc czego chcecie?
- Chcemy wiedzieć, czy jesteś naszym ojcem. - powiedział cicho kocurek. Oczy przywódcy zmrużyły się, ale odpowiedział:
- Tak, jestem.
<Szept? Z góry mówię: On opowie im całą historię szczerze, powie im co czuł do Milczącej Gwiazdy etc. więc się nie martw, nie musisz sobie narzucać ograniczeń.>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
po wygranej bitwie z wrogą grupą włóczęgów, wszyscy wojownicy świętują. Klan Nocy zyskał nowy, atrakcyjny kawałek terenu, a także wziął na jeńców dwie kotki - Wężynę, która niedługo później urodziła piątkę kociąt, Zorzę, a także Świteziankową Łapę - domniemaną ofiarę samotników.W czasie, gdy Wężyna i jej piątka szkrabów pustoszy żłobek, a Zorza czeka na swój wyrok uwięziona na jednej z małych wysepek, Spieniona Gwiazda zarządza rozpoczęcie eksplorowania nowo podbitych terenów, z zamiarem odkrycia ich wszystkich, nawet tych najgroźniejszych, tajemnic.
W Klanie Wilka
Klan Wilka przechodzi przez burzliwy okres. Po niespodziewanej śmierci Sosnowej Gwiazdy i Jadowitej Żmii, na przywódcę wybrany został Nikły Brzask, wyznaczony łapą samych przodków. Wprowadził zasadę na mocy której mistrzowie otrzymali zdanie w podejmowaniu ważnych klanowych decyzji, a także ukarał dwie kotki za przyniesienie wstydu na zgromadzeniu. Prędko okazało się, że wilczaki napotkał jeszcze jeden problem – w legowisku starszych wybuchła epidemia łzawego kaszlu, pociągająca do grobu wszystkich jego lokatorów oraz Zabielone Spojrzenie, wojowniczkę, która w ramach kary się nimi zajmowała. Nową kapłanką w kulcie po awansie Makowego Nowiu została Zalotna Krasopani, lecz to nie koniec zmian. Jeden z patrolów odnalazł zaginioną Głupią Łapę, niedoszłą ofiarę zmarłej liderki i Żmii, co jednak dla większości klanu pozostaje tajemnicą. Do czasu podjęcia ostatecznej decyzji uczennica przebywa w kolczastym krzewie, pilnowana przez ciernie i Sowi Zmierzch.W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz