BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 16 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

18 kwietnia 2014

PACYNKA

Autor grafiki: zeno0313 (dc)
OGÓLNE
PACYNKA
*Poprzednie imiona: ///
Płeć: Kotka
Orientacja: Aroace
Przynależność: Samotnik
Ranga: Samotnik

- - - -

Właściciel: kruliik. (dc)
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Pacynka jest wysoką i bardzo szczupłą kotką, o patykowatych odnóżach. Można powiedzieć, że jest wręcz lekko wychudzona, ale niełatwo jest to dostrzec, gdyż jej ciało skrywa się za grubym i lejącym się, burym futrem. Posiada ona pędzelki na swoich długich uszach, a także brązowe, duże oczyska, które przypominają te Marionetki. Oprócz tego Pacynka posiada biel na swoim czarnym, pręgowanym tygrysio futrze. Białe plamy przybierają postać skarpetek na łapach, białego brzucha, białej klatki piersiowej i oczywiście białej maski na pysku. 
Cechy szczególne - Pędzelki na uszach 
Kolor sierści - Czarny pręgowany tygrysio bicolor
Długość sierści - Długa 
Kolor oczu - Brązowy
Problemy zdrowotne - Brak

CHARAKTER

Pacynka zdecydowanie nie pasuje swoim charakterem do reszty rodzeństwa, a nawet i reszty rodziny. Podczas gdy większość jej bliskich to po prostu ponure, szare, dziwne i chore koty, ona wręcz promienieje radością, szczęściem i kocięcą ciekawością. Jest bardzo energiczna i nieczęsto można spotkać ją zmęczoną. Pacynka sprawia wrażenie, jakby przetrzymywała w sobie nieskończone pokłady siły i ambicji. Mogłoby się wydawać, że w sumie jest jedną z nielicznych normalnych w swoim towarzystwie, jednak to byłoby zdecydowanie bardzo mylne określenie. Bura nie wie kiedy sobie odpuścić, nie ma też absolutnie żadnych hamulców. Jest… właściwie tak, jak pacynka, kierowana przez wyższą siłę. Ciężko jej samemu podejmować decyzje, choć wystarczy jej jeden gest, czy jedno słowo, które nakieruje ją na ścieżkę, którą powinna podążać. Wszystkie sprawy traktuje nadzwyczaj luźno, jakby nie zdawała sobie sprawy z tego, że żyje. Życie traktuje bowiem jak jakąś śmieszną grę, jak nieistotny dodatek. Jeśli ktoś poprosi ją o zrobienie czegoś paskudnego, nie zawaha się nawet na chwilę. Jest… można by rzec, bardzo nieczuła na krzywdę innych – ani zresztą na swoją.

MORALNOŚĆ

W takim wieku można by stwierdzić, że moralność Pacynki jeszcze się kształtuje, jednak nie wygląda na to, aby w przyszłości bura kotka miała stać się kimś mniej okropnym, niż jest teraz – a teraz absolutnie nie rozróżnia zła od dobra, wszystko jest dla niej zabawą. Poza tym nie wierzy ona w Klan Gwiazdy ani Mroczną Puszczę, a w to, o czym mówiła jej Marionetka.

CIEKAWOSTKI

  • Ma niezwykle wysoką tolerancję na ból
  • Pacynka bardzo często nosi na sobie krwawą woń (krew czasami jest jej, a czasami napotkanej przez nią zwierzyny)
  • Bardzo często zamiast chodzić, porusza się za pomocą susów
UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: V
Słabe strony: Pacynka czasami nie zauważa, kiedy dzieje się jej krzywda, dlatego prawie nigdy nie wycofa się z walki. Będzie walczyć aż do ostatniego tchu, albo aż do momentu, w którym straci świadomość.
Mocne strony: Pacynka jest bardzo zwinna i energiczna, co na pewno nie czyni ją łatwym do znokautowania przeciwnikiem.
RELACJE

RODZINA

Ojciec - Pierwotniak – Nie zna.
Matka - Katarynka – Nie zna. 
Opiekunowie - Pararela – Łagodna, ale zgorzkniała opiekunka młodszej. Mało mówi, ale pozwala Pacynce na wiele i raczej się w nic nie wtrąca. Rzadko ze sobą rozmawiają, ale bura czasem do niej zagląda, żeby chwilę pogadać.
Mydełko – Opiekowała się nią tylko wtedy, gdy Pacynka była bardzo mała i potrzebowała mleka. Gdy zaczęła jeść stały pokarm, Mydełko po prostu zniknęła i już nigdy nie wróciła.
Marionetka [*] – Pacynka bardzo ją podziwiała. Marionetka nie bywała w piwnicy zbyt często, ale mimo to bura bardzo ją lubiła i szanowała. Po jej śmierci Pacynka czuje, że musi dokończyć to, co zaczęła jej ciotka.
Rodzeństwo - Nieznane przyrodnie rodzeństwo, Zmierzchnicowa Łapa, Wieleni Szlak – Straciła z nimi kontakt, kiedy zostały podrzucone do klanów. Gdy jeszcze były razem w piwnicy, Pacynka nie rozumiała, czemu jej siostry nie cieszą się na myśl, że kiedyś będą mogły wyjść na światło dzienne. 
Partner - ///
Potomstwo - ///

INNE

Murmur – To ona opowiedziała Pacynce o klanach, o Owocowym Lesie i o trójce kotów, które trzeba sprowadzić z powrotem do domu. Bura pamięta jej słowa, ale nie wie, co z nimi zrobić. Chciałaby pomóc, tylko nie ma pojęcia jak.
Trójoki Zając – Spotkała go podczas swojej pierwszej wyprawy poza miasto i od razu go polubiła. Był całkiem miły i według burej znał dużo rzeczy o klanach, więc chętnie z nim rozmawiała. Od czasu do czasu ich ścieżki się krzyżują i mają okazję porozmawiać. 
Zalotna Krasopani – Ich pierwsze spotkanie było dość niezręczne. Zalotna Krasopani rozpłakała się i zwierzyła Pacynce, że pokłóciła się z Prążkowaną Kitą. Teraz szylkretowa nie ma pojęcia, że to Pacynka zabiła wojownika i lepiej, żeby się nie dowiedziała.
Koniczynowa Łapa – Młodzieniaszek, który przez przypadek przyczynił się do śmierci Prążkowanej Kity. Najpierw Pacynka pomogła mu schować się przed jastrzębiem, a potem poprosiła, żeby sprowadził do niej srebrnego wojownika. Docenia jego pomoc i traktuje go jak kolegę, chociaż nie wie, że on wcale nie czuje się przy niej tak swobodnie.

SZKOLENIE

Mentor - Pararela 
Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - ///
HISTORIA

Pacynka urodziła się jako samotnik, przyszła na świat, będąc córką Katarynki i Pierwotniaka. Przy swojej pokrzywdzonej matuli nie miała jednak okazji spędzić za dużo czasu, gdyż prędko została oddana pod opiekę Mydełka i Parareli. Pacynka całe swoje dzieciństwo spędziła w zapyziałej, wilgotnej piwnicy. To tam dorastała, znając tylko chłód betonu i głos swoich opiekunek. Pewnego wczesnego ranka, gdy nikłe światło wpadało do środka pomieszczenia, zauważyła za szybą kotkę. Okazało się, że była to porwana samotniczka o imieniu Murmur. Opowiedziała jej o klanach, o życiu w lesie i o miejscu zwanym Owocowym Lasem. Wspomniała też o trójce samotników, których Pacynka dostała za zadanie odnaleźć i sprowadzić z powrotem do społeczności. Słowa jasnofutrej zapadły samotniczce w pamięć.
Kiedy w końcu udało jej się wydostać z piwnicy, bez wahania wyruszyła w drogę. Wiedziała, że gdzieś tam są jej siostry, które w tym czasie zostały podrzucone do klanów. Wiedziała też, że musi je odnaleźć. Podczas swojej wędrówki spotkała Zajęczą Łapę. Rozmawiali niedługo, ale ta rozmowa zaowocowała w przyjaźń dwójki kotów.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)